ΕΘΝΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ (ΕΘΑΔ)

ΜΕΡΟΣ ∆ΕΥΤΕΡΟ - Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΘΑ∆ 71 όποιες κι αν είναι οι προτεραιότητες ενός ΕΘΑ∆, δεν πρέπει σε καμία περί- πτωση να ατονήσει καμία από τις δύο. Προς το σκοπό αυτό, είναι σημαντικό για τον ΕΘΑ∆ να διαμορφώσει το στρατηγικό σχεδιασμό του και να μείνει πι- στός στην υλοποίησή του 10 , ώστε να διασφαλίσει την εκπλήρωση της απο- στολής του ικανοποιώντας ταυτόχρονα – όσο το δυνατόν περισσότερο – και τις δύο λειτουργίες 11 . ii. Το εύρος της εντολής των ΕΘΑ∆ Οι Αρχές των Παρισίων ορίζουν ότι η εντολή που ανατίθεται στους ΕΘΑ∆ πρέπει να είναι «όσο το δυνατόν ευρύτερη» 12 , χωρίς ωστόσο να εμβαθύ- νουν περαιτέρω. Κατατοπιστικότερες ως προς το «εύρος» της εντολής των ΕΘΑ∆ είναι οι Γενικές Παρατηρήσεις της Υποεπιτροπής ∆ιαπίστευσης του GANHRI. Πιο συγκεκριμένα, η Υποεπιτροπή διευκρινίζει ότι «η εντολή ενός ΕΘΑ∆ πρέπει να ερμηνεύεται κατά τρόπο ευρύ, προοδευτικό και φιλελεύθε- ρο», υπονοώντας έτσι ότι ακόμη κι αν η συνταγματική ή νομοθετική εντολή με την οποία έχει επιφορτιστεί ένας ΕΘΑ∆ δεν ικανοποιεί τα πρότυπα που θέτουν οι Αρχές των Παρισίων, ο ΕΘΑ∆ οφείλει να κάνει μια πιο ευρεία ερ- μηνεία της εντολής του. Αυτό σημαίνει, καταρχάς, ότι οι ΕΘΑ∆ πρέπει να το- ποθετούν τα δικαιώματα του ανθρώπου στο ευρύτερο δυνατό εννοιολογικό πλαίσιο αναφοράς, αποφεύγοντας να περιορίσουν την εντολή τους σε ειδι- κότερες πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ή θεματικές 13 . Με άλλα λόγια, οι ΕΘΑ∆ οφείλουν να προωθούν έναν πιο προοδευτικό ορισμό των δικαιωμά- των του ανθρώπου, που να περιλαμβάνει το σύνολο των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως αυτά ορίζονται σε διεθνή, ευρωπαϊκά και εθνικά κείμενα για τα δικαιώματα του ανθρώπου, μεταξύ των οποίων και τα οικονομικά, κοι- νωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα 14 . Στην πράξη, και παρά το γεγονός ότι η σημασία της ευρύτητας της εντολής τους αναγνωρίζεται και από τους ίδιους τους ΕΘΑ∆ ως βασικό δομικό χαρα- κτηριστικό ενός αποτελεσματικού ΕΘΑ∆ 15 , δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις 10.  Σχετικά με το στρατηγικό σχεδιασμό των ΕΘΑ∆ βλ. infra , σελ. 75 και 158. 11.  Βλ. έτσι G. de Beco, R. Murray, op.cit., σελ. 40-41. 12.   The Paris Principles , op.cit. , A.2. 13.  Αυτή η τελευταία προϋπόθεση αναμφισβήτητα εγείρει ζητήματα για τους ΕΘΑ∆ που εξει- δικεύονται σε συγκεκριμένες θεματικές. Βλ. σχετικά supra , σελ. 59. 14.  GANHRI, General Observations of the Sub-Committee on Accreditation, op.cit ., G.O.1.2, σελ. 13, Amnesty International, National Human Rights Institutions, Amnesty International's recommendations for effective protection and promotion of human rights , October 2001, σελ. 7. 15.  Όπως προκύπτει από τα ευρήματα της έρευνας εμπειρογνωμόνων που διεξάχθηκε ανα- φορικά με τη σημασία ορισμένων χαρακτηριστικών των ΕΘΑ∆, βλ. K. Linos, T. Pegram, Interrogating form and function: designing effective National Human Rights Institutions , DIHR, Matters of concern Human Rights Research Papers Series No 2015/8, σελ. 15.