Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ

Η Ι∆ΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΕ 102 ΕμπΝ και ως ένδειξη απομάκρυνσης από το διοικητικό σύστημα και ένδειξη, κατά τι, προσέγγισης προς το κανονιστικό σύστημα ίδρυσης των ΑΕ. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί και, ότι με το Ν. 2190/1920 η ίδρυση της ΑΕ δεν απαιτεί μόνο ενέργειες ιδιωτικού χαρακτήρα αλλά και ενέργειες που χα- ρακτηρίζονται σαφώς ως δημοσίου χαρακτήρα 552 κατά απόκλιση έναντι του κανονιστικού συστήματος ίδρυσης. Παρά την ανάμειξη της ∆ιοίκησης, η διοι- κητική παρέμβαση με το ΚΝ 2190/1920 δεν καθιστά την ΑΕ νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου καθώς σε αυτήν προέχει το ιδιωτικό συμφέρον των μετό- χων 553 . Επίσης, ισχύει ότι η εγκριτική διοικητική πράξη δεν απορροφά το πε- ριεχόμενο της ιδιωτικής βούλησης των ιδρυτών και δεν καθιστά τη σύσταση πράξη δημοσίου δικαίου. Το ίδιο ισχύει και για την φύση της διοικητικής πρά- ξης, η οποία δεν χάνει τα χαρακτηριστικά της από το γεγονός ότι αφορά σε έγκριση ιδιωτικής πράξης 554 . Για τον ίδιο λόγο, και μετά την έγκριση εκ της ∆ιοίκησης, τα πολιτικά δικαστήρια έχουν την εξουσία ελέγχου της νομιμότη- τας της ιδρυθείσας ΑΕ και των όρων του καταστατικού της 555 . Σημαντικό στην ανάλυση του συστήματος ίδρυσης που καθιέρωσε ο Ν. 2190/1920 είναι και το εξής: ο δικαστικός έλεγχος των διοικητικών πρά- ξεων εκ της διοικητικής εποπτείας των ΑΕ πρώτη φορά υπάγεται στον έλεγ- χο του ΣτΕ με βάση το Ν. 3713/1928 556 . Μέχρι την εισαγωγή αυτού του νόμου μόνο αστικές και ποινικές κυρώσεις προβλέπονταν για την παραβίαση της υποχρέωσης της ∆ιοίκησης να εκδώσει την άδεια και την έγκριση για τη σύ- σταση της ΑΕ και εν γένει για τις παράνομες αρνήσεις και παραλείψεις της ∆ιοίκησης 557 . Συνεπώς, μέχρι εκείνου του χρονικού σημείου ουσιαστικώς ο διοικούμενος (μέτοχος ή ιδρυτής της ΑΕ) και η ίδια η ΑΕ δεν προστατεύο- νταν έναντι της παράνομης άσκησης των εποπτικών καθηκόντων της ∆ιοί- κησης 558 . Και αν η ∆ιοίκηση αρνούνταν την έκδοση της άδειας για την ίδρυση της ΑΕ, μέχρι εκείνου του χρονικού σημείου οι υποψήφιοι ιδρυτές ΑΕ ήταν 552.  Έτσι ακριβώς ∆ελλής , σε ∆ικΑΕ άρθρο 4 αρ. 7. Βλ. περισσότερα και παρακάτω. 553.  Έτσι σε Πετιμεζά , σ. 105. 554.  Για αυτές τις επισημάνσεις βλ. ∆ελλή , σε ∆ικΑΕ άρθρο 4 αρ. 20. 555.  Ν. Ρόκα , Εμπορικές εταιρείες 5 η έκδοση § 28 αρ. 7επ. 556.  ∆ρακόπουλος , σε ∆ικΑΕ άρθρο 51 αρ. 9. Βλ. ενδεικτικά σε ΟλΣτΕ 444/1931 σε Γε- νικόν Ευρετήριον Νομολογίας 1834-1936, τόμ Α΄, σ. 822 αρ. 7 που αναφέρει ότι ο Υπουργ. Εθνικ. Οικονομίας υποχρεούται να εγκρίνει τα καταστατικά ΑΕ και τις τροποποιήσεις αυτών χωρίς να δεσμεύεται εκ της γνωμοδότησης του συμβουλί- ου εμπορίου εκτός αν αυτή είναι αντίθετη προς την έγκριση. Βλ. επίσης ενδεικτι- κά και την ΣτΕ 1395/1948 που αναφέρει ότι είναι εκτελεστή διοικητική πράξη η υπουργ. απ. Περί εγκρίσεως της ίδρυσης ΑΕ και υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως. 557.  Γεωργακόπουλος , τόμ. ΙΙ, σ. 18. 558.  Όπως θα αναλυθεί και παρακάτω εν γένει η δικαστική προστασία του διοικούμε- νου έναντι της άσκησης των εποπτικών καθηκόντων της ∆ιοίκησης είναι ελλιπής.