ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ

192 Οι κίνδυνοι ποινικής εμπλοκής του δικηγόρου κατά την άσκηση της δικηγορίας (κύρια) πια αξιόποινη πράξη, ώστε να τίθεται σε εφαρμογή η νομοθεσία για το ξέπλυμα χρήματος, είναι κάθε αδίκημα, ακόμη και πλημμέλημα, το οποίο τιμωρείται με ποινή φυλάκισης άνω των 6 μηνών. Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι ακόμη και αδικήματα αρμοδιότητας του ΜονΠλημ αποτελούν βασικά εγκλή- ματα, που επισύρουν την εφαρμογή των διατάξεων για τη νομιμοποίηση εσό- δων από εγκληματικές δραστηριότητες! Την απόφαση του ΔΕΚ ακολούθησε η δεύτερη σχετική με το ζήτημα απόφα- ση του ΕΔΔΑ Michaud κατά Γαλλίας (Απόφαση ΕΔΔΑ 12323/11). Ο Michaud, Γάλλος Δικηγόρος (ειδικευθείς και ασχολούμενος, σημειωτέον, με το φορολο- γικό δίκαιο), προσέφυγε στο γαλλικό ΣτΕ (Conseil d’ Etat), ισχυριζόμενος ότι οι υποχρεώσεις των Δικηγόρων είναι ασύμβατες και αναντίστοιχες με τα α. 6 και το 8 της ΕΣΔΑ. Το Conseil d’ Etat απέρριψε αυτή την προσφυγή και εκείνος κα- τέφυγε κατά της εν λόγω απόφασης στο ΕΔΔΑ. Μολονότι το ΕΔΔΑ απέρριψε την προσφυγή του Michaud, προέβη εντού- τοις σε ορισμένες σκέψεις με σημασία. Έκρινε, λοιπόν, το ΕΔΔΑ ότι η προστα- σία του απορρήτου της επικοινωνίας Δικηγόρου-πελάτη δεν συναρτάται μό- νο με το δικαίωμα του τελευταίου σε δίκαιη δίκη, (το α. 6 της ΕΣΔΑ), αλλά το δικηγορικό απόρρητο θεμελιώνεται επιπλέον, ευθέως και ρητώς, ως θεμελι- ώδες δικαίωμα, στο α. 8 της ΕΣΔΑ. Απέρριψε όμως, την προσφυγή δεχόμε- νο ότι δεν υπάρχει παράβαση του α. 8, κρίνοντας ότι εν προκειμένω ο συγκε- κριμένος περιορισμός δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, εν όψει του ότι πρώτον, δεν ισχύει η υποχρέωση για όσες δραστηριότητες εντάσσο- νται στον παραδοσιακό ρόλο του δικηγόρου, π.χ. εκπροσώπηση του πελάτη, παροχή νομικών συμβουλών κατ’ αρχήν, αλλά μόνον όταν ο δικηγόρος πα- ρέχει υπηρεσίες επί χρηματοοικονομικών συναλλαγών, οπότε οι συγκεκριμέ- νες υπηρεσίες του προσομοιάζουν με δραστηριότητες άλλων επαγγελματι- ών που υπόκεινται στις αυτές υποχρεώσεις αναφοράς (εκφεύγοντας του πα- ραδοσιακού, θα έλεγε κανείς, δικηγορικού έργου). Και δεύτερον, ο δικηγόρος σε κάθε περίπτωση, δεν υποβάλλει την αναφορά απευθείας στις Αρχές, αλ- λά στον Πρόεδρο του Δικηγορικού του Συλλόγου, ο οποίος εκτιμά αν συντρέ- χουν οι προϋποθέσεις για την περαιτέρω αναγγελία. Θεώρησε λοιπόν το ΕΔ- ΔΑ ότι αφενός μεν ο παραδοσιακός ρόλος του Δικηγόρου ούτως ή άλλως εί- ναι εκτός της υποχρέωσης αναφοράς της ύποπτης συναλλαγής, άρα δεν τίθε- ται θέμα ασυμβατότητας, ενόψει του ότι καθ’ όλα τα άλλα η προστασία είναι δεδομένη και ισχύει και αφετέρου δε, σε κάθε περίπτωση, ο Δικηγόρος υπο- βάλλει την αναφορά στο Δικηγορικό Σύλλογο και όχι απευθείας στις Αρχές. Και το Δικαστήριο του Στρασβούργου, λοιπόν, δέχθηκε ότι το απόρρητο, ού- τως ή άλλως, στην βασική, κλασσική, παραδοσιακή του μορφή τυγχάνει από- λυτης προστασίας και με το α. 6 και με το α. 8 της ΕΣΔΑ, και μόνο κατ’ εξαίρε-