ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

5 ΕΙΣΑΓΩΓΗ (δ) από το τέταρτο παράρτημα , στο οποίο περιέχονται ευρετηριακοί πίνακες των αναφερομένων στις παραγράφους και στις υποσημειώσεις της παρούσης κα- νόνων δικαίου και εννοιών, προκειμένου ο αναγνώστης να μπορεί να εντοπίσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια τα σημεία τα οποία τον ενδια- φέρουν περισσότερο. 2.3. Σύγκριση με το ελληνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο Η κατά τα άνω μακροσύγκριση με το ελληνικό και το ευρωπαϊκό αστικό δικονο- μικό δίκαιο πραγματοποιείται σε δύο επάλληλα επίπεδα συγκρίσεως, τα οποία κα- λύπτουν το σύνολο του περιεχομένου της διατριβής. Στο πλαίσιο των επομένων κε- φαλαίων, η συγκριτική με το ελληνικό και το ευρωπαϊκό αστικό δικονομικό δίκαιο επεξεργασία της γαλλικής διαδικασίας παροχής προσωρινής δικαστικής προστασί- ας 6 γίνεται αφ’ ενός αποσπασματικώς και επιλεκτικώς με ευθείες παρεμβάσεις στο κείμενο και στις υποσημειώσεις της παρούσης και αφ’ ετέρου συγκεντρωτικώς και συστηματικώς στις τελευταίες ενότητες του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου κεφαλαίου, οι οποίες φέρουν άπασες τον τίτλο « συγκριτικές παρατηρήσεις ». Όλη η κατά τα άνω συγκριτική επεξεργασία του διαπραγματευόμενου από την παρούσα θέματος συμπυκνώνεται κατά τρόπο συμπερασματικό και ανακεφαλαιωτικό στα πορίσματα του πέμπτου κεφαλαίου. 3. Σχέση γαλλικού και ελληνικού αστικού δικονομικού δικαίου Η αλληλεπίδραση μεταξύ του γαλλικού και του ελληνικού αστικού δικονομικού δικαίου έχει τις επίσημες ρίζες τις στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν της γαλλικής και της ελληνικής επαναστάσεως. Όπως συχνά λέγεται και γράφεται, το αστικό δικο- νομικό οικοδόμημα του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους κτίσθηκε για συγκε- κριμένους ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους 7 με κυριότερο πρότυπο την ναπολε- όντεια γαλλική πολιτική δικονομία του έτους 1807 8 . Ωστόσο, εκείνο το οποίο συχνά παραβλέπεται, μολονότι έχει μεγαλύτερη ιστορική και νομική αξία, είναι ότι το γαλ- λικό αστικό δικονομικό δίκαιο, όπως διαμορφώθηκε ιδίως κατά την γαλλική επα- νάσταση και εξελίχθηκε μετέπειτα, επηρεάζοντας ισχυρά με την συγκεκριμένη δια- μόρφωσή του και τον αντίστοιχο ελληνικό δικαιικό κλάδο, περιείχε (α) πολλά στοι- χεία αμιγώς γαλλικής εμπνεύσεως, τα οποία συνδύασε επιτυχώς με (β) τα εξειδικευ- μένα πρακτικά μέσα της ρωμαϊκής νομικής επιστήμης, θέτοντάς τα, όμως, αμφότε- ρα σε δυναμική περιστροφή γύρω από (γ) τον δημοκρατικό δικονομικό πυρήνα της 6. Για την συγκριτική μέθοδο, βλ. και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Κεφάλαιο Ι: Εισαγωγή, ενότ. 1, υπο- ενότ. 1.2, §§ 006-007, σ. 4-6. 7. Για το ζήτημα αυτό, βλ. αναλυτικότερα ST. MATTHIAS, ειδ. βιβλ., p. 385, Γ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2001 (32), ενότ. 1, § 1, σ. 181 και στην γαλλική γλώσσα G. NIKOLOPOULOS , ειδ. βιβλ., Δ 2001 (32), section 1, § 1, p. 191, Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2006 (37), ενότ. 2, υποενότ. 2.2, §§ 31- 32 σ. 464-465, καθώς και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Μέρος III: Παραρτήματα Ι-ΙΙΙ, Παράρτημα Ι: Τα ιστορικά θεμέλια του γαλλικού αστικού δικονομικού δικαίου, ενότ. 3, υποενότ. 3.2, §§ Π41-Π42, σ. 445-446. Βλ. και κατωτ. υπό §§ 081-082. 8. Βλ. και κατωτ. υπό §§ 073-093. 7 8