ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΈΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ

44 ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ 94. Ταυτόχρονα, η Ένωση διέθετε σιωπηρή συντρέχουσα εξωτερική αρμοδιότη- τα στο πεδίο της προστασίας των επενδύσεων αλλοδαπών προερχόμενων από τρί- τες χώρες στο έδαφος των κρατών μελών. Η αναγνώριση σιωπηρής συντρέχουσας εξωτερικής αρμοδιότητας στην Ένωση θεμελιώνεται ακριβώς στην αναγκαιότητα της εξωτερικής αυτής αρμοδιότητας για την επίτευξη των σκοπών που επιδιώκονται με την αναγνώριση, δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 63 και 65 ΣΛΕΕ, αρμοδιοτή- των στο εσωτερικό πεδίο που αναφέρονται στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαί- ων και πληρωμών μεταξύ των κρατών μελών, αλλά και μεταξύ αυτών και των τρίτων χωρών 75 . Η αρμοδιότητα αυτή δεν είναι αποκλειστική, αλλά συντρέχουσα, στο μέτρο και στο βαθμό που δεν υφίσταται στο συγκεκριμένο τομέα της προστασίας των επεν- δύσεων τρίτων χωρών στην Ένωση εσωτερική αρμοδιότητα που δεν θα μπορούσε να ασκηθεί αποτελεσματικά παρά μόνο ταυτόχρονα με την εξωτερική αρμοδιότητα 76 ή εφόσον δεν υπάρχει ένα σύνολο κοινών κανόνων στον ίδιο τομέα ο σκοπός και το πε- ριεχόμενο των οποίων θα μπορούσε να αλλοιωθεί 77 . 95. Το εύρος της ως άνω συντρέχουσας εξωτερικής αρμοδιότητας της Ένωσης ταυ- τίζεται με το εύρος των εσωτερικών αρμοδιοτήτων της, που αφορούν την κυκλοφο- ρία των κεφαλαίων και πληρωμών σε σχέση με τρίτες χώρες ή που αναφέρονται στην πρόσβαση αλλοδαπών επενδυτών τρίτων χωρών στο έδαφος της Ένωσης. Όσον αφορά τις επενδύσεις που συνδέονται με τη δημιουργία μόνιμης και σταθερής εγκα- τάστασης υποστηρίζεται ότι η εξωτερική αυτή αρμοδιότητα της Ένωσης καλύπτει μό- νο ρυθμίσεις σχετικά με την πρόσβαση του επενδυτή (που δημιουργεί την εγκατάστα- ση) στην αγορά και όχι ρυθμίσεις σχετικά με την «ex post» προστασία της επένδυσής του 78 . 96. Συνεπώς, αν η Ένωση επρόκειτο να συνάψει μια διεθνή συνθήκη που θα περιεί- χε ρήτρες, όχι μόνο σχετικά με το καθεστώς πρόσβασης, αλλά και προστασίας των αλλοδαπών επενδύσεων στις χώρες μέλη της, καθίστατο αναγκαία η σύμπραξη των κρατών μελών μέσω της υπογραφής μιας μικτής συνθήκης, αφού η εξωτερική αρμο- διότητα της Ένωσης στο πεδίο αυτό, εκτός του ότι δεν είναι αποκλειστική, δεν είναι και σαφώς οριοθετημένη. 75. Όπως έχει κρίνει το Δικαστήριο όταν το κοινοτικό δίκαιο δημιουργεί, υπέρ των κοινοτι- κών οργάνων αρμοδιότητες στο εσωτερικό πεδίο προς επίτευξη συγκεκριμένου σκοπού, τότε η Κοινότητα καθίσταται αρμόδια να αναλαμβάνει τις διεθνείς υποχρεώσεις που είναι αναγκαίες για την επίτευξη του σκοπού αυτού, έστω και αν δεν υπάρχει καμία ρητή διά- ταξη προς τούτο (γνωμοδοτήσεις ΔΕΚ 1/76, 26.4.1977, EU:C:1977:63, σκέψη 3, 2/91, σκέ- ψη 7 και 1/03, 7.2.2006, EU:C:2006:81, σκέψη 114). 76. Πρβλ. γνωμοδοτήσεις ΔΕΚ 1/76, op.cit., σκέψεις 4 και 7-1/94, 15.11.1994, EU:C:1994:384, σκέψη 85 και 1/03, op.cit., σκέψη 115. 77. Πρβλ. γνωμοδότηση ΔΕΚ 1/03, op.cit., σκέψη 120 και απόφαση ΔΕΚ 5.11.2002, C-475/98, Επιτροπή κατά Αυστρίας, EU:C:2002:630, (νομολογία “open skies”), σκέψεις 92 και επ. 78. Βλ. Thomas Eilmansberger , “Bilateral Investment Treaties and EU Law”, op.cit., ειδικά σελ. 391 και τη βιβλιογραφία και νομολογία που εκεί παραπέμπεται. Επειδή όμως η «ex post» προστασία της εγκατάστασης συνέχεται άμεσα με τη δυνατότητα δημιουργίας της (μέσω της πρόσβασης του αλλοδαπού επενδυτή στην αγορά) και συνεπώς αποτελεί ανα- γκαίο συστατικό της ίδιας της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων (και πληρωμών), όπως την αντιλαμβάνονται οι σχετικές ενωσιακές διατάξεις, θεωρούμε ότι πρέπει να ανα- γνωριστεί και στο πεδίο αυτό συντρέχουσα εξωτερική αρμοδιότητα της Ένωσης.