ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ 3 Χάρτη (ΕΚΧ), ένα διεθνές σύμφωνο που υιοθετήθηκε στα πλαίσια του Συμβουλί- ου της Ευρώπης το 1961 (και τέθηκε σε εφαρμογή στις 26 Φεβρουαρίου 1965) 11 . Από τις προαναφερθείσες διεθνείς ρυθμίσεις και ιδίως από τις προβλέψεις της 87 ΔΣΕ, που αποσκοπούν να εγγυηθούν στους εργαζόμενους και στους εργοδό- τες την ελεύθερη άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος απέναντι στην κρατική εξουσία, προκύπτουν μια σειρά από ειδικότερα δικαιώματα, τα οποία συνθέτουν την εν λόγω ελευθερία. Τα κύρια ιδρυόμενα δικαιώματα είναι το δικαίωμα ίδρυσης και ένταξης σε συνδικαλιστική οργάνωση χωρίς προηγούμενη άδεια, το δικαίωμα ελεύθερης εκπόνησης των καταστατικών, το δικαίωμα ελεύθερης εκλογής εκπρο- σώπων, το δικαίωμα ελεύθερης οργάνωσης της διαχείρισης και των δραστηριοτή- των καθώς και του προγράμματος δράσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων, κα- θώς και την προστασία από την αυθαίρετη διάλυση και αναστολή λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Δεδομένου ότι καμία ελευθερία δεν μπορεί να ασκείται χωρίς όρια, η 87 ΔΣΕ ορίζει ρητώς ότι οι εργαζόμενοι, οι εργοδότες και οι οικείες οργανώσεις τους υπο- χρεούνται κατά την άσκηση των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται σ’ αυτούς από τις διατάξεις της να σέβονται τη νομιμότητα καθώς και τα λοιπά πρόσωπα και οργα- νωμένες ομάδες (άρθρο 8 § 1). 1.1. Το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης ως βάση της συνδικαλιστικής ελευθερίας Α. Εύρος και φορείς του δικαιώματος ίδρυσης και ένταξης σε συνδικαλιστικές οργανώσεις Θεμελιώδης συνιστώσα της συνδικαλιστικής ελευθερίας αποτελεί το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, δηλαδή το δικαίωμα των εργαζομένων και των εργοδοτών να συνιστούν και να εντάσσονται σε οργανώσεις χωρίς καμία διάκρι- ση και χωρίς καμία προηγούμενη άδεια της αρχής. Το δικαίωμα αυτό διακηρύσσε- ται με την 87 ΔΣΕ του 1948, με το άρθρο 2 του οποίου ορίζεται ότι « οι εργαζόμενοι και εργοδόται δικαιούνται άνευ ουδεμιάς διακρίσεως και άνευ προηγούμενης αδεί- 11. Ο ΕΚΧ αποτελεί το φυσικό συμπλήρωμα της Σύμβασης της Ρώμης του 1950 και θέτει σε ενέρ- γεια, για την Ευρώπη, τα κοινωνικά δικαιώματα που είχε καθιερώσει, κατά τον ίδιο τρόπο με τα αστικά και τα πολιτικά δικαιώματα η Οικουμενική Διακήρυξη του 1948. Ο εν λόγω Χάρ- της, στο μεν άρθρο 5 αυτού αναφέρεται στο συνδικαλιστικό δικαίωμα, στο δε άρθρο 6 στο δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης και στο δικαίωμα της απεργίας. Εν τούτοις, η Ελλά- δα με τον κυρωτικό νόμο, χρησιμοποιώντας τη σχετική ευχέρεια που παρέχει η διάταξη του άρθρου 20 §1 περ. β’ του Χάρτη, εξαίρεσε την εφαρμογή των παραπάνω άρθρων 5 και 6 και συνεπώς το περιεχόμενό τους δεν έχει δικαιική αξία για τη χώρα μας (βλ. άρθρο 2 §1 κυρω- τικού νόμου 1426/1984).