ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

X  Πρόλογος κητικές προσφυγές, άλλα εξωδικαστικά μέσα επίλυσης, ένδικα βοηθήματα και διαιτη- σία) και, τέλος, ειδικές διατάξεις για τα υπερπόντια εδάφη της Γαλλίας. Η επιλογή του τίτλου του Κώδικα (σχέσεις μεταξύ του κοινού και της διοίκησης αντί του παραδοσια- κού: «Κώδικας διοικητικής διαδικασίας») είναι ενδεικτική της φιλοσοφίας του νομοθε- τήματος, το οποίο δίδει έμφαση στις νέες ιδέες που διαπνέουν τη λειτουργία του γαλλι- κού διοικητικού συστήματος, όπως «διαφάνεια», «ενημέρωση και συμμετοχή του κοι- νού», «ασφάλεια δικαίου», «εξέλιξη των τεχνικών επικοινωνίας» 11 . Στον χώρο του ενω- σιακού δικαίου, στις 15 Ιανουαρίου 2013 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψή- φισμα (2012/2024(INL)) για την αναγκαιότητα σύνταξης ενός κώδικα διοικητικής διαδι- κασίας που θα εφαρμόζεται από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, σώματα και όργα- να στις σχέσεις τους με το κοινό, πλην όμως συνάντησε μέχρι σήμερα την άρνηση της Επιτροπής, με αποτέλεσμα να μην έχει προωθηθεί η διαδικασία για την θέσπισή του 12 . Στην Ελλάδα, σημαντική θέση στην κατοχύρωση δικαιωμάτων των πολιτών κατά την δι- οικητική διαδικασία καταλαμβάνει η θέσπιση σε επίπεδο Συντάγματος δύο ατομικών δι- καιωμάτων διαδικαστικού χαρακτήρα: του δικαιώματος της αναφοράς στις αρχές και του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης ˙ το πρώτο, με μακραίωνη συνταγματική ιστο- ρία (εισήχθη για πρώτη φορά με το άρθρο 7 του Συντάγματος του 1844 13 ), το δε δεύτε- ρο προβλεφθέν, το πρώτον, με το Σύνταγμα του 1975, κατόπιν της ιδιαίτερης σημασίας που απέκτησε στην ελληνική έννομη τάξη, μετά και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της 11. D. Labetoulle , préface in Code des relations entre le public et l’administration. Annoté et commenté, Dalloz, 2017, VII. O ίδιος ο D. Labetoulle , ε.τ προέδρος του δικαιοδοτικού τμήμα- τος του Conseil d’Etat και αντιπρόεδρος της ανώτατης επιτροπής κωδικοποίησης, επισήμα- νε ότι η έλλειψη νομοθετήματος που να διασφαλίζει ευχερώς στον διοικούμενο πρόσβαση στους κυριότερους κανόνες που αφορούν τις σχέσεις του με τη διοίκηση συνιστούσε «ανω- μαλία» του γαλλικού δικαίου (Le code des relations entre le public et l’administration. Avant- propos, RFDA 1/2016, 1[2]). Βλ. και F. Melleray , Les apports du CRPA à la théorie de l’acte administratif unilatéral, AJDA 44/2015, 2491. Ενδιαφέρουσες σκέψεις για τη διαδικασία της οικείας κωδικοποίησης και τις επιλογές των συντακτών του κώδικα βλ. στο σχετικό αφιέρω- μα στην RFDA 1/2016, 1-73. 12. Κατά την Ε. Πρεβεδούρου (ό.π., 423-425), τα επιχειρήματα κατά της κωδικοποίησης των γενι- κών αρχών του δικαίου στην ενωσιακή έννομη τάξη συνοψίζονται στα εξής: α) η κωδικοποί- ηση των αρχών αυτών, που αποτελούν βασική πηγή του κοινοτικού δικαίου, θα είχε ως απο- τέλεσμα τον υποβιβασμό τους στο επίπεδο της τυπικής ισχύος του κανονισμού ή της οδηγίας, β) οι ραγδαίες οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές μεταβολές στις οποίες υπόκεινται οι έννομες σχέσεις που διέπονται από τις κοινοτικές ρυθμίσεις απαιτούν ευελιξία και ταχύτητα, η οποία δεν συμβιβάζεται με τη φιλοσοφία που διαπνέει κάθε κωδικοποίηση, γ) οι γραπτοί κανόνες δικαίου θα αποτελούσαν αντικείμενο κατάχρησης εκ μέρους των δικηγόρων ενώσε- ων, επιχειρήσεων, στις οποίες αφορούν, κατά κανόνα, οι αποφάσεις της Επιτροπής, δ) η επι- βολή συγκεκριμένων κωδικοποιημένων κανόνων θα αντέβαινε στην αρχή της επικουρικότη- τας, εφόσον οι κανόνες αυτοί θα απευθύνονταν, κατ’ ουσίαν, στα εθνικά διοικητικά όργανα. 13. Βλ. και το ΝΔ 796/1971 «περί της ασκήσεως του κατά το άρθρο 20 του Συντάγματος δικαιώμα- τος του αναφέρεσθαι».