ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

VIII  Πρόλογος Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας υπήρξε η κύρια πηγή διάπλασης, επεξερ- γασίας και εξέλιξης των γενικών αρχών που διέπουν την διοικητική διαδικασία στο ελλη- νικό δίκαιο. Όπως ευστόχως παρατηρείται 6 , η ιστορία της διοικητικής διαδικασίας είναι σε μεγάλο βαθμό και ιστορία της νομολογίας. Οι αρχές περί αρμοδιότητας και παραγω- γής των διοικητικών πράξεων, περί σύνθετης διοικητικής ενέργειας, περί λειτουργίας των συλλογικών οργάνων, περί του δικαιώματος ακρόασης και δημοσίευσης των διοικητι- κών πράξεων κ.λπ. έχουν διαπλασθεί από την παραχθείσα μέχρι σήμερα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ακόμη και σε ιστορικές συγκυρίες έντονα αντιδημοκρατικές. Χαρακτηριστική προς την κατεύθυνση αυτή είναι η νομολογία σχετικά με το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης, με αφορμή την απόλυση από την δικτατορία ανεπιθύμητων γι’ αυτήν δικαστικών λειτουργών, κατ’ εφαρμογή της ΚΔ΄ Συντακτικής Πράξης του 1968 (βλ. ΣτΕ 1811/1969). Η νομολογιακή διάπλαση των αρχών αυτών είχε, πέραν της ερμηνευτι- κής της διάστασης, και έντονα παιδευτικό χαρακτήρα προς τη Διοίκηση, καθώς καθόριζε το πλαίσιο άσκησης της διοικητικής δράσης σε μελλοντικές περιπτώσεις. Η νομολογιακή προέλευση των αρχών αυτών ήγειρε αρκετές επιφυλάξεις ως προς την σκοπιμότητα της αποτύπωσής τους σε θετούς κανόνες δικαίου. Υποστηρίχθηκε, ειδικό- τερα, ότι η κωδικοποίηση των νομολογιακών αρχών δεν θα είχε να προσθέσει τίποτα στην προστασία του πολίτη, αλλά θα δέσμευε απλώς τη διοίκηση με άκαμπτους τύπους ικανούς να περιορίσουν τις πρωτοβουλίες και τους χειρισμούς της, ενώ αντιθέτως ο δι- καστής, ο οποίος εφαρμόζει παγίως τις αρχές αυτές, διατηρεί ταυτοχρόνως τη δυνατότη- τα προσαρμογής τους στις ιδιομορφίες της εκάστοτε συγκεκριμένης περίπτωσης και στις διαρκώς εξελισσόμενες καταστάσεις 7 . Ωστόσο, ένας από τους κύριους εκπροσώπους της νομολογιακής διάπλασης των αρχών αυτών στην Ελλάδα, ο Μ. Στασινόπουλος , ήταν ο πρώτος που τάχθηκε, ως Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, υπέρ της θέσπισης Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, δημοσιεύοντας στην Επιθεώρηση Διοικητικού Δικαίου (1967, 113) Προσχέδιο, το οποίο συνέταξε ο ίδιος. Όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του Προσχεδίου, η προσπάθεια σύνταξης ενός Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας καλείται να ισορροπήσει μεταξύ δύο αντίρροπων κατ’ αρχήν στοχεύσεων: αφενός της παροχής εγ- γυήσεων στον πολίτη ότι η Διοίκηση, κατά τα διάφορα στάδια της ενέργειάς της δεν θα παραβλέψει τα νόμιμα συμφέροντά του και θα ακροασθεί τις απόψεις και τα παράπο- νά του και αφετέρου της κατά το δυνατόν απλοποίησης και επιτάχυνσης της διοικητικής ενέργειας, προκειμένου οι εγγυήσεις αυτές να μην προκαλούν επιβράδυνση της ενέργει- ας και άρα ενίσχυση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον Στασινόπουλο , η «μετριασμέ- νη» δημοσιότητα της διοικητικής δράσης καθώς επίσης και η «μετριασμένη» σύμπραξη διάσταση των διαδικαστικών τύπων αναδεικνύει και η V. Kapsali , Les droits des administrés dans la procédure administrative non contentieuse. Etude comparée des droits français et grec, LGDJ, t. 291. 6. Βλ. Β. Σκουρή , ό.π., 387. 7. Ε. Πρεβεδούρου , «Η κωδικοποίηση των γενικών αρχών της διοικητικής διαδικασίας», ΕΔΔΔ 3/2001, 418. Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην μελέτη αυτή ότι η μεγάλη κωδικοποιητική προ- σπάθεια που άρχισε στη Γαλλία από το 1987 δεν περιέλαβε τη διοικητική διαδικασία.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=