Η ΣΧΕΣΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ & ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝ. (ΕΕ) 650/2012 ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Πρόλογος XI ου ή πρέπει να αποτελέσει αυτός τον κορμό ενός μονιστικού συστήματος (παρ. 60 και με ιδιαί- τερη έμφαση στο εφαρμοστέο δίκαιο παρ. 61); 7. Στο πρώτο μέρος ασχολείται ο σ. με το πεδίο εφαρμογής του κληρονομικού κανονισμού, ακολουθώντας μία υπαγωγική αναλυτική τεχνική, βάσει της οποίας ο συγγραφέας εξετάζει λε- πτομερέστατα το πεδίο εφαρμογής. Εξετάζονται διαδοχικά το ratione personae πεδίο (παρ. 63-71), το ratione materiae (παρ. 72-145). Στο πλαίσιο αυτό παρελαύνουν πλήθος θεμάτων (διαθήκη, συνδιαθήκη, κληρονομική σύμβαση, κληρονομική διαδοχή, κ.λπ. ), τα οποία κατά την ανάλυση ευεργετούνται από υψηλής ποιότητας ερμηνευτικές παρατηρήσεις. Την ανάλυση του θετικού καθ’ ύλην πεδίου εφαρμογής ακολουθεί η ανάλυση του αρνητικού καθ’ ύλην πε- δίου εφαρμογής (παρ. 146-245) (ποιες δηλαδή είναι οι εξαιρέσεις), κατά την τεχνική που έχει επικρατήσει πλέον στο ενωσιακό ιδ.δ.δ. Να τονίσουμε τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρατη- ρήσεις ως προς τα προκρίματα (παρ. 246 επ.) και το εφαρμοστέο επί αυτών δίκαιο. Ακολου- θεί η ανάλυση του χωρικού πεδίου εφαρμογής (παρ. 263-295, όρος μάλλον καλύτερος από το «διεθνές» πεδίο εφαρμογής όπως επισημαίνει και ο σ. παρ. 263) και το τοπικό και χρονικό πεδίο εφαρμογής (παρ. 296-306 και 307-317 αντίστοιχα). Το πρώτο μέρος ολοκληρώνεται με συνολικά συμπεράσματα μέρους (παρ. 318-324), τα οποία λόγω της έκτασης και του βάθους των αναλύσεων είναι απαραίτητα. Καταδεικνύονται προβλήματα πεδίου εφαρμογής (π.χ. η μη πλήρης ενοποίηση τοπικά λόγω των εξαιρέσεων που αφορούν στο Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλαν- δία και Δανία), ομοίως από τη σκοπιά του υλικού πεδίου (μη ρύθμιση ζητημάτων φορολογι- κού δικαίου, τα οποία είναι σημαντικά για το international tax planning ) και τα οποία εμπο- δίζουν την πλήρη ενοποίηση και ενδέχεται, τουλάχιστον ως προς κάποιο βαθμό, να εμποδί- σουν την πλήρη επίτευξη των στόχων του κανονισμού. 8. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου έχει ως αντικείμενο ειδικότερα την επιρροή του κανονισμού «κληρονομικές σχέσεις» επί των εθνικών δικαίων των κρατών μελών (παρ. 325 επ.). Η ανάλυ- ση ακολουθεί την τριμερή δομή του εν στενή εννοία ιδ.δ.δ., προσθέτοντας το διεθνές ομοιό- μορφο δια του ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου. Το πρώτο τμήμα αφιερώνεται στη διεθνή δικαιοδοσία (παρ. 326 επ.), ενώ ιδιαίτερο ενδια- φέρον έχει η συζήτηση για την έννοια και τον εντοπισμό της συνήθους διαμονής, θέμα όχι πάντα ευχερές (παρ. 351 επ.), και η κριτική που ακολουθεί (παρ. 364), κυρίως διότι επιτρέ- πει ευχερέστερα το forum shopping (παρ.368 επ.). Ο σ. αναλύει όλες τις δικαιοδοτικές βάσεις του κανονισμού (παρ. 375 επ.), βάσει επιλογής δικαίου, δικαιοδοσία της περιουσίας, forum necessitatis , κ.λπ . Χρήσιμη παρίσταται και η ανάλυση θεμάτων με πρακτική αξία, όπως αυτό της εκκρεμοδικίας και της συνάφειας (παρ. 409 επ). Τα συμπεράσματα που ακολουθούν (παρ. 424-429) βοηθούν στη διατήρηση του ειρμού της μελέτης. Στο μέρος αυτό αναδεικνύονται τα ζητήματα πολυπλοκότητας των ρυθμίσεων της διεθνούς δικαιοδοσίας που ενδέχεται να δημι- ουργήσουν προβλήματα. Το δεύτερο τμήμα έχει ως αντικείμενο την εξέταση της προβληματικής ως προς το εφαρμοστέο δίκαιο (παρ. 430 επ.). Ο συγγραφέας ξεκινάει τον περίπλου του με την εξέταση της αρχής της ενότητας της κληρονομίας (θεμελιώδης για τον κανονισμό) και τις εξαιρέσεις της (παρ. 432 επ. και 440 επ. αντίστοιχα). Η συνήθης διαμονή εξετάζεται και υπό το πρίσμα του εφαρμοστέου δικαίου (παρ. 443 επ.) καθώς και οι ρήτρες διαφυγής ή εξαιρέσεως (παρ. 454 επ.), όπως και η επανάσταση της professio juris (παρ. 472 επ.), με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες σκέψεις ως προς την αποτίμησή της (παρ. 482 επ.). Ακολουθεί η εξέταση ειδικών θεμάτων (π.χ. παρ. 494 επ., παραδεκτό και ουσιαστικό κύρος διατάξεων τελευταίας βούλησης) και όλων των μηχανισμών του γενικού μέρους του ιδ.δ.δ. (π.χ. ζητήματα διατοπικού και διαπροσωπικού δικαίου, παρ.