ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 6ης ΕΚΔΟΣΗΣ Με τον Ν. 4620/11.6.2019, που τέθηκε σε ισχύ από την 1.7.2019, κυρώνεται ο Κώδικας Ποι- νικής Δικονομίας- σε αντικατάσταση του καταργούμενου ΚΠΔ (Ν. 1493/1950)- σε συνδυα- σμό με την ΠΝΠ της 27.6.2019, τις διορθώσεις που γίνονται σε αυτόν (ΦΕΚ Α΄ 122/16.7.2019) και τον τροποποιητικό Ν. 4637/18.11.2019, γεγονός που καθιστά προφανώς αναγκαία την παρούσα έκδοση, αν και έχει παρέλθει μόλις διάστημα δύο ετών από την προηγούμενη έκ- δοση. Εξάλλου, ήδη από το έτος 1991 είχα επισημάνει (βλ. Υπεράσπιση, 1991.1043 επ.), την ανάγκη μιας συνολικής μεταρρύθμισης του ποινικού δικονομικού μας συστήματος, δεδομένου ότι ο ΚΠΔ του 1950 δεν αποτελούσε νέο δημιούργημα, αλλά μόνο αναθεώρηση της προϊσχύου- σας Ποινικής Δικονομίας του 1834, δηλαδή η βασική δομή του ποινικού δικονομικού μας δικαίου εξακολουθούσε να στηρίζεται -παρά τις κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις- στην Ποινική Δικονομία του 1834 (βλ. και την ιστορική διαδρομή, όπως αναπτύσσεται σε σχετκή μελέτη μου, ΠΧρ ΞΕ/2015, σελ. 721 επ., όπου επισημαίνεται η άμεση σύνδεση με τη Γαλλική Ποινική Δικονομία του 1811 και η επιρροή της Ιταλικής Ποινικής Δικονομίας των ετών 1913 και κυ- ρίως 1930). Κυρίως, όμως, η ανάγκη ενός νέου Κώδικα ήταν επιβεβλημένη και επειδή ο ΚΠΔ του 1950 παρουσίαζε - (όπως σωστά παρατηρούσε και ο Ν. Ανδρουλάκης, Θεμελώδεις Έννοιες της Ποινικής Δίκης, 2012, σελ. 46) - σοβαρά ελαττώματα οφειλόμενα στην «έλλειψη πνευματικής ενότητας του συνόλου και την συνυφασμένη μαζί της άσκοπη ορολογική ποικιλία, όχι σπά- νια ολισθήματα σε επιμέρους θέματα ....... και κάποτε στρυφνή και δυσνόητη διατύπωση», με αποτέλεσμα και η ερμηνεία των μερικότερων διατάξεων του Κώδικα να εμφανίζει σε πολ- λά σημεία σοβαρές δυσχέρειες. Λαμβανόμενων υπόψη - προφανώς - και των ανωτέρω παρατηρήσεων ο νομοθέτης με τον Ν. 2145/1993 συνέστησε Ειδική Επιτροπή για τη «σύνταξη» Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, δη- λαδή όχι απλή αναθεώρηση, αλλά εξ υπαρχής κατάρτιση νέου Κώδικα. Ωστόσο, η συσταθείσα εν συνεχεία Επιτροπή υπό την προεδρία του καθηγητή Ι. Μανωλεδά- κη, το έτος 1995 υπέβαλε ΣχΚΠΔ, το οποίο, ναι μεν περιείχε τροποποποιήσεις του ισχύοντος Κώδικα, όμως δεν αποτελούσε νέο, δηλαδή εξ υπαρχής συνταγμένο κείμενο, με την αιτιολο- γία (βλ. σελ. 27 της σχετικής Εισηγητικής Έκθεσης) ότι η εμμονή στη βασική δομή του ισχύο- ντος Κώδικα υιοθετήθηκε εξαιτίας της δύναμης της πρακτικής (εφαρμογή του δικαίου επί μι- σό αιώνα). Κατά την άποψή μου (βλ. και βασικές παρατηρήσεις μου στο ως άνω Σχέδιο, ΠΧρ 1995, σελ. 1027 επ.), η ορθή κατεύθυνση θα έπρεπε να οδηγήσει αρχικά στη σύνταξη ενός Διαγράμ- ματος, το οποίο να τεθεί υπό την κρίση του νομικού κόσμου της Χώρας για τη διατύπωση παρατηρήσεων και εν συνεχεία με βάση και τις παρατηρήσεις αυτές να συνταχθεί ένα ΣχΚΠΔ εξ υπαρχής.