Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ

Η Ι∆ΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ 98 θέσεως των εταιρειών» 532 . Υπό αυτό το πρίσμα, ο νόμος εισήγαγε το κανονι- στικό σύστημα ίδρυσης καταργώντας το διοικητικό σύστημα ίδρυσης εκ του ΕμπΝ. Πάντως αξίζει να σημειωθεί, προς επίρρωση της τελευταίας άποψης, ότι αυτό το νομοθέτημα με την βραχεία (διετή) ζωή, το ακολούθησε ο ΚΝ 2190/1920 καλύπτοντας τα κενά του αλλά και αντιγράφοντάς τον σε αρκε- τά σημεία 533 . Η διοικητική παρέμβαση στη λειτουργία των ΑΕ εξειδικεύθηκε με βάση τα άρθρα 51επ. του ΚΝ 2190/1920, τα οποία αποτέλεσαν αντιγραφή των άρθρων 1 έως 3 του Ν. 1348/1918, ενώ τα περί ισολογισμού (άρθρα 43- 45 Ν. 2190/1920) αντέγραφαν τα άρθρα 4-6 του Ν. 1348/1918 και τα δικαιώ- ματα μειοψηφίας και η ευθύνη των διοικούντων (39, 55-62 Ν. 2190/1920) επαναλαμβάνονταν στα άρθρα 7-15 του Ν. 1348/1918 534 . Οι παραπάνω προσπάθειες νομοθετικής καμπής στο ζήτημα της ίδρυσης και εποπτείας των ΑΕ οφείλονται στο γεγονός, ότι ο νομικός κόσμος διέβλεπε την εξέλιξη που είχε σημειωθεί στα άλλα νομικά συστήματα και την οπισθο- δρόμηση ή στασιμότητα του ελληνικού νομικού συστήματος. Σε αντίθεση με αυτά, ήταν αναχρονιστική η πρόσδεση του ελληνικού νομικού συστήματος στα ολιγάριθμα άρθρα του μεταφρασμένου και παρωχημένου γαλλικού εμπο- ρικού κώδικα. Ο Κώδικας αυτός, αν και εισήχθη στον ΕμπΝ κατά μετάφραση, είχε ήδη εγκαταλειφθεί πλήρως από τα άλλα νομικά συστήματα που τον ανέ- δειξαν και πιστά τον εφάρμοσαν. Συνεπώς, έπρεπε να συντελεστεί μία εξί- σου καινοτόμος και σημαντική αλλαγή προς μετάβαση στο ευρέως καθιερω- μένο κανονιστικό σύστημα ίδρυσης. Και αυτή η αλλαγή έγινε αντιληπτό, ότι έπρεπε να ακολουθήσει την επιλογή των άλλων νομικών συστημάτων για ένταξη των διατάξεων περί των ανωνύμων εταιρειών σε ειδικό νόμο και όχι πλέον στον εμπορικό κώδικα και σε γενικό περί εταιρειών νομοθέτημα. Κριτήριο για τις παραπάνω προσπάθειες ήταν η αποφυγή της αυθαιρεσίας της ∆ιοίκησης στην έγκριση ίδρυσης των ΑΕ, προς την κατεύθυνση της επο- πτείας υπέρ της προστασίας των μετόχων και των πιστωτών αλλά όχι προς βλάβη του θεσμού της ΑΕ και προς παρεμπόδιση της εξάπλωσής της. Επιδί- ωξη ήταν δηλαδή να καταστεί ο έλεγχος του κράτους επί των ΑΕ πραγματι- κός με σκοπό την εξυγίανση των ΑΕ προς «μέγιστον συμφέρον των μετόχων και εν γένει της οικονομικής προόδου της χώρας» 535 και όχι με παρενέργεια την αποτροπή καθιέρωσης του θεσμού των ΑΕ. Μετά τις παραπάνω αποτυ- χημένες προσπάθειες το πρόβλημα της πρόσδεσης κατ’ ουσίαν στο γαλλικό εμπορικό κώδικα παρέμενε. Επομένως, έπρεπε άμεσα να βρεθεί η καινοτό- 532.  Χοϊδάς , Επετηρίς 1927 σ. 105. 533.  Γεωργακόπουλος , τόμ. ΙΙ, σ. 20 ∙ ∆ρακόπουλος , σε ∆ικΑΕ άρθρο 51 αρ. 6επ. 534.  Γεωργακόπουλος , τόμ. ΙΙ, σ. 20 ∙ ∆ρακόπουλος , σε ∆ικΑΕ άρθρο 51 αρ. 6επ. 535.  Καραβάς , 1930, σ. 17.