ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ | 29 νομη τάξη με πράξη της 15 ης Νοεμβρίου 1821 της Συνέλευσης της Ανατολικής Χέρ- σου Ελλάδος που συνήλθε στα Σάλωνα. Ο I. Καποδίστριας όρισε, με το Ψήφισμα της 15 ης Δεκεμβρίου 1828, ότι «τ ὰ δικαστήρια ἀ κολουθο ῦ ν ... ε ἰ ς δ ὲ τ ὰ ἐ μπορικ ὰ τ ὸ ν τ ῆ ς Γαλλίας ἐ μπορικ ὸ ν κώδικα». Κατά τη βασιλεία του Όθωνα, η Αντιβασιλεία εξέ- δωσε, με το διάταγμα της 19 ης Απριλίου 1835, μετάφραση στην ελληνική, «το ῦ ἐ ν τ ῷ βασιλεί ῳ ἡ μών ἰ σχύοντος ἐ μπορικο ῦ νόμου τ ῆ ς Γαλλίας». Το δεύτερο βιβλίο του Κώδικα (άρθ. 190-436) για τη θαλάσσια εμπορία τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε σε περιορισμένο βαθμό κατά το 19 ο αι., όπως με το ΒΔ της 14 ης Νοεμβρίου 1836 «περί εμπορικής ναυτιλίας», το ΒΔ της 15 ης Δεκεμβρίου 1836 «περί αστυνομίας της εμπορικής ναυτιλίας», το ΝΔ΄ της 30 ης Μαρτίου 1845 «περί ναυταπάτης και πειρα- τείας», το Ν ΡΠΔ της 13 ης Νοεμβρίου 1851 «περί βιβλίου ναυτοδανείων», το Ν Τ7Β του 1856 «περί ναυαγίων και ναυαγαιρέσεων», το Ν ΑΩΞΒ της 12 ης Ιουλίου 1890 «περί υποθήκης πλοίων», ο οποίος όμως δεν ίσχυσε, διότι η ισχύς του εξαρτήθηκε από την έκδοση ΒΔ που όμως δεν εκδόθηκε, το Ν ΓΤΙΕ του 1908 «περί καταμετρή- σεως της χωρητικότητος εμπορικών πλοίων». Το βιβλίο αυτό αντικαταστάθηκε με το Ν ΓΨΙΖ (3717) της 17 ης Απριλίου 1910, ο οποίος βασίστηκε κυρίως σε άλλες νο- μοθεσίες, όπως η γερμανική, η ιταλική και ο βελγικός νόμος του 1908. Από το δίκαιο του Διατάγματος του 1681 και του γαλλικού ΕμπΚ, απομακρύνθηκε ο γερμανικός Εμπορικός Κώδικας του 1897 , διότι αφενός βασίστηκε στη ναυτική πρακτική του λιμένα του Αμβούργου, αφετέρου αντιμετώπισε με σημαντική πρω- τοτυπία ζητήματα που παρουσίαζαν εξέλιξη. Από αυτόν επηρεάστηκαν οι νομοθε- σίες της λεγόμενης ομάδας του γερμανικού ναυτικού δίκαιου, όπως ο ιαπωνικός Εμπορικός Κώδικας του 1899 106 , ο τουρκικός Εμπορικός Κώδικας του 1956, οι πα- λαιότεροι ναυτικοί κώδικες των Σκανδιναβικών Χωρών 107 αλλά και ο Σοβιετικός Ναυτικός Κώδικας του 1929 108 . Οι διατάξεις του τέταρτου βιβλίου του γερμανικού Εμπορικού Κώδικα τροποποιήθηκαν ή συμπληρώθηκαν κατ’ επανάληψη. Ήδη, σχετικά πρόσφατα, η Γερμανία υιοθέτησε το νόμο της 25 ης Απριλίου 2013 που επέ- de législation comparé, τ. I,1922, σελ. 220. 106. Επανειλημμένως τροποποιηθείς. Η Ιαπωνία έχει άλλωστε κυρώσει πολλές ΔΣ (Βλ. Koma- chiya, La nouvelle loi japonaise relative aux transports internationaux des marchandises par mer, DMF 1958, σελ. 117 επ., Riv. Navig. 1957 I 205 επ.). 107. Οι Σκανδιναβικές Χώρες (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία), συνεχίζοντας τη μακρό- χρονη συνεργασία τους και στο πεδίο του ναυτικού δικαίου, θέσπισαν τέσσερις νέους ναυ- τικούς κώδικες, καθένας από τους οποίους άρχισε να ισχύει από την 1η Οκτωβρίου 1994 στην οικεία γι’ αυτόν Χώρα. Οι κώδικες αυτοί απηχούν διατάξεις προγενέστερων ναυτι- κών νομοθεσιών των σκανδιναβικών και άλλων χωρών καθώς και διεθνών ναυτικών συμ- βάσεων που κύρωσαν οι εν λόγω χώρες ή προσχώρησαν σ’ αυτές (βλ. σχετικά J. Ramberg, New Scadinavian Maritime Codes, Dir.Mar. 1992, Tiberg, The Nordic Maritime Code, LMCLQ 1995, σελ. 527 επ., τον ίδιο, Swedish Maritime Law 1989-1995, LMCLQ 1996, σελ. 518 επ., T. Solvang, The Nordic Maritime Code Again, LMCLQ 1996, σελ. 405 επ., Pedersen, Modern Regulation of Unimodal and Multimodal Transport of Goods, Marius Simply Scandinavian Institute of Maritime Law, Yearbook of Maritime Law 2000, σελ. 35 επ.). 108. Ο ρωσικός Ναυτικός Κώδικας του 1999 απηχεί τη συντελεσθείσα καθεστωτική μεταβολή και εμπνέεται από τις πιο σημαντικές διεθνείς ναυτικές συμβάσεις. 53