ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

VII Πρόλογος Η νομοθετική κωδικοποίηση της διοικητικής διαδικασίας, δηλαδή των γενικών αρ- χών που διέπουν τη διαδικασία παραγωγής της διοικητικής πράξης (και της διοικητικής σύμβασης), την κατάρτιση και τη γνωστοποίησή της 1 , αποτελεί σημαντικό στάδιο εξέλι- ξης του διοικητικού δικαίου τόσο για την ελληνική όσο και για την αλλοδαπή και διε- θνή έννομη τάξη. Η αρχική αντίληψη ότι αυτό που προέχει στην διοικητική δράση είναι το αποτέλεσμα και όχι η διαδικασία, η ουσία και όχι ο τύπος 2 , η «ενεργός» έναντι της «γραφειοκρα- τούμενης» διοίκησης 3 και, συνεπώς, είναι αδιάφορη η ενασχόληση με τα “interna” του κρατικού διοικητικού μηχανισμού δεν υιοθετήθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη, ο ο- ποίος ήδη από της ιδρύσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας ανήγαγε σε αυτοτελείς λόγους ακυρώσεως της διοικητικής πράξης, τόσο την «αναρμοδιότητα της εκδούσης την πράξιν διοικητικής αρχής» όσο και την «παράβασιν ουσιώδους τύπου διατεταγμέ- νου περί την ενέργειαν της πράξεως» (βλ. αρ. 47 Ν 3713/1928). Η αναγνώριση στις πα- ραπάνω διαδικαστικές πλημμέλειες ισόκυρης με τις ουσιαστικές πλημμέλειες σημασίας αναδεικνύει την εγγυητική λειτουργία που επιτελούν οι διαδικαστικοί κανόνες στο δη- μόσιο δίκαιο: αφενός η λυσιτελής προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και των συμ- φερόντων των πολιτών επιτυγχάνεται με τη διαμόρφωση ενός συστήματος διαδικαστι- κών κανόνων που συγκεκριμενοποιούν την ουσιαστική διάσταση των δικαιωμάτων αυτών 4 , αφετέρου η τήρηση της διαγραφόμενης διαδικασίας για την έκδοση της πρά- ξης αποτελεί ένα πρώτο εχέγγυο για την ορθότητά της 5 . 1. Γλ. Σιούτη , «Η έννοια της διοικητικής διαδικασίας και η διαφορά της από τον τύπο της διοικη- τικής πράξης», ΕΔΔ, 1990, 26 επ., Απ. Γέροντας , «Η διοικητική διαδικασία», ΝοΒ 37, 42 επ., Στ. Δέτσης , «Η κωδικοποίηση των γενικών αρχών της διοικητικής διαδικασίας», Τιμ. Τόμος ΣτΕ 75 χρόνια, 591 επ. Για τον ορισμό της διοικητικής διαδικασίας, βλ. επίσης το άρθρο 9 του Γερμανι- κού Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Verwaltungsverfahrensgesetz, VwVfG). 2. Β. Σκουρής , «Θεμελιώδη ζητήματα της διοικητικής διαδικασίας» σε Προσανατολισμοί στο Δη- μόσιο Δίκαιο, Εκδ. Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη, 1996, 384-385. 3. Βλ. Απ. Γέροντα , ό.π., 44. 4. Βλ. Απ. Γέροντα , ό.π., 48. 5. Όπως έχει παρατηρήσει το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο (BverfGE 42, 64/73 ˙ 46, 325/333 ˙ 52, 131/153 ˙ 53, 30/74) η λειτουργία της διαδικασίας και του διαδικαστικού δι- καίου συνίσταται στη λήψη νόμιμων, ορθών και δίκαιων αποφάσεων. Σύμφωνα με τον Σκου- ρή (ό.π., 392), η διοίκηση πείθει περισσότερο για την ορθότητα των επιλογών της, όταν έχει ακολουθήσει μια πρόσφορη διαδικασία. Για την «νομιμοποίηση μέσω της διαδικασίας», βλ. N. Luhmann , “Legitimation durch Verfahren”, 1969. Κατά τον E. Schmidt-Assmann , Das allgemeine Verwaltungsrecht als Ordnungsidee und System, Heidelberg, C.F. Müller, 1982, 28, οι τύποι και οι διαδικασίες αποτυπώνουν τη στάση της οικείας έννομης τάξης ως προς τη σχέ- ση μεταξύ Διοίκησης και διοικουμένων. Την εγγυητική για τα δικαιώματα των διοικουμένων