Είσαγωγη στο Ποινικό Δίκαιο

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 129 παραπεμπτικό βούλευμα σε βάρος αθώου αλλά και το πρωτοβάθμιο ή το δευτερο- βάθμιο ποινικό δικαστήριο, το οποίο κηρύσσει ένοχο έναν πρόδηλα αθώο και του επιβάλλει ποινή, δημιουργώντας έτσι τον κίνδυνο αμετάκλητης τιμωρίας. Παράλειψη διώξεως δράστη εγκλήματος. Η τρίτη μορφή κατάχρησης εξουσίας προσδιορίζεται από τις λέξεις «αν εν γνώσει του … παρέλειψε να διώξει κάποιον υπαίτιο». Για να διαγνωσθεί και να προσδιορισθεί ο κύκλος των προσώπων που θα μπορούσαν να καταστούν δράστες της « παράλειψης διώξεως δράστη εγκλήμα- τος » θα πρέπει κανείς να συνδέσει το άρθρο 239 ΠΚ με το άρθρο 231 ΠΚ (υπόθαλψη εγκληματία). Εκεί, υπό το άρθρο 231 ΠΚ, αναφέρθηκαν τα εξής: « Προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η ορθή απονομή της δικαιοσύνης και ειδικότερα η πραγμάτω- ση της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας. Συγκεκριμένα, προστατευόμενο έννομο αγα- θό είναι η λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα της ποινικής δικαιοσύνης που καλείται να πραγματώσει την ποινική αξίωση της Πολιτείας, δηλαδή να ανακαλύψει τον δράστη εγκλήματος, να επιβάλει ποινή και να μεριμνήσει για την εκτέλεσή της. 194 Σκοπός του νόμου είναι να τιμωρήσει αυτόν που υποθάλπει εγκληματία και έτσι θέτει εμπόδια στην απρόσκοπτη λειτουργία της δικαιοσύνης κατά το στάδιο της διαγνω- στικής διαδικασίας. Ο νομοθέτης θέλει να θωρακίσει ποινικά το ιδιαίτερα σημαντικό έργο της δίωξης και τιμώρησης των εγκλημάτων, ώστε να επιτευχθούν οι σκοποί της ποινής, δηλαδή η ειδική και η γενική πρόληψη εγκλημάτων (= προσβολών ξένων έννομων αγαθών). Γεννάται το ερώτημα: Ποιο είναι το νόημα της ματαίωσης της δί- ωξης άλλου; Πολύ ορθά εν πρώτοις υποστηρίχθηκε, ότι ματαίωση υπάρχει, όταν από τη συμπεριφορά του δράστη δημιουργείται μια τέτοια κατάσταση, έτσι ώστε κατά τη φυσική πορεία των πράγμάτων να αποκλείεται η υλοποίηση της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας για δίωξη ή για τιμώρηση του δράστη. Ο Άρειος Πάγος εξάλλου είπε: «Ως ματαίωση της διώξεως, νοείται και η ματαίωση της ποινικής διώξεως ή της εξα- κολουθήσεως αυτής . Το έγκλημα αυτό θεωρείται τετελεσμένο και όταν με την ενέρ- γεια του υπαιτίου, επιτυγχάνεται η για μεγάλο ή και μικρό χρονικό διάστημα παρε- μπόδιση της διωκτικής αρχής να θέσει τον υπαίτιο στη διάθεση της δικαιοσύνης ή και να ασκήσει κατ’ αυτού ποινική δίωξη, ασχέτως αν αυτά έχουν επιτευχθεί μεταγε- νέστερα. Η ματαίωση της δίωξης δεν εξαρτάται από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ποινική διαδικασία, δηλαδή εάν πρόκειται για την προδικασία ή την κύρια δια- δικασία .» (ΑΠ 540/2006 , www.areiospagos.gr ). Από τα παραπάνω και σε συνδυα- σμό με το προστατευόμενο έννομο αγαθό και τον σκοπό του νόμου συνάγεται, ότι η ματαίωση της δίωξης δεν σημαίνει μόνο τη ματαίωση της άσκησης ποινικής δίωξης αλλά και (κυρίως) τη ματαίωση της τιμώρησης του δράστη εγκλήματος. Επομένως, λικές αρχές, με την οποία ψευδώς υποστηρίζεται η τέλεση μιας αξιόποινης πράξεως, ενώ η απαλλαγή του υπαιτίου μπορεί να επέλθει και με την παράλειψη εκείνων των αστυνομικών προανακριτικών ενεργειών που θέτουν σε κίνηση την ποινική διαδικασία από τα επιφορ- τισμένα προς τούτο πρόσωπα (άρθρ. 243 παρ. 2 ΚΠΔ). Υποκειμενικώς απαιτείται δόλος που ενέχει τη γνώση και την θέληση των στοιχείων της πράξεως». 194. Βλ. Johannes Wessels/Michael Hettinger , Strafrecht. Besonderer Teil 1, 2012, σελ. 218επ., 225, με περαιτέρω παραπομπές στη Νομολογία και στη Νομική Επιστήμη.