ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

177 Επιμέτρηση της ποινής προσωπικό λόγο απαλλαγής από την ποινή (α.π. 510), ενώ η συζητούμενη περίπτω- ση συνιστά λόγο μείωσης της ποινής. Και στι δύο βέβαια περιπτώσεις γενεσιουργός αιτία της πράξης του δράστη είναι η προηγούμενη συμπεριφορά του παθόντος . Στην δικαιολογημένη αγανάκτηση η συμπεριφορά του παθόντος πρέπει να είναι αμέσως προηγούμενη , να τελέστηκε εναντίον ή ενώπιον του δράστη και προπαντός να είναι ιδιαίτερα σκληρή και βάναυση . Αντίθετα στην εν λόγω ελαφρυντική περίσταση η συ- μπεριφορά του παθόντος δεν είναι απαραίτητο να έχει προηγηθεί άμεσα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρκεί να έγινε κάποτε στο παρελθόν. Απαιτείται και εδώ κάποια χρο- νική εγγύτητα ανάμεσα στην πράξη του παθόντος και στην πράξη του δράστη, έστω κι’ αν αυτή είναι σχετικά χαλαρή. Πρέπει όμως να στρέφεται οπωσδήποτε εναντίον του δράστη και να είναι είτε απλά ανάρμοστη είτε άδικη (βλ. προς σύγκριση των δύο αυτών εννοιών αφ’ ενός ΑΠ 759/2004 , ΠΧρ 2005, σελ. 503. ΑΠ 798/2002 , ΠοινΔ 2002, σελ. 1105. ΑΠ 1529/1994 , ΠΧρ 1994, σελ. 1269 και αφ’ ετέρου ΑΠ 620/2003 , ΠΧρ 2004, σελ. 131. ΑΠ 1604/1997 , ΠοινΔ 1998, σελ. 161. ΑΠ 291/1982 , ΠΧρ 1982, σελ. 887. Πρβλ. ΤριμΠλημΛευκ 126/2002 , ΠΧρ 2004, σελ. 547. Βλ. επίσης Μ. Μαρ- γαρίτη , ΠΚ, 2014, σελ. 244 αριθμ. 8 & 924 αριθμ. 11). Δ. Όταν ο υπαίτιος επέδειξε ειλικρινή μεταμέλεια και επεδίωξε να διορθώσει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του . Για τη συνδρομή του στοιχείου αυτού της ειλικρινούς μεταμελείας γίνεται ορθώς δε- κτό στη νομολογία ότι απαιτείται έμπρακτη εκδήλωσή της , δηλ. εξωτερικευμένη με συγκεκριμένες υλικές ενέργειες συμπεριφορά, από την οποία και μόνο μπορεί να προκύπτει η ειλικρίνειά της. Συνεπώς η αδράνεια του υπαιτίου κατά το μεταγενέστε- ρο της πράξεως χρονικό διάστημα δεν πληροί τις προϋποθέσεις της ειλικρινούς με- ταμέλειας , όπως βέβαια συμβαίνει και με την απλή ομολογία της πράξεως ή την έκ- φραση λύπης ή απλής συγγνώμης εκ μέρους του δράστη (βλ. σχετ. Μ. Μαργαρίτη , ΠΚ, 2014, σελ. 244 αριθμ. 9. ΑΠ 187/2009 , ΠοινΔ 2009, σελ. 1053. ΑΠ 759/2004 , ΠΧρ 2005, σελ. 503. ΑΠ 109/1999 , ΠΧρ 1999, σελ. 416. ΑΠ 206/1998, ΠΧρ 1998, σελ. 799. ΑΠ 852/1993, Υπερ 1993, σελ. 1290). Ε. Όταν ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη του. Σε σχέση με την έννοια της καλής συμπεριφοράς , που απαιτεί η τελευταία αυτή ελα- φρυντική περίσταση, αξίζει να σημειωθεί ότι για να χαρακτηρισθεί ως τέτοια η συ- μπεριφορά του δράστη απαιτείται αφ’ ενός μεν να εξωτερικεύεται σε σχετικά με- γάλο χρονικό διάστημα μετά την τέλεση της πράξεως, αφ’ ετέρου δε να εκδηλώνε- ται με την ελεύθερη βούληση του δράστη και να συνιστά έμπρακτη αποκήρυξη της προηγούμενης δραστηριότητάς του με την αποδοχή των κανόνων της έντιμης κοινω- νικής συμβίωσης. Πρέπει με άλλα λόγια η συμπεριφορά του δράστη να είναι τέτοια ώστε, όπως εύστοχα έχει παρατηρηθεί, να δικαιολογεί την απορία, πώς αυτός ο άν- θρωπος τέλεσε το έγκλημα. Δεν έχει σημασία, κατά την ορθότερη άποψη, εάν η καλή διαγωγή του δράστη με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά εκδηλώνεται στην ελεύθερη κοινωνία ή μέσα στη φυλα- 215 216