ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Προοίμιο 2ης έκδοσης Ο χρόνος που διέρρευσε από την παρουσίαση της πρώτης έκδοσης των «Σ υ λ - λ ο γ ι κ ώ ν Ε ρ γ α σ ι α κ ώ ν Σ χ έ σ ε ω ν » μόλις ξεπερνά τα δύο συμπληρωμένα έτη. Κι’ όμως, όπως εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, οι αλλαγές που έχουν γίνει στα αντικείμενα που πραγματεύεται το έργο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικές, στα θέματα δε που αναφέρονται στην ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για τις σ υ λ - λ ο γ ι κ έ ς σ υ μ β ά σ ε ι ς ε ρ γ α σ ί α ς και για την επίλυση των σ υ λ λ ο γ ι κ ώ ν δ ι α φ ο ρ ώ ν ε ρ γ α σ ί α ς με την παρέμβαση τρίτων οι τροποποιήσεις είναι κα- ταλυτικές. Η αιτία των ραγδαίων και έντονων αυτών νομοθετικών αλλαγών, που μας ανά- γκασε να προχωρήσουμε τόσο γρήγορα σε νέα έκδοση, είναι η ίδια που δημιούρ- γησε το προηγούμενο κύμα τροποποιήσεων, τόσο στο πεδίο του συλλογικού όσο και στο πεδίο του ατομικού εργατικού δικαίου, καθ’ όλη την περίοδο που ακολού- θησε το ξέσπασμα της δημοσιονομικής και γενικότερα της ο ι κ ο ν ο μ ι κ ή ς κ ρ ί - σ η ς στη χώρα μας στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Προσεγγίζοντας επιφανειακά τα πράγματα, εύκολο θα ήταν σε κάποιον να θε- ωρήσει ότι η αιτία της πλημμυρίδας των νομοθετικών αλλαγών που απλώθηκε σε όλη σχεδόν την έκταση του εργατικού δικαίου, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς ρύθμισης της οικονομίας και της διοίκησης αυτής της χώρας, βρίσκεται στα λεγό- μενα «μ ν η μ ό ν ι α», που, κατ’ επανάληψη, συμφώνησε η χώρα μας με τους δανει- στές της από το 2010 μέχρι και πρόσφατα. Είναι, πράγματι, αλήθεια, ότι σε όλα τα μνημονιακά κείμενα υπάρχουν έντονες και εκτεταμένες αναφορές στα εργασιακά θέματα, που συνδέονται με την βελτίωση της κατάστασης της απασχόλησης, πολλές φορές μάλιστα επαναφέρονται προς διευ- θέτηση τα ίδια και τα ίδια ζητήματα. Θα λέγαμε λοιπόν ότι οι διάφορες κυβερνήσεις, που εισήγαγαν το πλήθος των νομοθετικών αυτών αλλαγών στο εργατικό δίκαιο, πιέστηκαν αποφασιστικά από τις δεσμεύσεις που οι ίδιες αναλάμβαναν με τα συ- νομολογούμενα μνημόνια. Αυτό, δικαιολογεί την κακή ποιότητα του βεβιασμένου, άναρχου, ασχεδίαστου και αντιφατικού τρόπου με τον οποίο έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται οι διάφορες τροποποιήσεις του εργατικού δικαίου. Ωστόσο, το στοιχείο αυτό δεν αναιρεί την αναγκαιότητα για δραστικό εκσυγχρονισμό του σώματος της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας και για εμπνευσμένη προσαρμογή των ρυθμίσεων και των θεσμών της στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα, που πόρρω απέχει από κάθε άποψη από τις συνθήκες και τα οικονομικά, κοινωνικά, τεχνολογικά κ.α. δεδομέ- να που ίσχυαν όταν σχηματιζόταν τον προηγούμενο αιώνα η εργατική νομοθεσία.