Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ - ΠΕΛΑΤΗ

12 ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΔ ΣΤΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ συγκεκριμένης περίπτωσης 18 , αφενός μεν λόγω της σχέσης εμπιστοσύνης (πολ- λές φορές και εξάρτησης) που δημιουργείται μεταξύ της ίδιας και του πελάτη της, αφετέρου δε λόγω των ειδικών της γνώσεων και της προνομιακής πληροφόρη- σης που διαθέτει, εξαιτίας της θέσης της στην αγορά. Στο πλαίσιο αυτής της υπο- χρέωσης, απορρέει η υποχρέωση της τράπεζας να μην προτάσσει πάντοτε τα δικά της συμφέροντα και η παροχή της να βρίσκεται σε σχέση αναλογίας (με ευρεία έν- νοια) με την αντιπαροχή του πελάτη της 19 . γ. Ως αποτέλεσμα της υποχρέωσης πρόνοιας που υπέχει το πιστωτικό ίδρυμα έναντι των πελατών του, η ευθύνη του πρώτου μπορεί να επεκταθεί και για πταί- σματα τρίτων 20 , ιδίως σε περίπτωση που αναθέτει σε άλλο (διαμεσολαβούν) πι- στωτικό ίδρυμα την εκτέλεση της εντολής που έδωσε ο πελάτης. Τούτο συμβαί- νει αρκετά συχνά στην τραπεζική πρακτική, όπως π.χ. σε περιπτώσεις μεταφο- ράς χρημάτων στο εξωτερικό, κατά την εκτέλεση υπηρεσιών πληρωμών κ.λπ . Σε αυτές τις περιπτώσεις, τίθεται το ζήτημα ποιος θα φέρει την ευθύνη σε περίπτω- ση ανωμαλίας, με ευθύνη της διαμεσολαβούσας τράπεζας, δεδομένου ότι ο πελά- της δεν συνδέεται συμβατικά με αυτή. Το ζήτημα αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθ- μό από το εάν η διαμεσολαβούσα τράπεζα θα θεωρηθεί υποκατάστατος 21 ή βοη- θός εκπληρώσεως 22 της πρώτης τράπεζας. Αν θεωρηθεί υποκατάστατος, τότε η πρώτη τράπεζα, στην οποία ο πελάτης έδωσε την εντολή, θα ευθύνεται μόνο για πταίσμα ως προς την εκλογή του υποκαταστάτου και τις εντολές που του έδω- σε κατά την ΑΚ 716 παρ. 2 (αν και ορθά υποστηρίζεται ότι η συγκεκριμένη διάτα- ξη δεν εφαρμόζεται στην έναντι αμοιβής διεκπεραίωση ξένης υπόθεσης). Από την άλλη πλευρά, αν θεωρηθεί βοηθός εκπληρώσεως, τότε το πιστωτικό ίδρυμα, στο οποίο ο πελάτης έδωσε την εντολή, θα ευθύνεται πλήρως για το πταίσμα της δι- αμεσολαβούσας τράπεζας, σύμφωνα με την ΑΚ 334 παρ. 1 (ευθύνη του οφειλέτη για πταίσμα του προστηθέντος). Σε ό,τι αφορά τις μεταφορές πιστώσεων, το ζή- τημα λύνεται πλέον με το άρθρο 20 παρ. 2 της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/2366 (PSDII), σύμφωνα με το οποίο: «τα κράτη μέλη απαιτούν από τα ιδρύματα πληρωμών να έχουν πλήρη ευθύνη για τις πράξεις των υπαλλήλων τους, ή των αντιπροσώπων, των υποκαταστημάτων ή των οντοτήτων προς τις οποίες έχει γίνει εξωτερική ανά- θεση δραστηριοτήτων». 18. Βλ. ΑΠ 1315/2005, ΤΝΠ ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΑΠ 1727/2008, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1352/2011, ΤΝΠ ΝΟ- ΜΟΣ, ΜΕφΑθ 1403/2015, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠΠρΘεσ 19932/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜΕφΒΑιγαίου 84/2015, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ ΜΠρΜυτιλ. 212/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠολΠρΑθ 2087/2004, ΤΝΠ ΝΟ- ΜΟΣ. 19. Βλ. ΠολΠρΑθ 2087/2004, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. 20. Βλ. ΑΠ 821/2004, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΠολΠρΑθ 2087/2004, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Ν. Ρόκα, Χρ. Γκόρτσου, Αλ. Μικρουλέα, Χρ. Λιβαδά, Στοιχεία Τραπεζικού Δικαίου, 2016, σ. 472-473. 21. Βλ. ΟλΑΠ 25/95, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 555/99, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. 22. Βλ. Α. Μικρουλέα, Ζητήματα αστικής ευθύνης των τραπεζών κατά τη διενέργεια πληρωμών και μεταφορά κεφαλαίων, 2007, 190.