ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

406 B. Κόλιας Παρατηρήσεις σμού από τη συζήτηση της αγωγής 66 . Η έλλειψη, ωστόσο, διεθνούς δικαιοδοσίας του δικάζοντος δικαστηρίου για κάποια απαίτηση, της οποίας η εκδίκαση αφαιρέ- θηκε από τη διεθνή δικαιοδοσία των δικαστηρίων της χώρας με συμφωνία παρέ- κτασης των διαδίκων, κωλύει τη παραδεκτή προβολή για την απαίτηση αυτή αντί- στοιχης ένστασης συμψηφισμού 67 . Η ένσταση συμψηφισμού προτείνεται σε κάθε στάση της δίκης και στην κατ’ έφε- ση δίκη 68 και κατά την εκτέλεση 69 , εφόσον η ανταπαίτηση αποδεικνύεται παραχρή- μα, δηλαδή όταν η ανταπαίτησή αποδεικνύεται με έγγραφο ή δικαστική ομολογία 70 . Υπό την προϋπόθεση αυτή μπορεί να προταθεί ενώπιον του Εφετείου, ακόμα και αν στον πρώτο βαθμό η ένσταση συμψηφισμού απορρίφθηκε ως αορίστως προβλη- θείσα. Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί, πάντως, να προβληθεί από τον εκ- καλούντα - εναγόμενο μόνο με το κύριο δικόγραφο της έφεσης ή τους πρόσθετους λόγους 71 . Η προϋπόθεση της άμεσης αποδείξεως για την προβολή της ενστάσεως συμψηφισμού δεν ισχύει βεβαίως όταν η ένσταση συμψηφισμού προβάλλεται κατά την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου 72 . Η ένσταση συμψηφισμού διαφέρει της ανταγωγής κατά το ότι με αυτή ο εναγόμε- νος οφειλέτης ζητεί την απόρριψη της αγωγής, ενώ ασκώντας ανταγωγή ζητεί, όχι την απόρριψη της αγωγής, αλλά την καταδίκη του ενάγοντος στην πληρωμή της ανταπαιτήσεώς του. Η ένσταση συμψηφισμού, ως μέσο άμυνας κατά της αγωγής, μπορεί να προβληθεί και επικουρικά (άρθρο 444 εδ. β΄ ΑΚ), οπότε το δικαστήριο δεν έχει ευχέρεια επιλογής μεταξύ των μέσων άμυνας, αλλά πρέπει να ακολουθή- σει τη σειρά προβολής τους από τον διάδικο και να θυσιάσει την ανταπαίτηση, που προτείνεται σε συμψηφισμό, μόνο αν δεν είναι δυνατή η απόρριψη της αγωγής με βάση τα άλλα λιγότερο ασύμφορα για εκείνο που προτείνει τον συμψηφισμό μέσα άμυνας 73 . Σε περίπτωση περιορισμού του αιτήματος της αγωγής κατά το άρθρο 295 παρ. 1 ΚΠολ∆, αν προταθεί από τον εναγόμενο ένσταση συμψηφισμού, η προβληθείσα σε συμψηφισμό ανταπαίτηση συμψηφίζεται με την απαίτηση του ενάγοντος, όπως η τελευταία περιορίστηκε αφού αυτή μόνον αποτελεί αντικείμενο της δίκης 74 , κα- θώς κατά το μέρος που χωρεί παραίτηση από την αγωγή η απαίτηση θεωρείται ότι δεν ασκήθηκε. 66.  ΑΠ 658/2005 Ελλ∆νη 2006, 1007. 67.  ΠΠρΑθ 5302/2002 ΕΕμπ∆ 2003, 429. 68.  ΑΠ 2077/2013 Ελλ∆νη 2014, 437 (σημ. Ι.Ν.Κ .), ΝοΒ 2014, 927, ΑΠ 1500/2007 Ελλ∆νη 2007, 1410, 1441, ΑΠ 844/99 Ελλ∆νη 2000, 440. 69.  ΕφΑθ 3091/2007 ΕφΑ∆Πολ∆ 2008, 810 (σημ. Α. Πλεύρη ), ΕφΑθ 4000/2005 Ε∆Π 2005, 191, ΕφΑθ 4493/96 ΑρχΝ 2000, 393, ΠΠρΑθ 2803/2010 ∆ΕΝ 2010, 1281. 70.  ΑΠ 942/2010 ∆ΕΝ 2011, 657, ΑΠ 941, 942, 944/2010 ΝοΒ 2010, 2493 (περίλ.). 71.  ΑΠ 173/2010 ΧρΙ∆ 2011, 180, ΑΠ 1765/2002 Ελλ∆νη 2004, 172. 72.  ΣτΕ 1632/2012 ∆ι∆ικ 2013, 616. 73.  ΑΠ 851/2001 Ελλ∆νη 2002, 455. 74.  ΑΠ 681/2001 Ελλ∆νη 2001, 1638.