Ο ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

26 Ο νέος Κώδικας Ποινικής ∆ικονομίας ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 14, με την αιτιολογία ότι έπρεπε «... να αντιμετωπισθούν ζητήματα λειτουργίας στα μικρά δικαστήρια της χώρας, καθόσον ο προβλεπό- μενος από τις διατάξεις του ισχύοντος ΚΠ∆ αποκλεισμός, ενόψει του αριθμού των υπηρετούντων εισαγγελικών λειτουργών, θα προκαλού- σε δυσλειτουργίες και υπέρμετρη καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης». Η αιτιολογία αυτή δεν είναι πειστική, ωστόσο, καθόσον επικαλείται «ζητήματα λειτουργίας στα μικρά δικαστήρια της χώρας» τα οποία ούτως ή άλλως δεν θα ανέκυπταν με την επίκληση του πα- ραπάνω κριτηρίου, αποκρύπτοντας ότι οι μεγαλύτερες αντιδράσεις προήλθαν από κεντρικές εισαγγελίες και συνδέονται περισσότερο με τη συντεχνιακή θέση της «μη ταύτισης του δικαστή με τον εισαγγελέα» παρά με λειτουργικά ζητήματα. Τούτου δοθέντος οφείλει να κριθεί ως ατυχής η κατάργηση της παρ. 4 του άρθρου 14 ΚΠ∆, καθόσον η ρύθμιση αυτή ενσάρκωνε την αξίωση αμεροληψίας όλων των προσώπων που έχουν προηγούμενη ενασχόληση με την υπόθεση, ώστε να αποτρέπεται η δημιουργία υπονοιών αντικειμενικής μεροληψίας κατά τις διακρί- σεις του Ε∆∆Α, αλλά και συστηματικού χαρακτήρα ασυμβατότητες. Άρθρο 15 Λόγοι εξαίρεσης Μολονότι κατά τη συζήτηση των λόγων εξαίρεσης του άρθρου 15 ΚΠ∆ τέθηκε το ζήτημα της ενδεικτικής ή μη απαρίθμησής τους, η νομοπα- ρασκευαστική επιτροπή τάχθηκε κατά της ενδεικτικής απαρίθμησης με το σκεπτικό ότι οι λόγοι αυτοί έχουν αναπτυχθεί επαρκώς τόσο στη νομολογία όσο και στη θεωρία και δη κατά τρόπο που παρέχει την ασφάλεια ορθής εφαρμογής τους 47 . Αντίθετα, αποφασίστηκε να 47.  Ως γεγονότα που μπορούν να στηρίξουν την κατάφαση υπονοιών μεροληψίας καθορίζονται ενδεικτικά τα εξής: (i) Το άμεσο προσωπικό συμφέρον από την έκβαση της υπόθεσης (ΑΠ 105/1912, Θέμις ΚΓ΄, 499· ΣυμβΕφ∆ωδ 68/1998, Υπερ 1999, 949), (ii) η ιδιαίτερη φιλία ή οικειότητα ή φιλονικία ή έχθρα με τους διαδίκους (ΑΠ 1560/1993, Ελλ∆νη 1994, 369· ΕφΑθ 1573/1999, ΑρχΝ 2002, 522), (iii) οι ιδιαίτερες σχέσεις καθηκόντων ή εξάρτησης με τους διαδίκους (Ε∆∆Α, 17.6.2003, Pescador Valero κατά Ισπανίας, ΕΕΕυρ∆ 2005, 655), (iv) η ασύγγνωστη αμέλεια ή άλλη αθέμιτη πράξη στην ανάκριση ή γενικά στην προδικασία (ΣυμβΕφ∆ωδ 68/1998, Υπερ 1999, 949), και τέλος (v) οποιαδήποτε εκδήλωση η διατύπωση απόψεων για το αντικείμενο της δίκης που υπερβαίνουν την άσκηση των δικαστικών καθηκόντων και είναι ικανές να την επηρεάσουν (ΑΠ