34 | ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Α.3. Οι εγκριτικές πράξεις νηολόγησης πλοίων ως κεφαλαίων εξωτερικού Η ανάγκη της προσέλκυσης υπό ελληνική σημαία πλοίων, που υψώνουν ξένες ση- μαίες και ανήκουν σε Έλληνες, υποχρέωσε τον Έλληνα νομοθέτη να θεωρήσει, με το ΝΔ 2687/1953 (άρθ. 13), ως κεφάλαια εισαγόμενα από το εξωτερικό προς παρα- γωγικές επενδύσεις, και τα νεότευκτα ή υπό ξένες σημαίες πλοία ολικής χωρητικό- τητας μεγαλύτερης από 1500 κόρους που νηολογούνται στην Ελλάδα και ανήκουν σε Έλληνες (και τώρα πλέον σε υπηκόους των κρατών μελών της ΕΕ ή του ΕΟΧ) ή σε αλλοδαπές εταιρείες, των οποίων τα κεφαλαία ελέγχονται από Έλληνες (και τώρα πλέον σε υπηκόους των κρατών μελών της ΕΕ ή του ΕΟΧ) κατά ποσοστό με- γαλύτερο από πενήντα εκατοστά. Η εισαγωγή του πλοίου στην Ελλάδα πραγματο- ποιείται ύστερα από έγκριση που παρέχεται από τον Υπουργό Οικονομίας και Οι- κονομικών και τον Υπουργό Ναυτιλίας (εγκριτική πράξη). Η εγκριτική πράξη δεν αποτελεί απλώς την τυπική προϋπόθεση για τη νηολόγηση του πλοίου στην Ελλά- δα ως κεφαλαίου από το εξωτερικό, αλλά συνιστά και την καταστατική πράξη που καθορίζει το προνομιακό καθεστώς του πλοίου, δηλαδή τις εξειδικευμένες ρυθμί- σεις που πραγματώνουν την παρεχόμενη στο πλοίο, ως κεφάλαιο εξωτερικού, προστασία καθώς και τους όρους της οικονομικής εκμετάλλευσής του καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του υπό ελληνική σημαία. Οι εν λόγω διατάξεις του ΝΔ 2687/1953 για την προστασία των κεφαλαίων εξωτερικού έχουν αυξημένη τυ- πική δύναμη και έχουν διατηρηθεί σε ισχύ από το άρθ. 107 του ισχύοντος ελληνι- κού Συντάγματος, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τροποποιούνται με κοινό νόμο. Α.4. Οι γενικές διατάξεις Η ειδική ρύθμιση των ναυτικών σχέσεων οφείλεται πρώτιστα στην ιδιαιτερότητα του αντικειμένου τους, του πεδίου όπου αναφύονται. Δεν οφείλεται στην ύπαρξη ποιοτικών διαφορών μεταξύ των ναυτικών και των χερσαίων σχέσεων. Οι αλλαγές, εξάλλου, που επέβαλε βαθμιαία στις προϋφιστάμενες ειδικές ρυθμίσεις η θαυμα- στή πρόοδος της ναυτικής τεχνικής, έχουν οπωσδήποτε μετριάσει σε σημαντικό βαθμό την ιδιαιτερότητα του σύγχρονου ναυτικού δικαίου και εντάξει το μεν ιδιω- τικό ναυτικό δίκαιο στο μεθοδολογικό, εννοιολογικό και ρυθμιστικό πλαίσιο του γενικού ιδιωτικού (αστικού) δικαίου, το δε δημόσιο ναυτικό δίκαιο στο αντίστοιχο πλαίσιο ιδίως του γενικού διοικητικού δικαίου. Άλλωστε, το ιδιωτικό ναυτικό δίκαιο δεν έχει ρυθμίσει όλες τις ναυτικές σχέσεις. Αλλά και όσες έχει ρυθμίσει, δεν έχουν γίνει αντικείμενο εξαντλητικής ειδικής ρύθμισης. Οι ρυθμίσεις του γενικού ιδιωτι- κού (αστικού) δικαίου έχουν συμπληρωματική εφαρμογή (ΚΙΝΔ άρθ. 5, 8, 44, 57, 66, 198, 204, 257). Β. Διεθνείς πηγές Οι διεθνείς πηγές (με την ευρεία έννοια του όρου) αποτελούν μεθόδους ή τρόπους που χρησιμοποιούνται στο διεθνές πεδίο, ιδίως για τη διατύπωση κανόνων που σκοπό έχουν να ρυθμίσουν ομοιόμορφα τις ναυτικές σχέσεις, καθόσον οι σχέσεις 64 65 66