ΕΘΝΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ (ΕΘΑΔ)

ΜΕΡΟΣ ∆ΕΥΤΕΡΟ - Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΘΑ∆ 75 - να εξουσιοδοτεί τον ΕΘΑ∆ να απευθύνει συστάσεις στις δημόσιες Αρχές, να αναλύει τις επιπτώσεις των μέτρων πολιτικής στην κατάσταση των δικαιω- μάτων του ανθρώπου στη Χώρα και να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες ή έγ- γραφα που θα του επιτρέπουν την αξιολόγηση καταστάσεων που εγείρουν ζητήματα παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, - να εξουσιοδοτεί τον ΕΘΑ∆ να προβαίνει σε αιφνιδιαστικές επιθεωρήσεις δημόσιων χώρων, εγγράφων, εξοπλισμού και περιουσιακών στοιχείων χωρίς προηγούμενη έγγραφη ειδοποίηση και - να εξουσιοδοτεί τον ΕΘΑ∆ να προβαίνει σε πλήρη διερεύνηση καταγγελιών παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων και πε- ριστατικών που αφορούν στο προσωπικό των Αρχών επιβολής του νόμου ή των σωμάτων ασφαλείας 26 . Ο πιο πάνω κατάλογος ασφαλώς δεν είναι εξαντλητικός. Συνιστά ένα σύνο- λο ελάχιστων ή βασικών αρμοδιοτήτων που πρέπει να έχει ένας ΕΘΑ∆. Σύμ- φωνα με την ερμηνεία της Υποεπιτροπής ∆ιαπίστευσης, η ύπαρξη του εν- δεικτικού αυτού καταλόγου λειτουργιών δεν συνεπάγεται υποχρέωση για τους ΕΘΑ∆ να τις ενσωματώσουν όλες στην εντολή τους, αλλά πιο πολύ δι- ασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει κανένας θεσμοθετημένος περιορισμός που θα εμποδίζει τον ΕΘΑ∆ από την άσκηση συγκεκριμένης λειτουργίας. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, κάθε ΕΘΑ∆ μπορεί, και συχνά μάλιστα οφείλει, για λό- γους στρατηγικής ή σχετικούς με τη διαχείριση πόρων, να προτεραιοποιήσει ορισμένες αρμοδιότητες έναντι άλλων. Με άλλα λόγια, η εντολή των ΕΘΑ∆ πρέπει να είναι τόσο ευρεία, ώστε να τους εξουσιοδοτεί να παρακολουθούν την εφαρμογή του συνόλου των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είτε αυτά είναι ατομικά ή πολιτικά, είτε είναι οικονομικά, κοινωνικά ή πολιτισμικά. Στο πλαί- σιο της ευρείας αυτής εντολής, ωστόσο, και ενόψει δεδομένων συγκυριών, είναι απόλυτα θεμιτό να αποφασίζουν οι ΕΘΑ∆ την προτεραιοποίηση συγκε- κριμένου πεδίου, όπως για παράδειγμα την προώθηση και την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών 27 ή των ατόμων με αναπηρία 28 . Επίσης, με σκοπό την αποφυγή αλληλοεπικαλύψεων ρόλων και αρμοδιοτή- των, ορισμένοι ΕΘΑ∆ έχουν αρμοδιότητα επίλυσης ατομικών διαφορών, ενώ άλλοι όχι 29 . Το μοντέλο λειτουργίας των Επιτροπών, και δη των Συμβουλευ- 26.  GANHRI, General Observations of the Sub-Committee on Accreditation, op.cit ., G.O.1.2, σελ. 13. 27.  CEDAW, General Recommendation No 6, 7th session, 1988. 28.  Σύμβαση για τα ∆ικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, άρθρο 33, παρ. 2. 29.  Είναι πειστική, άλλωστε, η άποψη σύμφωνα με την οποία η εξέταση ατομικών καταγγε- λιών μπορεί μόνο ως «προσωρινό μέτρο» να συμβάλει στην προστασία των δικαιωμά- των του ανθρώπου. «Είναι σαν να αντιμετωπίζει κανείς μόνο τα συμπτώματα της νόσου, χωρίς να εξαλείφει την αιτία», βλ. έτσι New Zeland Human Rights Commission, Annual Report 1979, σελ. 3, όπως αναφέρεται σε B. Lindsnaes, L. Lindholt, "National Human Rights