ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ 13 Το πρόβλημα της θέσπισης ρητρών συνδικαλιστικής ασφάλειας προέκυψε σε σχέση και με την εφαρμογή του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ερμηνεύοντας το οποίο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε σε απόφασή του το 1981 ότι η απόλυση εργαζομένων με λόγο την άρνησή τους να ενταχθούν σε ένα απ’ τα συνδικάτα που απαριθμούνταν σε μια συμ- φωνία που επέβαλε συνδικαλιστικό μονοπώλιο συνιστούσε παραβίαση αυτής της Σύμβασης 42 . 1.2. Δικαιώματα και εγγυήσεις λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων Το άρθρο 3 της 87 ΔΣΕ αναγνωρίζει μια σειρά από ειδικότερα δικαιώματα από τα οποία προκύπτει η εγγύηση της ελεύθερης λειτουργίας των συνδικαλιστικών ορ- γανώσεων, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατόν ασφαλώς να εξασφαλιστεί η εν γένει συνδικαλιστική ελευθερία 43 . Τα εν λόγω δικαιώματα αναλύονται ειδικότερα ως εξής: Α. Δικαίωμα ελεύθερης εκπόνησης καταστατικών και κανονισμών λειτουργίας Ένα βασικό δικαίωμα με το οποίο συγκεκριμενοποιείται και εξασφαλίζεται η άσκηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας αποτελεί το δικαίωμα των συνδικαλιστι- κών οργανώσεων να εκπονούν ελεύθερα τα καταστατικά τους καθώς και τους κα- νονισμούς λειτουργίας τους. Έτσι, τα κράτη που έχουν κυρώσει τη Σύμβαση αυτή δεν μπορούν να επιβάλ- λουν νομοθετικώς υποχρεωτικό περιεχόμενο στα καταστατικά των συνδικαλιστι- κών οργανώσεων. Συγκεκριμένα, είναι αντίθετη με την 87 ΔΣΕ η νομοθετική επι- βολή της υποχρέωσης να καταρτίζουν οι οργανώσεις τα καταστατικά τους με βάση ένα μοντέλο επιβεβλημένο νομοθετικώς. Ωστόσο, γίνεται δεκτό ότι δεν προσβάλλε- ται το δικαίωμα ελεύθερης εκπόνησης των καταστατικών εάν ο νομοθέτης επιβάλ- 42. Απόφ. Της 13.8.1981 Υπόθ. James et Webster c. Royaume-Uni. Βλ. επίσης αποφάσεις του ΕΔΑΔ σχετικές με την παραβίαση της αρνητικής συνδικαλιστικής ελευθερίας: Sigurdur A. Si- gurj ó nsson c. Islande (απόφ. της 30.6.1993, Gustafsson c. Suède (απόφ. της 25.1996), Soren- sen et Rassmussen c. Danemark (απόφ. της 11.1.2006). Bλ. Valticos N ., Droit international du travail, έκδ. 2η, Dalloz, 1983, Paris, 257 και 270-271. Κατά τον Béraud J.-M., Aspects de la liberté syndicale au sens de la Convention des droits de l΄homme, Dr. Soc., 1986, σελ. 384 επ. Βλ. επίσης Αλιπράντης N ., Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Ανθρώπου και η αρνητική συν- δικαλιστική ελευθερία, EEEυρΔ 1983, 591 επ., Σταμάτης Γ ., Αρνητική συνδικαλιστική ελευθε- ρία και ρήτρες οργανώσεως, EEργΔ 41,1982, 53 επ. 43. Συγκεκριμένα η διάταξη αυτή ορίζει ότι: « 1. Aι οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών δι- καιούνται να εκπονούν τα καταστατικά και τους διοικητικούς αυτών κανονισμούς, να εκλέ- γουν ελευθέρως τους αντιπροσώπους των, να οργανώνουν τα της διαχειρίσεως και δράσεως αυτών και να καταστρώνουν το πρόγραμμα των ενεργειών των. -2. Aι δημόσιαι Aρχαί δέον όπως απέχουν πάσης επεμβάσεως δυναμένης να περιορίση το δικαίωμα τούτο ή να παρακω- λύση την νόμιμον άσκησιν αυτού ».