Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ - ΠΕΛΑΤΗ

Η ΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ - ΠΕΛΑΤΗ: ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ 13 Πέρα, όμως, από την προηγούμενη αμφισβήτηση, σχετικά με το αν η διαμεσο- λαβούσα τράπεζα θεωρείται υποκατάστατος ή βοηθός εκπληρώσεως, υποστηρί- ζεται και η γνώμη ότι από την υποχρέωση πρόνοιας που διέπει τη σχέση τράπεζας και πελάτη, συνάγεται προσωπική ευθύνη του πιστωτικού ιδρύματος που λαμβά- νει την εντολή του πελάτη για την καλή εκπλήρωση εκ μέρους της διαμεσολαβού- σας τράπεζας. Επιπλέον θα μπορούσε να υποστηριχθεί και η υποχρέωση της πρώ- της τράπεζας, που λαμβάνει την εντολή του πελάτη, να εκχωρήσει στον πελάτη της τις απαιτήσεις της κατά της διαμεσολαβούσας τράπεζας, λύση που προφανώς δεν εξυπηρετεί τον πελάτη το ίδιο με τη δυνατότητά του να στραφεί απευθείας κατά του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο ο ίδιος απευθύνθηκε για την εκτέλεση της εντολής του, το οποίο γνωρίζει και με το οποίο επιλέγει να συναλλάσσεται. δ. Ιδιαίτερη σημασία για τις υποχρεώσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων έναντι των πελατών τους έχει και η διάταξη του άρθρου 8 του Ν. 2251/1994, όπως ισχύ- ει, για την ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες, η οποία διάταξη, κατά τη νομολο- γία, εφαρμόζεται και επί πιστωτικών ιδρυμάτων 23 . Η διάταξη θεσπίζει νόθο αντι- κειμενική ευθύνη, με αντιστροφή του βάρους αποδείξεως, ως προς την υπαιτιότη- τα, αλλά και ως προς τον όρο του παρανόμου. Έτσι, ο ενάγων θα πρέπει να απο- δείξει την παροχή υπηρεσιών, τη ζημία του και τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ πα- ροχής υπηρεσιών και ζημίας, ενώ το εναγόμενο πιστωτικό ίδρυμα οφείλει να απο- δείξει την έλλειψη παρανομίας και υπαιτιότητας. Στην περίπτωση των πιστωτικών ιδρυμάτων, το παράνομο συνήθως θα συνίσταται στην παράβαση της υποχρέω- σης πρόνοιας, την πλημμελή διαφώτιση και ενημέρωσή του και γενικά την παρα- βίαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την ΑΚ 288. ε. Οι υποχρεώσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων που απορρέουν από την υπο- χρέωση καλής πίστης, δεν περιορίζονται μόνο έναντι των πελατών τους, αλλά επεκτείνονται και σε τρίτους, όπως ιδίως στους τριτεγγυητές, που εγγυώνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του πελάτη – πρωτοφειλέτη 24 . 23. Βλ. Κ. Φουντεδάκη, Άρθρο 8, Δίκαιο Προστασίας Καταναλωτή (επιμ. Ε. Αλεξανδρίδου), 2015,537, Ι. Καράκωστα, Δίκαιο Προστασίας Καταναλωτή, 2016, 319, Α. Μικρουλέα, Ζητή- ματα αστικής ευθύνης των τραπεζών κατά τη διενέργεια πληρωμών και μεταφορά κεφα- λαίων, 2007, 306, Θ. Κατσά, σε Β. Δούβλη/Α. Μπώλο (επιμ.), Δίκαιο Προστασίας Κατανα- λωτών, Τομ. ΙΙ, 2008, 1323-1324, Ν. Ρόκα, Χρ. Γκόρτσου, Αλ. Μικρουλέα, Χρ. Λιβαδά , Στοι- χεία Τραπεζικού Δικαίου, 2016, σ. 473, ΠΠρΘΕσ 19932/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. 24. Βλ. Χ. Τσενέ, Η εξωσυμβατική ευθύνη των τραπεζών από την παροχή εμπορικών τραπεζι- κών υπηρεσιών, 2008, 71, Γ. Πανίτσα σε Δ. Λαδά (επιμ.), Τραπεζικές Συναλλαγές, 2016, 109, Ν.Ρόκα, Χρ. Γκόρτσου, Αλ. Μικρουλέα, Χρ. Λιβαδά, Στοιχεία Τραπεζικού Δικαίου, 2016, σ. 474.