ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

90 Απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και άτομα με ομόφυλο σύντροφο σης 10 . Ο εθνικός νομοθέτης διαθέτει περιθώριο εκτίμησης ως προς τον καθορι- σμό των νομικών συνεπειών που επέρχονται με τη σύναψη γάμου, όπως π.χ. η δυνατότητα υιοθεσίας 11 . Περαιτέρω, το Δικαστήριο του Στρασβούργου έχει διευκρινίσει ότι ούτε από το άρθρο 12 ούτε από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, εφαρμοζόμενα μόνα τους ή σε συνδυασμό προς το άρθρο 14 ΕΣΔΑ αντίστοιχα 12 , προκύπτει η υποχρέωση των κρατών να θεσπίσουν τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Έτσι, ένα κράτος μπο- ρεί να προβλέψει τον γάμο μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια και να προσδώ- σει στον συγκεκριμένο γάμο ιδιαίτερο καθεστώς. Κατά συνέπεια, όπως θα αναλυθεί και κατωτέρω, το να προβλέπεται για τα ετερόφυλα έγγαμα ζευγάρια κάποια δυνατότητα που δεν προβλέπεται για τα ομόφυλα ανύπαντρα ζευγάρια, όπως π.χ. η υιοθεσία, δεν συνιστά κατά κανό- να διακριτική μεταχείριση, επειδή οι δυο κατηγορίες ζευγαριών δεν βρίσκο- νται σε παρόμοια κατάσταση. Το κριτήριο για τη διαφορετική αντιμετώπιση εν προκειμένω είναι το ιδιαίτερο καθεστώς του γάμου και όχι ο σεξουαλικός προσανατολισμός. ΙIΙ. H υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και άτομα με ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό Το ζήτημα της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους μπορεί να ιδωθεί, με βάση την προσωπική κατάσταση του υποψήφιου γονέα, υπό τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες 13 : α) μονογονεϊκή υιοθεσία από άτομο με ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό, β) από κοινού υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, έγγαμα ή μη (joint adoption) και γ) υιοθεσία παιδιού από τον ομόφυλο σύντροφο ή σύ- ζυγο του γονέα του (second parent adoption). Σε μια πρώτη φάση θα παρου- σιασθούν οι νομοθετικές επιλογές στις επιμέρους έννομες τάξεις των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης (Α) και στη συνέχεια θα αναλυθεί η σχε- τική νομολογία του ΕΔΔΑ (Β). 10. Βλ. π.χ. στην υπόθεση Gas et Dubois κ. Γαλλίας , όπ.π. Levinet, M., «Couple et vie fa- miliale», σε Sudre, F., Le droit au respect de la vie familiale au sens de la Convention européenne des droits de l’homme , Bruylant, Bruxelles, 2002, σελ. 107 επ., σελ. 129 επ. 11. ΕΔΔΑ, Gas et Dubois κ. Γαλλίας , όπ.π., Χ. κ.ά. κ. Αυστρίας , όπ.π. 12. ΕΔΔΑ, Chapin et Charpentier κ. Γαλλίας , 9.6.2016, παρ. 36 επ., Oliari κ.ά. κ. Ιτας , 21.7.2015, παρ. 192-194, Hämäläinen κ. Φινλανδίας , Ευρεία Σύνθεση, 16.7.2014, παρ. 71 και 96, Schalk and Kopf κ. Αυστρίας , όπ.π., παρ. 108. 13. Βλ. επίσης, Φουντεδάκη, Κ., «Η σημασία της προσωπικής κατάστασης του (υποψήφιου) θετού γονέα στην υιοθεσία», ΧρΙΔ , 2010, σελ. 81 επ.