Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ

Ε. Η Ι∆ΡΥΣΗ ΤΩΝ ΑΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ∆ΙΚΑΙΟ - ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΠΝ ΣΤΟ Ν. 2190/1920 91 αν απέναντι των τρίτων ευθύνην» 477 . Αν δεν λάμβαναν τα ιδρυτικά μέλη την άδεια ίδρυσης και σύστασης, τότε «οι συστήσαντες αυτήν ευθύνονται αλλη- λεγγύως δια τας υπό του διευθυντού της ακύρου ταύτης εταιρίας συνομολο- γηθείσας υποχρεώσεις» 478 . Ενώ σημειώνεται, ότι «ο συναλλαγείς ως εκπρο- σωπών ανώνυμον εταιρίαν προ της συστάσεως ταύτης τιμωρείται» με βάση τις αντίστοιχες ποινικές διατάξεις 479 . Τονιζόταν άλλωστε, ότι η εταιρεία που δε συστήθηκε νομοτύπως είναι άκυρη 480 , πας δε έχων έννομο συμφέ- ρον μπορούσε να ζητήσει την αναγνώριση αυτής της ακυρότητας 481 . Αντιθέ- τως, η άδεια και η έγκριση παρείχαν στην ΑΕ «νομικήν ικανότητα προς συναλ- λαγή» 482 . ∆εν αρκούσε μόνο η άδεια προς ίδρυση, αλλά έπρεπε να δοθεί και η έγκριση του καταστατικού από τη ∆ιοίκηση, οι οποίες όμως μαζί αποτελούν μία ενι- αία διοικητική πράξη και όχι δύο διακριτές διοικητικές πράξεις 483 . Η άδεια νομιμοποιούσε την έλλειψη προσωπικής ευθύνης των μετόχων, ενώ η έγκρι- ση του καταστατικού ήταν βεβαίωση νομιμοποίησης και αποσκοπούσε στην προστασία τόσο των συμφερόντων των μετόχων που επενδύουν στην εται- ρεία όσο και των συμφερόντων των τρίτων που θα συναλλαγούν με αυτήν 484 . Για αυτό σημειώνεται, ότι η εξουσία της ∆ιοίκησης να δώσει την άδεια ίδρυ- σης και να εγκρίνει το καταστατικό της ΑΕ δεν είναι απόρροια του δικαιώ- ματος εποπτείας της. Είναι υποχρέωση ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της Πολιτείας στις συναλλαγές και της ανάγκης να προστατεύσει η ίδια τα συμ- φέροντα των μελών της κοινωνίας και της αγοράς 485 . Συνεπώς, κατά τον ΕμπΝ η διοικητική ανάμειξη περιλάμβανε και τον ενδε- λεχή έλεγχο νομιμότητας του περιεχομένου του καταστατικού 486 . Το άρθρο 37 του ΕμπΝ επέβαλλε την ελευθερία της ∆ιοίκησης να προωθεί ή και να αρνείται κατά απόλυτη διακριτική ευχέρεια 487 την πρόκληση της έκδοσης του βασιλικού διατάγματος που θα σύστηνε μια ΑΕ 488 . Η διοικητική επέμβα- 477.  Ράλλης , γ έκδοση, σ. 219. 478.  ΕφΑθ 5588/1849 σε Γενικόν Ευρετήριον Νομολογίας 1834-1936, τόμ Α΄, σ. 822 αρ. 6. 479.  ΑΠ 1221/1930 Θέμ. ΜΒ σ. 150 ∙ ΕφΑθ 713/1934 ΕΕΝ 1934 σ. 524. 480.  Ράλλης , γ έκδοση, σ. 219 ∙ Κροκιδάς , 1926 σ. 131 ∙ Πορετσάνος , σ. 53 ∙ Καραβάς , 1930, σ. 194. 481.  Καραβάς , 1930, σ. 194. 482.  Περδίκας , σ. 540. 483.  Τσιριντάνης , σ. 99. 484.  Κροκιδάς , 1894, σ. 140. 485.  Έτσι ακριβώς Αγγελάκης , σ. 68. 486.  Κροκιδάς , 1926, σ. 129. 487.  Καραβάς , 1930, σ. 187. 488.  Ο Καραβάς , 1930, σ. 37 αναφέρει ότι το σύστημα ήταν απόλυτο και κηδεμονευτικό.