ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

XV Πρόλογος μελειών στο κύρος της διοικητικής πράξης 23 , η οποία υιοθετήθηκε και από τον νομοθέ- τη με τις διατάξεις του άρθρου 22 του Ν 4274/2014, που προσέθεσαν ρυθμίσεις στο ΠΔ 18/1989, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον ακυρωτικό δικαστή να εκδίδει προδικα- στική απόφαση για την κάλυψη πλημμέλειας της διοικητικής πράξης, η οποία μπορεί να καλυφθεί εκ των υστέρων, χωρίς να είναι αναγκαία, για την αποκατάσταση της νομιμό- τητας και τη διασφάλιση του δικαιώματος της δικαστικής προστασίας, και η ακύρωση της πράξης 24 . Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι, όπως προεκτέθηκε, η διαδικασία διεκδι- κεί μια ανεξάρτητη διάσταση στον χώρο του δημοσίου δικαίου, θεωρήθηκε, στην πο- ρεία, αναγκαία η σύνδεση της παραβίασης των διαδικαστικών ρυθμίσεων με το αποτέ- λεσμα της διαδικασίας αυτής 25 . Με αφορμή την εντελώς πρόσφατη ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για τη σύστα- ση Επιτροπής για την «ανάπλαση» του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (βλ. άρθρο 43 του αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου, το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 11.9.2019), μια μελλοντική μεταρρύθμιση του Κώδικα θα μπορούσε να κινηθεί στην βάση δύο πυλώνων: αφενός της περαιτέρω ενσωμάτωσης των νομολογιακών αρχών που έχουν αναπτυχθεί κατά τα τελευταία 20 χρόνια από την έναρξη ισχύος του Κώδικα σε σχέση με τη διοικητική διαδικασία, αφετέρου της προώθησης της ηλεκτρονικής δια- κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση, της υιοθέτησης καλών πρακτικών και της βέλτιστης αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών, προς τον σκοπό της καταπολέμησης της γραφειο- κρατίας, της σταθερής αυτής παθογένειας της δημόσιας διοίκησης. Η ερμηνεία των διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας έχει αποτελέσει α- ντικείμενο αξιόλογων μελετών, όπως του Α. Τάχου (Ερμηνεία Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας), του Β. Καράκωστα (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) και του Ι. Κατρά (Ερμηνεία Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας). Το ανά χείρας συλλογικό έργο, που έχει λάβει υπόψη του τις μελέτες αυτές, αποτελεί εξέλιξη του «Κώδικα Διοικητικής Précisions sur la neutralisation de certains vices de procédure, Droit administratif, n° 3, Mars 2012, comm. 22. 23. Χαρακτηριστικές προς την κατεύθυνση αυτή είναι δύο αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμ- βουλίου της Επικρατείας, ΣτΕ Ολ 530/2003 ως προς την αλυσιτέλεια των προβαλλομένων λόγων που ανάγονται στην νόμιμη συγκρότηση ή σύνθεση του οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη ή γνωμοδότησε για την έκδοσή της, όταν η πράξη αυτή έχει εκδο- θεί κατά δέσμια αρμοδιότητα και ο αιτών δεν αμφισβητεί τα πραγματικά περιστατικά που δι- έπουν την υπόθεση και η ΣτΕ Ολ 4447/2012 ως προς την αντιμετώπιση του λόγου περί παρα- βάσεως του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, για το λυσιτελές προβολής του οποίου απαιτείται και παράλληλη αναφορά των ισχυρισμών που ο διοικούμενος θα προέβαλλε ενώ- πιον της Διοίκησης αν είχε κληθεί. 24. Αναλυτικά για τα ζητήματα αυτά και τις πρόσφατες εξελίξεις καθώς και για μια συγκριτική προσέγγιση, βλ. Κ. Γώγου , Διαδικαστικά σφάλματα και ακύρωση των διοικητικών πράξεων, Νομική Βιβλιοθήκη, 2017. 25. Για την προσφυγή στον μηχανισμό της «αιτιώδους συνάφειας» στην αντιμετώπιση του δια- δικαστικού δικαίου βλ. Grimm , Verfahrensfehler als Grundrechtsverstosse, NVwZ 1985, 872, Α. Γέροντα , ό.π., 49.