ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΠΟΙΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ - ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ 603 μάτευσης σύμφωνα με την παρ. 4. Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ του εισαγ- γελέα και του κατηγορουμένου, εφαρμόζεται αναλόγως η παρ. 3 του άρθρου 303. η. Σε περίπτωση συρροής εγκλημάτων η διαπραγμάτευση μπορεί να αφορά ένα ή περισσότερα από αυτά. θ. Κατά της απόφασης του δικαστηρίου χωρεί μόνο αναίρεση. - Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση, με το άρθρο 303 εισάγεται στην ελλη- νική έννομη τάξη ο αγγλοσαξωνικής μεν προελεύσεως, αλλά πλέον ιδιαιτέρως δι- αδεδομένος σε όλες σχεδόν τις χώρες του civil law, θεσμός του Plea Bargaining, κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η ανταλλαγή της ομολογίας με την επιβολή μειωμένης ποινής. Στον ΚΠΔ ο νέος θεσμός αποδίδεται με τον όρο «Ποινική Διαπραγμάτευση», ώστε να αντιδιασταλεί σαφώς από τον συγγενή, πλην διαφορετικό θεσμό της «Ποινικής Συνδιαλλαγής», ο οποίος έχει ήδη εισαχθεί στην έννομη τάξη μας (βλ. άρθρο 308Β ΚΠΔ) και αναβαθμίζεται περαιτέρω στον ΚΠΔ (άρθρο 301). Η Επιτροπή δεν συμμερίζεται τις αντιρρήσεις που έχουν διατυπωθεί κατά της εισαγωγής του νέου θεσμού στο ποινικό δικονομικό μας σύστημα (βλ. ιδί- ως Ν. Ανδρουλάκη, ΠοινΧρ 2014, 402) και θεωρεί ότι η ποινική διαπραγμάτευση μπορεί - με τις κατάλληλες προσαρμογές – να λειτουργήσει και εντός του μοντέ- λου της ηπειρωτικής ποινικής δίκης. Άλλωστε, ο θεσμός έχει εισαχθεί και λειτουρ- γεί αποδοτικά σε χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, με μακρά προσήλωση στην αρχή της αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας. Όπου έχει εισαχθεί ο θεσμός, έχει αποσυμφορήσει σημαντικά την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και αυτή ακρι- βώς η πρακτική χρησιμότητα επισκιάζει τις (όχι πάντοτε αδικαιολόγητες) δογματι- κής φύσεως ενστάσεις. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μία από τις μόλις τρεις χώ- ρες του Συμβουλίου της Ευρώπης (οι άλλες δύο είναι η Τουρκία και το Αζερμπαϊ- τζάν), που δεν έχει θεσμοθετήσει την ποινική διαπραγμάτευση αποτελεί την πλέ- ον εύγλωττη απόδειξη ότι πλέον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κυριαρχούν οι εναλ- λακτικές διαδικασίες (όπως το Plea Bargaining), οι οποίες τείνουν να υποκαταστή- σουν την κλασσική ποινική δίκη, η οποία λόγω της λόγω της σύνθετης δομής της και της μακράς διάρκειάς της, δεν μπορεί να ικανοποιήσει την ανάγκη της ταχείας και αποτελεσματικής διεκπεραίωσης της σύγχρονης ποινικής ύλης. Τη συμβατότη- τα του Plea Bargaining με την ΕΣΔΑ έχει αναγνωρίσει και το ΕΔΔΑ στη σημαντική απόφαση Natsvlishvili and Togonidze κατά Γεωργίας 29.4.2014, όπου γίνεται δεκτό ότι ο νέος θεσμός αποτελεί πλέον κοινό γνώρισμα των ευρωπαϊκών ποινικών συ- στημάτων και προσφέρει το σημαντικό όφελος της ταχείας εκδίκασης των ποινικών υποθέσεων και της ανακούφισης του φόρτου εργασίας των ποινικών δικαστηρίων. Στο άρθρο 303 προκρίθηκε το κλασσικό αγγλοσαξωνικό μοντέλλο, κατά το οποίο η διαπραγμάτευση λαμβάνει χώρα μεταξύ του συνηγόρου του κατηγορου- μένου και του Εισαγγελέα και περιορίσθηκε στο αντικείμενο της διαπραγμάτευσης στην επιβλητέα ποινή (sentence bargaining). Απορρίφθηκε δηλαδή η άλλη μορφή του Plea Bargaining, αντικείμενο της οποίας είναι η παραίτηση του Εισαγγελέα από την έγερση μιας ή περισσοτέρων κατηγοριών (charge bargaining) με το σκεπτικό ότι ο παρ’ ημίν Εισαγγελέας δεν διαθέτει την απεριόριστη εξουσία του Αμερικανού