ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Β. Κόλιας 405 42-43 | Συμψηφισμός συμψηφισμό 56 . Η ένσταση αυτή δεν υπάγεται στην ιδιαίτερη δικονομική μεταχείρι- ση της ένστασης συμψηφισμού 57 . Για το ορισμένο της ένστασης συμψηφισμού, που προτείνεται από τον εναγόμενο κατά της αγωγικής απαίτησης, θα πρέπει σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 262 παρ. 1 και 222 παρ. 2 ΚΠολ∆ να γίνεται αναφορά στις προτάσεις του εναγομέ- νου με τρόπο σαφή και ορισμένο των περιστατικών που θεμελιώνουν κατά νόμο την προβαλλόμενη σε συμψηφισμό ληξιπρόθεσμη και ομοειδή ανταπαίτησή, το πο- σό της ανταπαίτησης και ο χρόνος κατά τον οποίο γεννήθηκε 58 και αίτημα απόρρι- ψης της αγωγής κατά το μέτρο της προβαλλόμενης ανταπαίτησης 59 . ∆υνατότητα αναπλήρωσης και θεραπείας της αοριστίας με αναφορά σε άλλα έγγραφα δεν υφί- σταται, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των όσων ισχύουν για το ορισμένο της αγωγής 60 . Εξάλλου, απαράδεκτη είναι και η συμπλήρωση της ένστασης συμψηφισμού με την προσθήκη των προτάσεων 61 . Εξάλλου, στις ειδικές διαδικασίες η ένσταση συμψη- φισμού προβάλλεται, επίσης, με τις προτάσεις που κατατέθηκαν στο ακροατήριο στην έδρα του δικαστηρίου, αρκεί όμως ο ισχυρισμός περί συμψηφισμού να κατα- χωρήθηκε στα πρακτικά, έστω και χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό των πραγματι- κών περιστατικών που τον θεμελιώνουν 62 . Αν, πάντως, οι απαιτήσεις του δανειστή είναι περισσότερες, τότε δεν είναι αναγκαίο να προσδιορίζεται σε ποια από αυτές αντιτάσσεται ο συμψηφισμός, διότι στην περίπτωση αοριστίας της δηλώσεως συμ- ψηφισμού του οφειλέτη ως προς τούτο, εφαρμογή έχει η διάταξη του άρθρου 422 ΑΚ, που ρυθμίζει τον καταλογισμό του καταβαλλόμενου ποσού σε περίπτωση πε- ρισσότερων χρεών, οπότε συμπληρώνεται κατά το νόμο η αόριστη δήλωση και ο συμψηφισμός είναι έγκυρος 63 . Για την πρόταση συμψηφισμού με ένσταση δεν απαιτείται να συντρέχει καθ’ ύλην αρμοδιότητα του δικαστηρίου για την ανταπαίτηση που προβάλλεται σε συμψηφι- σμό 64 . Η ένσταση συμψηφισμού προβάλλεται, επίσης, παραδεκτά, ακόμα και όταν η ανταπαίτηση θα υπαγόταν, αυτοτελώς εκδικαζόμενη, σε διαδικασία διαφορετι- κή από εκείνη με την οποία εκδικάζεται η κύρια απαίτηση 65 . Το δικαστήριο μάλι- στα δεν μπορεί να διατάξει το χωρισμό της συζήτησης της ενστάσεως συμψηφι- 56.  ΑΠ 132/2017 ΕΕμπ∆ 2017, 309, ΑΠ 1617/2009 ΧρΙ∆ 2010, 525, ΕφΑθ 5326/2007 Ελλ∆νη 2008, 1096, ΕφΑ∆Πολ∆ 2008, 1116, ΕφΑθ 3091/2007 ΕφΑ∆Πολ∆ 2008, 810 (σημ. Α. Πλεύρη ), ΠΠρΑθ 3498/2011 ΧρΙ∆ 2012, 135, ΠΠρΘεσ 4978/2011 Αρμ 2011, 781 (παρατ. Αχ. Μπεχλιβάνη ), ΕιρΛαμ 35/2017 ΕφΑ∆- Πολ∆ 2017, 628. 57.  ΑΠ 450/2013 ΝοΒ 2013, 1912, ΕφΘεσ 781/2012 Αρμ 2013, 1460 (σημ. Α.Ν.Α.Λ. ), ΕφΑθ 4725/2001 Ελ- λ∆νη 2003, 253. 58.  ΑΠ 793/2005 Ελλ∆νη 2008, 205, ∆ΕΝ 2005, 1577, ΧρΙ∆ 2005, 889. 59.  ΕφΘεσ 1275/2008 Αρμ 2009, 1167 (σημ. Α.-Ν.Α.Λ .), ΕφΑθ 7653/2004 Ε∆Π 2007, 75. 60.  ΑΠ 65/2008 Ελλ∆νη 2008, 1059, ΜΠρΘεσ 13232/2006 Αρμ 2006, 1968. 61.  ΜΠρΘεσ 17560/2000 Αρμ 2000, 1212. 62.  ΑΠ 941, 942, 944/2010 ΝοΒ 2010, 2493 (περίλ.). 63.  ΑΠ 1519/2008 Ελλ∆νη 2008, 1453. 64.  ΠΠρΘεσ 4978/2011 Αρμ 2011, 781 (παρατ. Αχ. Μπεχλιβάνη ), ΕΕμπ∆ 2011, 605. 65.  ΠΠρΘεσ 4978/2011 Αρμ 2011, 781 (παρατ. Αχ. Μπεχλιβάνη ), ΕΕμπ∆ 2011, 605, ΜΠρΒερ 35/2000 Αρμ 2002, 996.