ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

84 ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ αρμοδιότητας που τους αναγνωρίζει το ομοσπονδιακό σύνταγμα (αρμοδιότητα τοπικού αντικειμένου). Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις προϋπόθεση για τη σύναψη μιας συνθήκης είναι το δημοψήφισμα. Αυτό συμβαίνει κατά το Σύνταγμα της Ελβετίας για τις συνθήκες συμμε- τοχής σε υπερεθνικούς Οργανισμούς (το 1991 οι Ελβετοί με δημοψήφισμα και με μι- κρή διαφορά ψήφων προερχομένων κυρίως από αγροτικές περιοχές, αρνήθηκαν τη συμμετοχή της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ με πρόσφατο δημοψήφισμα (2002) ενέκριναν την προσχώρηση της Ελβετίας στα Ηνωμένα Έθνη και στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Εξάλλου, ρητή αναφορά στη δυνατότητα δημοψηφίσματος κάνουν τα Συντάγματα Γαλλίας και Αυστρίας, ενώ αυτό δεν αποκλείεται και για την Ελλάδα (άρθρο 44 παρ. 2 Συντ.) Η σύναψη της συνθήκης ολοκληρώνεται με την ανταλλαγή ή την κατάθεση των «ορ- γάνων επικυρώσεως» (Instruments of Ratification) ή «των οργάνων προσχωρήσεως» (Instruments of Accession). 6. Έναρξη ισχύος (Entry into Force) Ε. Roucounas: "Uncertainties Regarding the Entry into Force of Some Multilateral Treaties", in K.Wellens (ed.): International Law Theory and Practice. Essays in Honour of E. Suy, The Ηague, 1998, 179 – P. Reuter: Introduction, ό.π., 61 – Sir I. Sinclair: The Vienna Convention, ό.π., 44 – D. Vignes: "Une notion ambiguë: La mise en application provisoire des traités", Α.F.D.I. 1972,181. Το κείμενο της συνθήκης αναφέρει συνήθως τον χρόνο ενάρξεως ισχύος της. Υπάρχουν συνθήκες που ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, άλλες που ισχύ- ουν μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα μετά την κατάθεση των «οργάνων επικυ- ρώσεως» ή από την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών. Αν η συνθήκη δεν περιέχει διάταξη για την έναρξη ισχύος της, τότε η έναρξη αυτή γί- νεται, όταν είναι διμερής, από την αμοιβαία ανταλλαγή των «οργάνων επικυρώσεως», όταν είναι πολυμερής, από την κατάθεση ορισμένου αριθμού επικυρώσεων (ανάλογα με τα προβλεπόμενα στη συνθήκη, δύο για τα Πρωτόκολλα του 1977 περί ανθρωπιστικού δικαίου, εξήντα για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 περί του δικαίου της θάλασσας) σε θεματοφύλακα που είναι συνήθως ο Γενικός Γραμματεύς, η Γραμματεία του Ο.Η.Ε. ή κυβέρνηση ουδέτερου κράτους όπως της Ελβετίας. 7. Προσχώρηση. Ανοικτές και κλειστές συνθήκες Ορισμένες πολυμερείς συνθήκες αναφέρουν τη δυνατότητα προσχωρήσεως (Accession, Adhésion) σε αυτές, δηλαδή δυνατότητας μεταγενέστερης συμμετοχής με- τά την έναρξη ισχύος της συνθήκης ενός κράτους που δεν υπέγραψε και δεν επικύρω- σε τη συνθήκη. Γι’ αυτό γίνεται διάκριση μεταξύ ανοικτών και κλειστών συνθηκών. Οι δεύτερες είναι εκείνες που είτε από το περιεχόμενο τους είτε ρητά αποκλείουν τη συμ- μετοχή άλλων κρατών. Παράδειγμα ανοικτής συνθήκης είναι ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών. Παράδειγμα κλειστής συνθήκης ήταν η εμπορική συμφωνία Βελγίου, Ολλανδίας,