ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

XIX ΠΡΟΛΟΓΟΣ κό της Πολιτικής Δικονομίας «Zeitschrift für Zivilprozess» (“ZZP”) – ενώ η τρίτη αφο- ρά τον κύκλο προβλημάτων με την «έλλειψη νομίμου βάσεως». Και στο πρώτο τεύ- χος του έτους 2011 του μοναδικού πλέον επιστημονικού περιοδικού για το γνωστι- κό αντικείμενο του αστικού δικονομικού δικαίου – της «Επιθεωρήσεως Πολιτικής Δικονομίας» - ο Γεώργιος Μητσόπουλος αναφέρεται και πάλι στη γαλλική θεωρία του Αστικού Δικονομικού Δικαίου. Άλλωστε και η γενικότερη – παγκόσμια και σε κάθε περίπτωση ευρωπαϊκή – ακτινοβολία της Γαλλικής/Ναπολεόντειας Νομοθεσίας – και πολλώ μάλλον το σύ- νολο των ιδεών της Γαλλικής Επαναστάσεως – δεν ήταν δυνατό να μην εύρει πρό- σφορο έδαφος στον Ελληνισμό των αρχών του 19 ου αιώνος. 7.- Στη μελέτη μου για τον τιμητικό τόμο του Καθηγητού Νικολάου Κ. Ρόκα (σελ. 378 – 399) με τίτλο «Η επίδραση (άμεση ή έμμεση) της Γαλλικής Νομικής Σκέψεως (Νομοθεσίας και Θεωρίας) στην Ελληνική Δικονομική Επιστήμη και στη διαμόρφω- ση των θεσμών του Ελληνικού Αστικού Δικονομικού Δικαίου» - και με πρόσθετη αναφορά στη μεγάλη επιστημονική συμβολή των Καθηγητών Α. Λιτζεροπούλου , Γ. Μιχαηλίδου – Νουάρου , Γ. Κουμάντου , Μ. Στασινοπούλου , Ε. Σπηλιωτοπούλου , Α. Παπαχρήστου και Κ. Μαυριά – είχα και από τη δική μου οπτική γωνία επισημαί- νει τα ακόλουθα: «Η επίδραση και η ακτινοβολία της γαλλικής νομοθεσίας των αρχών του 19 ου αι- ώνα, που αποτελεί το επιστέγασμα των προσπαθειών του αυτοκράτορα Ναπολέο- ντα, σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο συνιστά οπωσδήποτε ένα αναμφι- σβήτητο γεγονός, το οποίο σε κάθε περίπτωση δικαιώνει και τη σχετική προφητική πρόβλεψη του μεγάλου γάλλου Αυτοκράτορα για τη διαχρονική επιβίωση και αξία του νομοθετικού του έργου. Η επίδραση αυτή είναι συνάρτηση αφενός της παγκό- σμιας ακτινοβολίας – στο επίπεδο των ιδεών, στο επίπεδο των εθνικών διεκδικήσε- ων, στο επίπεδο της πολιτικής πράξεως, στο επίπεδο της ισονομίας και της διαμορ- φώσεως των νόμων – των ιδεών της Γαλλικής Επαναστάσεως και αφετέρου της νο- μοτεχνικής τελειότητας που χαρακτήριζε τη ναπολεόντεια γαλλική νομοθεσία και μάλιστα σε όλους τους δικαϊικούς κλάδους, οι οποίοι αποτέλεσαν αντικείμενο ρυθ- μίσεως των επί μέρους ολοκληρωμένων νόμων/κωδίκων, που όλοι μαζί συναποτε- λούν και συγκροτούν τη μεγαλειώδη ναπολεόντεια γαλλική κωδικοποίηση. Αυτή βέ- βαια η έντονη ακτινοβολία της ναπολεόντειας νομοθεσίας δεν σημαίνει με κανένα τρόπο, ότι η προναπολεόντεια/ προεπαναστατική γαλλική νομοθεσία ήταν υποδεέ- στερης ποιότητας, ελαττωματική ή προβληματική. Μία τέτοια παρανόηση θα ήταν εσφαλμένη και άδικη. Είναι γνωστό, ότι εκτός από τις πρώιμες καθοριστικές μεταρ- ρυθμίσεις που θεσπίσθηκαν με ειδικά νομοθετήματα – λ.χ. με τη λεγόμενη “grande ordonnance” του έτους 1256 – και καθιέρωναν τη δικαστική προστασία των δικαιω- μάτων – “Nul ne sera privé de son droit sans faute reconnue et sans process” – από το Βασιλιά (1214 – 1270) Λουδοβίκο τον ένατο – τον επονομαζόμενο και Άγιο Λουδοβί- κο – ήδη επί Βασιλείας του Λουδοβίκου του δέκατου τετάρτου – του επονομαζόμε- νου και Βασιλιά Ήλιου – η γαλλική νομοθεσία εμφάνιζε αναμφισβήτητα τα χαρα- κτηριστικά της νομοτεχνικής τελειότητας και αρτιότητας, αλλά και τα χαρακτηρι- στικά της εκσυγχρονιστικής νομοθετικής σφραγίδας και κατευθύνσεως. Πριν από τη ναπολεόντεια νομοθεσία των πρώτων χρόνων του 19 ου αιώνα τα δύο σημαντικότερα γαλλικά δικονομικά νομοθετήματα ήταν η “Ordonnance sur le