Είσαγωγη στο Ποινικό Δίκαιο

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 127 νου να λάβει υλικά ανταλλάγματα από τον Β ή τον Γ. Ο Α ισχυρίζεται, ότι έχει κουμπά- ρο τον προϊστάμενο της πολεοδομίας και μπορεί να τον επηρεάσει, ώστε να εκδώσει στον Β τη ζητούμενη άδεια δόμησης, μολονότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου. Επίσης, ο γραμματέας δικαστηρίου Α ισχυρίζεται ενώπιον κατηγορουμένου, ότι συνδέεται στενά με τον πρόεδρο του δικαστηρίου και μπορεί να τον πείσει να αναβάλει τη δίκη ή και να τον κηρύξει αθώο. Προστίθεται νέο άρθρο 237Β ΠΚ που έχει ως εξής: Άρθρο 237Β. — «Για την εφαρμογή των άρθρων 235 και 236, υπάλληλοι θεω- ρούνται και όσοι υπηρετούν μόνιμα ή μη και με οποιαδήποτε ιδιότητα ή σχέση σε οργανισμούς ή επιχειρήσεις οποιασδήποτε νομικής μορφής που ανήκουν εξ ολο- κλήρου ή κατά την πλειοψηφία των μετοχών τους στο Κράτος, σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης ή σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή των οποίων τη διοίκηση διορίζει εξ ολοκλήρου ή κατά πλειοψηφία το Κράτος ή οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης ή τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου» (άρθρο 3 παρ. 21 N 4637/2019 που άρχισε να ισχύει στις 18 Νοεμβρίου 2019). Άρθρο 238. — Δήμευση: Στις περιπτώσεις των άρθρων 235 έως και 237Α το δι- καστήριο επιβάλλει στον καταδικασθέντα και την παρεπόμενη ποινή της δήμευ- σης (άρθρο 68). ΙΙ. Κατάχρηση υπαλληλικής ιδιότητας Άρθρο 239. — Κατάχρηση εξουσίας: Υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιόποινων πράξεων: α) αν μεταχειρίστηκε πα- ρανόμως εκβιαστικά μέσα για να πετύχει οποιαδήποτε έγγραφη ή προφορική κατάθεση κατηγορουμένου, μάρτυρα ή πραγματογνώμονα τιμωρείται με φυλά- κιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή, εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα κατά το άρθρο 137Α, β) αν εν γνώσει του 191 εξέθεσε σε δίωξη ή τιμωρία κάποιον αθώο ή παρέλειψε να διώξει κάποιον υπαίτιο, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη και χρηματική ποινή, αν πρόκειται για κακούργημα, και με φυλάκι- ση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή, αν πρόκειται για πλημμέλημα. Προστατευόμενο έννομο αγαθό στην ως άνω διάταξη είναι α) η ανθρώπινη αξιο- πρέπεια, που είναι δυνατό να προσβάλλεται με τα παρανόμως χρησιμοποιούμενα με σκοπό την επίτευξη κατάθεσης εκβιαστικά μέσα , β) η ορθή απονομή δικαιοσύ- νης, η προσωπική ελευθερία, η υπόληψη κ.λπ . του προσώπου, που είναι δυνατό να προσβάλλονται με την έκθεση σε δίωξη ή τιμωρία κάποιου αθώου και επίσης γ) η 191. Άρθρο 27 παρ. 2 εδ. α΄ ΠΚ: «Όπου ο νόμος απαιτεί να έχει τελεστεί η πράξη εν γνώσει ορισμέ- νου περιστατικού, δεν αρκεί ο ενδεχόμενος δόλος ». Επομένως, απαιτείται ο δράστης να έχει επίγνωση της αθωότητας και όχι να τη θεωρεί απλώς πιθανή ή ενδεχόμενη.