ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΈΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ XXIII επενδυτικής φύσης διαφορών που επιλύονται με τους κανόνες UNCITRAL ή τους κανόνες της διεθνούς εμπορικής διαιτησίας ........241 2.3 Η νομολογία περί της αντίθεσης στη δημόσια τάξη του “forum”, ως λόγου μη αναγνώρισης αλλοδαπής δικαστικής απόφασης, συνιστά πρόσφορο επιχείρημα υπέρ της “minimalist approach”; .248 2.4 Υπέρ της “maximalist approach” κατά τον έλεγχο της ορθής εφαρμογής των ενωσιακών κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων ..250 2.5 Η πλήρης αδυναμία δικαστικού ελέγχου αντιστρατεύεται τόσο τις αρχές του ενωσιακού δικαιοδοτικού συστήματος, όσο και την αρχή της πλήρους αποτελεσματικότητας του ενωσιακού δικαίου .................................................................................252 ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV Η διαιτητική απόφαση που επιδικάζει αποζημίωση υπέρ επενδυτή σε βάρος κράτους μέλους και η συμμόρφωση με αυτήν ως όχημα κρατικής ενίσχυσης 1. Χαρακτηρισμός της συμμόρφωσης κράτους μέλους σε διαιτητική απόφαση που επιδικάζει αποζημίωση, ως κρατικής ενίσχυσης, με την έννοια του άρθρου 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ .............................................255 α) Η επιδικαζόμενη από διαιτητική απόφαση αποζημίωση συνιστά παροχή επιλεκτικού ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στον δικαιούχο αυτής; ...................................................................................255 β) Το ζήτημα του καταλογισμού της επιδικαζόμενης αποζημίωσης (και της καταβολής της) στο οικείο κράτος μέλος ..................................260 γ) Η επιδικαζόμενη αποζημίωση συνιστά νόθευση του ανταγωνισμού και επηρεάζει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές ........................................268 2. Η συμμόρφωση στη διαιτητική απόφαση συνιστά νέα ή υφιστάμενη κρατική ενίσχυση; ..................................................................268 3. Το δεδικασμένο της διαιτητικής απόφασης αποκλείει τον έλεγχο από την Επιτροπή της επιδικαζόμενης αποζημίωσης ως κρατικής ενίσχυσης; ...................................................................................273 Συμπέρασμα Τρίτου Μέρους ...................................................................................276