ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

88 Απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και άτομα με ομόφυλο σύντροφο νομοθεσιών στα παραπάνω ζητήματα και να προσδιορίσει έτσι το εύρος του περιθωρίου εκτίμησης των κρατών μερών. Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται ειδικότερα στα νομικά προβλήματα που θέ- τει, υπό το φως της ΕΣΔΑ, η απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ή άτο- μα με ομόφυλο σύντροφο μέσω υιοθεσίας ή ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπα- ραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό, και για την καλύτερη κατανόηση της νομολογίας του ΕΔΔΑ, θα αναλυθεί, σε μια πρώτη φάση, η μεθοδολογία που ακολουθεί το Δικαστήριο του Στρασβούργου στις υποθέσεις επικαλούμενης διακριτικής με- ταχείρισης στα παραπάνω πεδία (ΙΙ). Στη συνέχεια, θα πραγματοποιηθεί συ- γκριτική επισκόπηση των νομοθεσιών των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, καθώς και εξέταση της νομολογίας του ΕΔΔΑ στα θέματα της υιο- θεσίας (ΙIΙ) και της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΙV) αντίστοιχα. ΙΙ. Γενικές παρατηρήσεις για τη μεθοδολογία του ΕΔΔΑ σε υποθέσεις επικαλούμενης διακριτικής μεταχείρισης Οι υποθέσεις αποκλεισμού ενός προσώπου ή ζευγαριού από τη δυνατότητα απόκτησης παιδιού λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού εξετάζονται κατά κανόνα υπό το φως του άρθρου 8 (δικαίωμα σε σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) σε συνδυασμό με το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρί- σεων) της ΕΣΔΑ. Στο σημείο αυτό, το ΕΔΔΑ έχει διευκρινίσει ότι το άρθρο 14 δεν έχει αυτόνομη υπόσταση. Εφαρμόζεται μόνο σε σχέση προς κάποια άλλη διάταξη της ΕΣΔΑ που εγγυάται κάποιο ουσιαστικό δικαίωμα, εν προκειμένω το άρθρο 8 που προβλέπει το δικαίωμα σε σεβασμό της ιδιωτικής και οικογε- νειακής ζωής. Περαιτέρω, από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι διακριτική με- ταχείριση συντρέχει όταν άτομα τα οποία βρίσκονται σε παρόμοιες συνθήκες και καταστάσεις υφίστανται διαφορετική μεταχείριση χωρίς να υπάρχει αντι- κειμενική και εύλογη αιτιολόγηση 3 . Το τελευταίο ισχύει όταν η διαφορετική μεταχείριση δεν επιδιώκει νόμιμο σκοπό ή όταν δεν υπάρχει σχέση αναλογίας μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιούνται και του επιδιωκόμενου σκοπού 4 . Οι διατάξεις της ΕΣΔΑ δεν εμποδίζουν, καταρχήν, τις εθνικές αρχές να χαράξουν πολιτική και να λάβουν νομοθετικά μέτρα δυνάμει των οποίων μια κατηγορία ή ομάδα ατόμων μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Δεν απαγορεύεται η διαφορετική μεταχείριση παρόμοιων καταστάσεων, αρκεί η τελευταία να βα- σίζεται σε αντικειμενική αξιολόγηση των κρίσιμων πραγματικών περιστατικών 3. ΕΔΔΑ, D.H. κ.ά. κ. Τσεχίας , Ευρεία Σύνθεση, 13.11.2007, παρ. 175, Graziani-Weiss κ. Αυστρίας , 18.10.2011, παρ. 56, Horváth and Kiss κ. Ουγγαρίας , 29.1.2013, παρ. 101. 4. ΕΔΔΑ, Larkos κ. Κύπρου , Ευρεία Σύνθεση, 18.2.2019, παρ. 29.