ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

XXI ΠΡΟΛΟΓΟΣ σκάλου γερμανικής καταγωγής Heinrich Gottfried Wilhelm Daniels, ο οποίος είχε τη μεγάλη ακαδημαϊκή εμπειρία να διδάξει αρχικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστη- μίου της Βόννης από το 1783 έως το 1795, στη συνέχεια στην υπό γαλλική κυριαρ- χία Κολωνία (1798 – 1804), μετά έχοντας ήδη γνωρίσει στην Κολωνία το Ναπολέο- ντα ανέλαβε τα καθήκοντα του αναπληρωτού και μετά του γενικού εισαγγελέα της Cour de Cassation στο Παρίσι (1804 – 1813), ενώ αργότερα υπηρέτησε και ως γε- νικός Εισαγγελέας στο Εφετείο Βρυξελλών. Ο Maurer ασχολήθηκε μέχρι το 1814 με τη συγκριτική και την ιστορική έρευνα του Ελληνικού, του Γερμανικού και του Γαλ- λικού Δικαίου. Στη συνέχεια ο Maurer εξελέγη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημί- ου του Μονάχου ως τακτικός καθηγητής του Γαλλικού Δικαίου και του Γερμανικού Δικαίου, ενώ εκτός των άλλων δίδαξε συγκριτικό Γαλλικό Ποινικό Δίκαιο και Ιστο- ρία του Γερμανικού Δικαίου. Η νομοθετική, αλλά και πολιτική επιρροή, που ασκούσε στο Maurer η γαλλική νομοθεσία και ο γαλλικός τρόπος οργανώσεως των δικαστη- ρίων και γενικότερα της Δικαιοσύνης αποδεικνύεται και με το γεγονός, ότι ο Maurer ήδη πριν έλθει στην Ελλάδα είχεν υιοθετήσει, ως προς την οργάνωση της Δικαιοσύ- νης στα αριστερά του Ρήνου ευρισκόμενα εδάφη της Βαυαρίας, το γαλλικό σύστημα του Οργανισμού των Δικαστηρίων. Άλλωστε και από γενικότερης σκοπιάς επισημαί- νεται αναφορικά με τον ιδεολογικό – πολιτιστικό προσανατολισμό του Maurer, ότι ο Maurer – ο οποίος είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μιας πολυσύνθετης προσω- πικότητας που συγκέντρωσε στοιχεία και προοδευτισμού/ φιλελευθερισμού και συ- ντηρητισμού/απολυταρχισμού – ελκυόταν <από την πνευματικήν ακτινοβολίαν του γαλλικού πολιτισμού>. Τα ιδανικά που εξέφραζε η Γαλλική Πολιτική Δικονομία είχαν ως γνωστόν έντο- νη ακτινοβολία σε ευρύτατο επίπεδο – σε ποσοτική και σε ποιοτική διάσταση – και στο γερμανικό χώρο. Η αμεσότητα και η προφορικότητα της διαδικασίας, το συγκε- ντρωτικό σύστημα και η αρχή της διαθέσεως που χαρακτήριζαν το δικονομικό δί- καιο της Γαλλικής Πολιτικής Δικονομίας αντιπαρατέθηκαν με επιτυχία στο σύστη- μα της έμμεσης διεξαγωγής της δίκης, της έγγραφης διεξαγωγής της δίκης, της κα- τατμήσεως του υλικού της δίκης που ήταν τα δικονομικά αξιώματα, τα οποία ήταν συνδεδεμένα με την <αυταρχική δίκη της πεφωτισμένης πρωσικής απολυταρχίας>. Άλλωστε το δικονομικό αξίωμα της εξουσίας των διαδίκων για διάθεση ως προς το υλικό της δίκης – σύστημα/αρχή διαθέσεως – αντιστοιχούσε στο ουσιαστικού δικαί- ου ιδανικό της ιδιωτικής αυτονομίας και ιδίως της ελευθερίας των συμβάσεων, ενώ η ενίσχυση της πρωτοβουλίας των διαδίκων εξέφραζε το ιδανικό της φιλελεύθερης αστικής ιδεολογίας, δηλαδή ιδανικά που απέρρεαν ευθέως και αμέσως από τις ιδέ- ες της Γαλλικής Επαναστάσεως». 8.- Στην αντίστοιχη αναλυτική (20 σελίδες) εισηγητική έκθεση – της οποίας μέλη, εκτός από τον συντάκτη του παρόντος προλόγου, ο οποίος ήταν και ο επιβλέπων καθηγητής, ήταν και οι καθηγητές Γ. Ορφανίδης και (τότε Αναπληρωτής Καθηγη- τής) Σ. Πανταζόπουλος – επισημαίνονται στο πόρισμα της ως άνω εισηγήσεως με- ταξύ άλλων και τα ακόλουθα σχετικώς με την αξιολόγηση της διδακτορικής διατρι- βής του κ. Π. Ρεντούλη: «Η υπό κρίση διδακτορική διατριβή προάγει την δικονομική επιστήμη και είναι ιδιαιτέρως σημαντική και εκ του λόγου ότι η από πλευράς συγκριτικού δικονομικού δικαίου έρευνα αφορά μία έννομη τάξη – εν προκειμένω τη γαλλική – η οποία συν- δέεται και στο πεδίο του αστικού δικονομικού δικαίου στενώς με την ελληνική έννο-