ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ

206 Άρθρο 20 Ν 4139/2013 γ) Ταυτότητα αγοραστή ή πωλητή Στην αιτιολόγηση καταδικαστικής απόφασης για πώληση ηρωίνης κατά συρροή και κατ΄ εξακολούθηση δεν χρειάζεται να προσδιορίζεται η ταυτότητα των αγοραστών. ΑΠ 671/1990, ΠοινΧρ 1991,162. Παρόμοια και ΑΠ 928/2014, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 859/2014, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 854/2011, ΠοινΔικ 2011,1367, ΑΠ 12/2006, ΠοινΛογ 2006,19 (ως προς την ταυτότητα του πωλητή). δ) Τίμημα αγοράς και πώλησης Για την πληρότητα της αιτιολογίας δεν χρειάζεται να προσδιορίζεται συγκεκριμένο τί- μημα πώλησης. ΑΠ 928/2014, ΝΟΜΟΣ. Έτσι και ΑΠ 859/2014, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 73/2013, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1921/2010, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 12/2006, ΠοινΛογ 2006,19. Για τη θεμελίωση του εγκλήματος της αγοράς ναρκωτικών δεν είναι αναγκαία η ρητή μνεία και αναφορά σε συγκεκριμένη περίπτωση κατηγορίας ότι συμφωνήθηκε και τί- μημα, γιατί ο νομικός όρος «αγορά» είναι τόσο εύχρηστος στην πράξη και έχει ορισμέ- νο περιεχόμενο και γνωστή έννοια, ώστε υποδηλώνει οπωσδήποτε και συνομολόγηση τιμήματος, γιατί χωρίς τέτοιο δεν μπορεί να νοηθεί αγορά. ΑΠ 1570/2009, ΝΟΜΟΣ. Βλ. και ΑΠ 1526/2009, ΝΟΜΟΣ. ε) Ποσότητα ναρκωτικών Για την αιτιολόγηση των εγκλημάτων αγοράς και πώλησης ναρκωτικών δεν χρειάζεται ο ακριβής προσδιορισμός της ποσότητάς τους, που είναι αδιάφορη για τη στοιχειοθέ- τηση των εγκλημάτων, καθώς ο νόμος δεν συνδέει ούτε την τέλεση ούτε το ύψος της επιβλητέας ποινής με την ποσότητα. ΑΠ 48/1999, Υπερ 2000,275. Πρβλ. και ΑΠ 928/2014, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 859/2014, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1065/2004, ΠοινΛογ 2004,1337. Αθώωση για πωλήσεις άγνωστων ποσοτήτων ναρκωτικής ουσίας. Μειοψηφία: εφόσον από την κατάθεση του μάρτυρα αστυνομικού προκύπτει ότι έγιναν πωλήσεις, ο κατη- γορούμενος έπρεπε να κηρυχθεί ένοχος. ΤριμΕφΑθ 3708/1995, Υπερ 1996,319. Σύμφωνες προς την πλειοψηφία παρατηρήσεις Γ. Συλίκου, Υπερ 1996,320, ο οποίος υποστηρίζει ότι για να υπάρχει καταδίκη για πώληση ναρκωτικών, θα πρέπει να αποδεικνύονται πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν τα ουσιώδη στοιχεία «σύμβασης αγοραπωλησίας ναρκωτικού» (ποσότητα ναρκωτικού και τίμημα). στ) Χρόνος τέλεσης των επιμέρους πράξεων Στην αιτιολόγηση της καταδικαστικής απόφασης για αγορά και πώληση ηρωίνης κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση δεν χρειάζεται να προσδιορίζεται ο χρόνος κάθε μερι- κότερης πράξης. ΑΠ 671/1990, ΠοινΧρ 1991, 162. Έτσι και ΑΠ 928/2014, ΝΟΜΟΣ (εφόσον για καμία επιμέρους πράξη δεν τίθεται ζήτημα παραγραφής), ΑΠ 859/2014, ΝΟΜΟΣ (παρομοίως), ΑΠ 157/2002, ΠοινΔικ 2002,1278 (παρομοίως), ΑΠ 48/1999, Υπερ 2000,275, ΑΠ 110/1996, ΠοινΧρ 1996,1574, ΤριμΕφΚακΘεσ 548/1999, Υπερ 1999,1412, με σημ. Α. Ζαχαριάδη, Υπερ 1999,1416, ΠεντΕφΑθ 1362/1993, Υπερ 1994,1341, με αντίθετες παρατηρήσεις Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι, Υπερ 1994,1342.