Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ - ΠΕΛΑΤΗ

Η ΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ - ΠΕΛΑΤΗ: ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ 11 κριμένους τομείς της οικονομίας (π.χ. αγροτική παραγωγή, ναυτιλία, βιομηχανία, κατασκευές κ.λπ .) ή επενδύσεις που πραγματοποιούνται σε συγκεκριμένες μόνο γεωγραφικές περιοχές. Παρ’ όλα αυτά, είναι δυνατόν η καλή πίστη και τα χρη- στά ήθη (ΑΚ 178, 288 σε συνδ. με ΑΚ 281) να επιβάλλουν τη σύναψη συναλλακτι- κών σχέσεων με κάποιον πελάτη ή τη μη άκαιρη διακοπή υφισταμένων. Έτσι, το πιστωτικό ίδρυμα μπορεί να υποχρεωθεί σε αποζημίωση, αν διακόψει άκαιρα τη χρηματοδότηση μιας επιχείρησης και εξαιτίας της διακοπής αυτής τεθεί σε κίνδυ- νο η βιωσιμότητά της ή αν καταγγείλει τις δανειακές συμβάσεις, παρόλο που προ- ηγουμένως έχει δημιουργήσει την εύλογη πεποίθηση ότι θα αναδιαρθρώσει τα δά- νεια ή θα παράσχει άλλου είδους διευκολύνσεις 15 . Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το πιστωτικό ίδρυμα μπορεί να επικαλεστεί ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι βιώσιμες και συνεπώς η διακοπή της χρηματοδότησής τους είναι επιβεβλημένη 16 . β. Η τράπεζα υπέχει αυξημένη υποχρέωση πρόνοιας και προστασίας των συμ- φερόντων των πελατών της 17 , η οποία εξειδικεύεται με βάση τις συνθήκες κάθε με στόχο την επαρκή προστασία των καταναλωτών και την εξασφάλιση της καταναλωτι- κής εμπιστοσύνης, προβλέπει την υποχρέωση του πιστωτικού φορέα « πριν από τη σύνα- ψη της σύμβασης πίστωσης , να ερευνά και αξιολογεί την πιστοληπτική ικανότητα και φε- ρεγγυότητα του καταναλωτή, βάσει επαρκών στοιχείων που λαμβάνονται κατά περίπτω- ση από τον καταναλωτή κατά το προσυμβατικό στάδιο αλλά και εκείνων που έχει παράσχει κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας συναλλακτικής σχέσης, και κατόπιν έρευνας στην κατάλ- ληλη βάση δεδομένων, σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις για την εποπτεία των πιστω- τικών και χρηματοδοτικών ιδρυμάτων…» (άρθρο 8 της Οδηγίας 2008/48/ΕΚ και της ΚΥΑ Ζ1-699/2010). 15. Βλ. ΑΠ 1352/2011, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ: «…η πιστωτική σχέση, ως διαρκής έννομη σχέση ιδιαίτερης εμπιστοσύνης μεταξύ των συμβαλλομένων, επιβάλλει την υποχρέωση πίστης και προστασί- ας από την πλευρά των τραπεζών των συμφερόντων των πελατών τους, ώστε να αποφεύ- γονται υπέρμετρα επαχθείς γι’ αυτούς συνέπειες. Συνεπώς και για το λόγο αυτό η άσκηση των δικαιωμάτων τους θα πρέπει να κυριαρχείται από τις αρχές της καλόπιστης και σύμφω- νης με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη εκπλήρωσης των οφειλόμενων παροχών (ΑΚ 178, 200, 288) και να αποφεύγεται αντίστοιχα κάθε κατάχρηση στη συμπεριφορά τους. Έτσι σε περί- πτωση δυσχέρειας του πιστούχου της Τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την πιστωτική σύμβαση λόγω πρόσκαιρης οικονομικής αδυναμίας του, που όμως υπερβαί- νει τα όρια της αντοχής του, η καλόπιστη από την πλευρά της Τράπεζας συμπεριφορά επι- βάλλει σ’ αυτή την υποχρέωση να ανεχθεί μια εύλογη καθυστέρηση στην εκπλήρωση της παροχής του οφειλέτη, ιδίως όταν η επιδίωξη της άμεσης εκπλήρωσης της παροχής του πρόκειται να οδηγήσει σε πλήρη οικονομική καταστροφή του, χωρίς ουσιαστικό κέρδος για την ίδια. Κατά την έννοια αυτή η Τράπεζα θα πρέπει, σε περίπτωση πρόσκαιρης οικονομι- κής αδυναμίας του πελάτη της, να αποφύγει την εσπευσμένη καταγγελία της μεταξύ τους πι- στωτικής σύμβασης και το κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού τους, προπάντων όταν οι απαιτήσεις της είναι ασφαλισμένες με εμπράγματες ή προσωπικές ασφάλειες, ο δε πελά- της της βρίσκεται σε άμεση οικονομική εξάρτηση απ’ αυτή και δεν οφείλει σε τρίτους, αφού τότε οι παραπάνω ενέργειές της προσλαμβάνουν καταχρηστικό χαρακτήρα». 16. Βλ. Απ. Γεωργιάδη, Η υποχρέωση πίστης της τράπεζας κατά την πιστοδότηση επιχειρήσε- ων που βρίσκονται σε κρίση, Αναμνηστικός Τόμος Λ. Γεωργακόπουλου, 2016, τομ. Ι, 101. 17. Βλ. Ν. Ρόκα, Χρ. Γκόρτσου, Αλ. Μικρουλέα, Χρ. Λιβαδά, Στοιχεία Τραπεζικού Δικαίου, 2016, σ. 471-472.