Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ

Ε. Η Ι∆ΡΥΣΗ ΤΩΝ ΑΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ∆ΙΚΑΙΟ - ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΠΝ ΣΤΟ Ν. 2190/1920 93 και εγγράφων της ακόμα και τη σύγκληση της ΓΣ των μετόχων 495 . Είναι μά- λιστα χαρακτηριστικό, ότι η ελλιπής ή πλημμελής έρευνα της ∆ιοίκησης/Κυ- βέρνησης περί του οφέλους ίδρυσης ή της λειτουργίας μίας ΑΕ προκαλού- σε την ευθύνη της όμως όχι έναντι των μετόχων και των τρίτων, αλλά ένα- ντι των «αντιπροσώπων του Έθνους» 496 . Για αυτό σημειώνεται, ότι η άδεια και η έγκριση είναι πράξη διοικητικής δικαιοδοσίας, που δεν προκαλούσε καμία ευθύνη έναντι των τρίτων δηλαδή συναλλασσομένων ακόμα και ιδρυ- τών 497 . Και σημειώνεται από το 1842 σε όλα τα ιδρυτικά βασιλικά διατάγμα- τα, ότι η άδεια ανακαλείται με βασιλικό διάταγμα αν παραβιαστεί ο νόμος ή το καταστατικό με ειδική επισημείωση ότι αυτό πάντοτε γίνεται άνευ ζημίας των τρίτων 498 . Η ίδια ελευθερία διοικητικής παρέμβασης προβλεπόταν και ως προς την ανάκληση του βασιλικού διατάγματος 499 . Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η άδεια και η έγκριση είναι διοικητική πράξη με «χαρακτήρα αστυνομικόν, επο- μένως και ανακαλείται» 500 . Η ∆ιοίκηση με αυτόν τον τρόπο καθόριζε κατά βούληση όχι μόνο την ύπαρξη μιας ΑΕ, αλλά και την καθιέρωση και την εξά- πλωση του θεσμού των ΑΕ 501 . Για αυτό διαπιστωνόταν άλλωστε, ότι αν δεν αδειοδοτηθεί η ΑΕ και δεν εγκριθεί το καταστατικό της, οι εταίροι έχουν την επιλογή να επιλέξουν άλλον εταιρικό τύπο π.χ ΟΕ ή ΕΕ, (χωρίς προφανώς δυ- νατότητα προσφυγής κατά της άρνησης της ∆ιοίκησης) 502 . Προς την ίδια κα- τεύθυνση, υπογραμμίζεται, ότι σε περίπτωση απόρριψης της έγκρισης σύ- στασης της ΑΕ, ακόμα και κατά αυθαίρετο τρόπο, οι ιδρυτές δεν είχαν τη δυνατότητα προσβολής της άρνησης, αλλά είχαν μόνο αξίωση αποζημίωσης κατά του ∆ημοσίου 503 . Λόγω μη ολοκλήρωσης της ίδρυσης της Εθνικής Τράπεζας το 1836, η πρώ- τη ΑΕ που ιδρύθηκε στην Ελλάδα με το διοικητικό σύστημα που επέβαλε ο ΕμπΝ ήταν η «Αχαϊκή Ασφαλιστική της Θαλασσοπλοΐας» ΑΕ 504 . Με βασιλι- 495.  Κροκιδάς , 1894, σ. 144. 496.  Αγγελάκης , σ. 70. 497.  Ράλλης , β΄ έκδοση, σ. 189. 498.  Γεωργακόπουλος , τόμ. ΙΙ, σ. 23. 499.  Βλ. Κροκιδά , 1930, σ. 130 που αναφέρει ότι η διοικητική άδεια έχει χαρακτήρα αστυνομικό και επομένως ανακαλείται. Ακριβώς το ίδιο σε Τσαούση , σ. 86. 500.  Κροκιδάς , 1894, σ. 140. 501.  Πρβλ. Tountopoulos , σ. 41. 502.  Κροκιδάς , 1894, σ. 140. 503.  Γεωργακόπουλος , τόμ. ΙΙ, σ. 18 ∙ ∆ρακόπουλος , σε ∆ικΑΕ άρθρο 51 αρ. 9 ∙ Tountopou- los , σ. 41, ο οποίος τονίζει ότι ακόμα και αυτή η δυνατότητα αστικών αξιώσεων ουσιαστικά δεν θα μπορούσε να επιφέρει πρακτικό αποτέλεσμα. 504.  Αγγελόπουλος , σ. 12.