ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ

90 Εισαγωγή στην Επιστήμη του Δικαίου Ελλάδας και Κύπρου Κεφάλαιο 5 Εφαρμογή και Ερμηνεία Κανόνα Δικαίου από την Διοίκηση και οι Εγκύκλιοι Ο κανόνας δικαίου τίθεται σε ισχύ εντός ενός συστήματος δικαίου , σε ιεραρχική δομή, ενδεχομένως να αποτελεί κανόνα εθιμοτυπίας, διαφοροποιείται από το ήπιο δίκαιο, κατατάσσεται στο διεθνές, το δημόσιο, το ποινικό ή το ιδιωτικό δίκαιο, ενδε- χομένως να είναι συνταγματικός, διεθνής, νόμος, έθιμο ή δικαστικό προηγούμενο, διαφοροποιείται από την ηθική ή μπορεί να προβλέπει την εφαρμογή κανόνα ηθι- κής π.χ. χρηστών ηθών, ενδεχομένως να είναι δεοντολογικός (όταν είναι θεσπισμέ- νος ως νόμος), πηγάζει ενδεχομένως από την νομολογία ή την ιδιωτική βούληση και αναλύεται από την νομολογία ή την θεωρία, κυρίως όταν τυγχάνει ερμηνείας. Ωστόσο, ο κανόνας δικαίου εφαρμόζεται τόσο από τα δικαστήρια όσο και από την διοίκηση, τα κρατικά όργανα. Και οι ιδιώτες εφαρμόζουν και ερμηνεύουν το δίκαιο . Για παράδειγμα, ένας πολίτης βλέπει έναν άνδρα να χτυπά βάναυσα μία γυ- ναίκα και να προσπαθεί να την σπρώξει από ένα ύψωμα. Αυτόματα θα παρέμβει και θα προσπαθήσει να σώσει την γυναίκα παρεμποδίζοντας τον άνδρα να χτυπά την γυναίκα ή να την ωθήσει από το ύψωμα. Αυτή η ενστικτώδης αντίδραση του πολίτη θα λάβει χώρα μέχρι οι αστυνομικοί υπάλληλοι να μεταβούν στο σημείο, αφού ήδη έχουν ειδοποιηθεί από άλλους πολίτες. Ο πολίτης που προέβη σε άμυνα υπέρ τρίτου μπορεί να μην γνωρίζει νομική ορο- λογία ούτε ότι δικαιούται κατά νόμο να παρέμβει για να σώσει την γυναίκα. Έχει όμως ενστικτωδώς αντιδράσει, ενώ ταυτόχρονα η γυναίκα ωφελείται από την πα- ρέμβασή του. Η εφαρμογή του κανόνα δικαίου , ωστόσο, κατ’ αρχήν νοείται ότι λαμβάνει χώρα από όργανα της διοίκησης ή δικαιοδοτικά όργανα, δηλαδή τις άλλες δύο εξουσί- ες. Ο νομοθέτης θέτει τον κανόνα δικαίου για όλους , η διοίκηση και τα δικαστήρια εφαρμόζουν τον κανόνα δικαίου που έθεσε ο νομοθέτης. Ο νομοθέτης δεν εφαρμό- ζει τον κανόνα δικαίου, όμως τον ερμηνεύει αυθεντικά με άλλο νόμο. Aπαιτείται ερμηνεία κανόνα δικαίου, όταν η δημόσια οικονομική υπηρεσία πρέπει να επιβάλλει φόρο ακίνητης περιουσίας και δεν προκύπτει η αντικειμενική αξία του συγκεκριμένου ακινήτου. Σε μία τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να εφαρμοστεί ένας άλλος κανόνας δικαίου που θα προβλέπει π.χ. ότι σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει αντικειμενική αξία του ακινήτου, τεκμαίρεται ότι η αξία του είναι ο μέσος όρος των αξιών των γειτονικών ακινήτων. Αν λοιπόν ένα γειτονικό ακίνητο ίσης εκτάσεως έχει αντικειμενική αξία 100.000 Ευρώ και ένα άλλο γειτονικό ακίνητο ίσης εκτάσεως έχει αντικειμενική αξία 120.000 Ευρώ, τότε η αντικειμενική αξία του ακινήτου που δεν είχε αντικειμενική αξία πριν την ερμηνεία του νόμου, τότε θα κριθεί από την δημό- σια οικονομική υπηρεσία ότι έχει αξία 110.000 Ευρώ. Το παράδειγμα αυτό είναι θε- ωρητικό και τυχαίο. Κανονικά, στην πράξη το πιο πιθανό είναι στην ίδια περιοχή τα