ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

6 ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας 9 , οι αρχές της οποίας εισήχθησαν στην Γαλλία μέσω του κινήματος του ευρωπαϊκού διαφωτισμού 10 . Αδιάψευστος μάρτυρας της κατά τα άνω αλληλεπιδράσεως μεταξύ των δύο συ- γκρινόμενων δικαίων είναι ασφαλώς το παρόν τους. Η γαλλική επιρροή στο ελλη- νικό σύστημα απονομής της πολιτικής δικαιοσύνης παραμένει, παρά την, εν τω με- ταξύ, αθρόα εισροή γερμανικών κανονιστικών στοιχείων, μέχρι και σήμερα ισχυ- ρή, εστιαζόμενη κυρίως (α) στην διάκριση των δικαιοδοσιών σε πολιτική και διοι- κητική, (β) στην διάκριση της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαιοδοτικών οργάνων σε αμφισβητούμενη και εκούσια, (γ) στην πρόβλεψη δύο βαθμών δικαιοδοσίας, (δ) στον καθορισμό των υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου, (ε) στην άσκηση πα- ρεμβάσεως, (Ϛ) στον τύπο και στην δομή των αποφάσεων 11 , (ζ) στην λειτουργία του ανωτάτου ακυρωτικού ως δικαιοδοτικού οργάνου επιφορτισμένου με την εξασφά- λιση της ορθής εφαρμογής του νόμου και την ενότητα της παραγόμενης νομολο- γίας, (η) στην ρύθμιση των ενδίκων μέσων της τριτανακοπής και της αναιρέσεως 12 , (θ) στην ρύθμιση της αναγκαστικής εκτελέσεως ως μίας εξωδικαστικής διαδικασί- ας, της οποίας οι πράξεις εκτελούνται από τον δικαστικό επιμελητή και όχι από το δικαιοδοτικό όργανο και, ασφαλώς, (ι) στην διαδικασία παροχής προσωρινής δικα- στικής προστασίας, ιδίως κατά το προϊσχύσαν του έτους 1967 ελληνικό αστικό δι- κονομικό δίκαιο 13 . Τέλος, το γεγονός ότι η Γαλλία και η Ελλάδα αποτελούν κράτη-μέλη της ευρω- παϊκής ενώσεως συντηρεί ακμαία την ανωτέρω αλληλεπίδραση και προεξοφλεί την συνέχισή της στο μέλλον . Παρατηρώντας έστω και μακροσκοπικώς τις δικαιο- παρασκευαστικές, αλλά και τις δικαιοπαραγωγικές δραστηριότητες της ευρωπαϊ- κής ενώσεως, είναι ολοφάνερο ότι η απόπειρα σταδιακής προσεγγίσεως των αστι- κών δικονομικών δικαίων των κρατών-μελών της έχει ήδη αρχίσει και προχωρεί με εντατικούς ρυθμούς. Στο πλαίσιο της απόπειρας αυτής, τα δύο συγκρινόμενα δίκαια είναι βέβαιο ότι θα πλησιάσουν το ένα το άλλο περισσότερο από ποτέ, με την Γαλ- λία να επηρεάζει δραστικά, ως ένα από τα κράτη μηχανοδηγούς της ευρωπαϊκής 9. Για το ζήτημα αυτό, βλ. αναλυτικότερα Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2005 (36), ενότ. 2, §§ 02-07, σ. 492-500. 10. Για το ζήτημα αυτό, βλ. αναλυτικότερα Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2006 (37), ενότ. 2, υποενότ. 2.1, §§ 27-30, σ. 462-464, καθώς και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Μέρος III: Παραρτήματα Ι-ΙΙΙ, Πα- ράρτημα Ι: Τα ιστορικά θεμέλια του γαλλικού αστικού δικονομικού δικαίου, ενότ. 3, υποενότ. 3.1, §§ Π37-Π40, σ. 442-445. 11. Για το ζήτημα αυτό, βλ. και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Μέρος II: Λειτουργικά γνωρίσματα, Κεφά- λαιο VΙ: Τα είδη και οι συνέπειες των δικαστικών αποφάσεων, ενότ. 3, §§ 407-412, σ. 305-308. 12. Για τα ζητήματα αυτά, βλ. και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2005 (36), σ. 1082-1095 και Π. ΡΕΝΤΟΥ- ΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2005 (36), σ. 1373-1385, καθώς και Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Μέρος II: Λειτουρ- γικά γνωρίσματα, Κεφάλαιο VII: Τα είδη και οι συνέπειες των ενδίκων μέσων, ενότ. 5, υποενότ. 5.2, §§ 495-509, σ. 362-374 & ενότ. 5.4, §§ 519-531, σ. 382-390. 13. Βλ. και ST. MATTHIAS , ειδ. βιβλ., p. 386-387, Γ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2001 (32), ενότ. 1, § 3, σ. 182, Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Δ 2006 (37), ενότ. 2, υποενότ. 2.3, § 33, σ. 465, Π. ΡΕΝΤΟΥΛΗΣ , ειδ. βιβλ., Μέρος III: Παραρτήματα Ι-ΙΙΙ, Παράρτημα Ι: Τα ιστορικά θεμέλια του γαλλικού αστι- κού δικονομικού δικαίου, ενότ. 3, υποενότ. 3.3, § Π43, σ. 446-447, και στην γαλλική γλώσσα G. NIKOLOPOULOS , ειδ. βιβλ., Δ 2001 (32), section 1, § 3, p. 192. 9 10