ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Θεωρία της ποινής 182 3. Το σύστημα της ενιαίας ποινής Σύμφωνα με το σύστημα αυτό ο Δικαστής δεν κάνει επιμέτρηση της ποινής ξεχωρι- στά για το καθένα έγκλημα, αλλά επιβάλλει μια μόνο ποινή για όλα τα εγκλήματα λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη των αριθμό των εγκληματικών πράξεων, που έχει τελέ- σει ο δράστης. 4. Το σύστημα της συνολικής ποινής Στο σύστημα αυτό γίνεται μεν ξεχωριστή επιμέτρηση της ποινής για καθένα από τα συρρέοντα εγκλήματα, στο τέλος όμως ο Δικαστής φτιάχνει μια συνολική ποινή, που συντίθεται από την ποινή του βαρύτερου εγκλήματος, την λεγόμενη βασική ποινή ή ποινή- βάση , την οποία επαυξάνει παίρνοντας υλικό από τις υπόλοιπες συντρέχουσες ποινές. Και άλλοτε μεν η επαύξηση αυτή γίνεται ελεύθερα από τον Δικαστή, οπότε ισχύει το σύστημα της ελεύθερης επίτασης της ποινής , άλλοτε όμως γίνεται με κάποια ποσοστά προσαύξησης, που τα ορίζει ο νόμος, οπότε ισχύει το σύστημα της νομικής σώρευσης. 5. Το ακολουθούμενο από τον Ποινικό Κώδικα σύστημα Ο Ελληνικός Ποινικός Κώδικας ακολουθεί, κατά κανόνα, το τελευταίο αυτό σύστημα της συνολικής ποινής , διατηρεί όμως με ορισμένες εξαιρετικές ρυθμίσεις του προ- σβάσεις τόσο στο σύστημα της ενιαίας ποινής όσο και στο σύστημα της αριθμητικής σώρευσης των ποινών . Το σύστημα της ενιαίας ποινής ισχύει κατ’ εξαίρεση στο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα , για το οποίο μας μιλάει το άρ. 98 ΠΚ (α.π. 334) (λ.χ. καταδίκη ενός ταμία για πολλές υπεξαιρέσεις χρημάτων από το ταμείο, που διαχειρίζεται), καθώς επίσης και σε ορι- σμένες περιπτώσεις ειδικών ποινικών νόμων, όπως είναι π.χ. το άρ. 5 παρ. 2 του Ν 4031/2013 (καταδίκη γιά εμπορία, διακίνηση κ.λπ . της ιδίας ποσότητας ναρκωτικών). Αντίστοιχα το σύστημα της αριθμητικής σώρευσης των ποινών ισχύει και αυτό κατ’ εξαίρεση π.χ. στο άρ. 94 παρ. 4 ΠΚ για τα κακουργήματα ή εκ δόλου τελούμενα πλημμελήματα, στα οποία επιβλήθηκε στερητική της ελευθερίας ποινή και τελέστη- καν κατά την διάρκεια της άδειας κρατουμένων, στην απόδραση κρατουμένου κατ’ άρ. 173 παρ. 1 εδ. α΄ ΠΚ, στην στάση κρατουμένων κατ’ άρ. 174 παρ. 3 ΠΚ κ.λπ. , αλλά και έξω από τον Ποινικό Κώδικα σε ορισμένες περιπτώσεις ειδικών ποινικών νόμων, όπως είναι π.χ. το άρ. 13 παρ. 2 Ν 2168/1993 (καταδίκη για κατοχή όπλου από κρατούμενο σε φυλακή), το άρ. 12 παρ. 2 ΒΔ 29/1971 (καταδίκη για παραβάσεις του νόμου περί τυχερών παιγνίων), τα άρ. 102 επ. του κωδικοποιημένου ΠΔ 26/207 (καταδίκη για παραβάσεις της εκλογικής νομοθεσίας) κ.λπ . Το σύστημα αυτό ισχύει ακόμη, όταν συντρέχουν ποινές διαφορετικού χαρακτήρα, οι οποίες λογικά δεν μπο- ρούν να διαμορφώσουν συνολική ποινή , π.χ. συντρέχουν περισσότερες ποινές ισό- βιας κάθειρξης ή μια ποινή ισόβιας κάθειρξης μαζί με πρόσκαιρες στερητικές της ελευθερίας ποινές ή μια πρόσκαιρη στερητική της ελευθερίας ποινή μαζί με χρημα- τικές ποινές ή μια κυρία ποινή (α.π. 255) με κάποια παρεπομένη (α.π. 269 επ.) (άρ. 95 ΠΚ). 223 224 225