ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

XIX να με τον παραπάνω νομικό όρο, τα κράτη μέλη είναι σε θέση να εξασφαλίσουν το ότι αυτή η κατάσταση δεν θέτει σε κίνδυνο την συνεχή προμήθεια των ασθενών 4 ». Τα αμέσως ανωτέρωσηματοδοτούν τη κύρια εμπλοκή του φαρμακευτικού δικαίου σε αυτό που ονομάζεται «αγορά φαρμάκου». Αυτή η Αγορά, δηλαδή η αγορά παρα- γωγής και εμπορίας φαρμάκων και παραφαρμακευτικών ειδών διεθνώς, αποτελεί «ολιγοπωλιακή» αγορά 5 της οποίας τα βασικά χαρακτηριστικά είναι, ο μικρός αριθ- μός πολυεθνικών κατά κανόνα εταιριών, που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής προσφοράς φαρμάκων, το ότι τα φάρμακα παρουσιάζουν μεγάλο βαθ- μό τυποποίησης, η σε μεγάλο βαθμό αλληλεξάρτηση της στρατηγικής των φαρμα- κευτικών επιχειρήσεων, γεγονός που επηρεάζει ουσιαστικά τον κλάδο και βασικά η δυνατότητα ελέγχου των τιμών των φαρμακευτικών προϊόντων από τις φαρμα- κευτικές επιχειρήσεις. Η Φαρμακευτική Αγορά παρουσιάζεται σχηματικά με το ακόλουθο διάγραμμα: ∆ιάγραμμα Φαρμακευτικής Αγοράς Παραγωγοί Αντιπρόσωποι Εισαγωγείς ∆ιανομείς Εταιρίες Παραγωγής Καταναλωτές - Ασθενείς Φαρμακαποθήκες ∆ιανομείς Συνεταιρισμοί Φαρμακοποιών Φαρμακεία Εργαστήρια 4.  Π. Καπώνης – Π. Βασιλόπουλος, Μελέτη για δημιουργία Εθνικού Κέντρου ∆ιανομής Φαρμάκων, Αθήνα ∆εκέμβριος 2006. 5.  Π. Καπώνης: Επίτομος Φαρμακευτική Νομοθεσία Ι, 2η έκδοση, σελ. 480, Αθήνα 2006, εκδό- σεις Φαρμακευτικός Κόσμος.