ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ 5 Συνεπώς, αφού το δικαίωμα αυτό απονέμεται «άνευ ουδεμιάς διακρίσεως», η κατοχύρωσή του αφορά κάθε επαγγελματική κατηγορία και εργασία, ενώ καλύπτει και τους απασχολούμενους στη δημόσια διοίκηση και γενικότερα στο δημόσιο το- μέα, είτε με την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου είτε με σχέση εργασίας ιδιωτι- κού δικαίου. Επίσης, καλύπτει κάθε ειδικότερη μορφή εργασιακής σχέσης, όπως τους εργαζόμενους με συμβάσεις πρόσκαιρης εργασίας, με συμβάσεις δοκιμαστι- κής εργασίας ή με υπεργολαβική σχέση 16 , τους οικιακούς βοηθούς, τους κατ’ οίκον εργαζομένους, το προσωπικό των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ή τους ναυτικούς 17 . Περαιτέρω, από το δικαίωμα οργάνωσης δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι διευθύ- νοντες υπάλληλοι, δεδομένου ότι από καμία διάταξη της 87 ΔΣΕ ή άλλης σχετικής ρύθμισης δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Επίσης, το εν λόγω δικαίωμα απονέμεται και στους εργαζόμενους στον αγροτικό τομέα, σχετικά με τους οποίους έχουν μάλιστα υιοθετηθεί ειδικοί διεθνείς κανόνες 18 . Τέλος, το ΕΣΔΑ έχει δεχθεί ότι το δικαίωμα ίδρυσης συνδικαλιστικού σωματείου το έχουν και οι εργαζόμενοι των θρησκευτι- κών κοινοτήτων 19 . Γ. Περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος Το δικαίωμα οργάνωσης συναντά κάποιους περιορισμούς οι οποίοι θεσπίζονται με το άρθρο 9 της 87 ΔΣΕ Συγκεκριμένα, η διάταξη του άρθρου 9 §1 της Σύμβασης ορίζει ότι “ η εθνική νομοθεσία καθορίζει εν τίνι μέτρω θα έχουν εφαρμογήν και δια τας ενόπλους δυνάμεις και την αστυνομίαν αι υπό της παρούσης συμβάσεως προ- βλεπόμεναι εγγυήσεις ” 20 . Επίσης αντίστοιχου περιεχομένου όρο περιέχει και το άρ- θρο 1 της 151/1978 ΔΣΕ για την προστασία του δικαιώματος οργάνωσης και τις δι- (no 87) sur la liberté syndicale et la protection du droit syndical, 1948 et la convention (no 98) sur le droit d’organisation et de négociation collective, 1949, CIT, 81e session, 1994, rapport III (partie 4B), 1994, Genève, σελ. 23 (αρ. 45), BIT, Liberté syndicale et négocia- tion collective, REC, CIT, 69e session, 1983, rapport III (partie 4B), Genève, σελ. 30-33. Bλ. και Σπυρόπουλος Γ ., H διεθνής αναγνώριση και προστασία της συνδικαλιστικής ελευθερίας, EEργΔ 14, 1985,5 , Valticos N ., Droit international du travail, 2η έκδ. Dalloz, 1983, Paris, σελ. 248, Hodges- Aeberhard J ., ό.π., 211 επ. 16. Βλ. BIT, La liberté syndicale. Recueil de décisions et de principes du Comité de la liberté syn- dicale du Conseil d’administration du BIT, έκδ. 4 η , 1996, Genève, σελ. 53-54. (αρ. 236-239). 17. Βλ. BIT, Liberté syndicale et négociation collective, CIT, 81 e session, 1994, Rapport III (par- tie 4B), έκδ. 1 η , 1994, Genève, σελ. 29 (αρ. 59). 18. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στις 141 ΔΣΕ και στην 149 Σύσταση που αφορούν στις συνδι- καλιστικές οργανώσεις των αγροτών του 1975. 19. ΕΣΔΑ, 3 ο Τμήμα, 31 Ιανουαρίου. 2012, Sindicatul pôstorul cel bun κατά Ρουμανίας, n° 2330/09. 20. Υπενθυμίζουμε αντίστοιχου περιεχομένου επιφυλάξεις που περιέχονται στο άρθρο 8 § 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα, στο άρθρο 22 § 2 τελευταίο εδάφιο του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και στο άρθρο 5 του ΕΚΧ που κυρώθηκε με το Ν 1426/1984.