Είσαγωγη στο Ποινικό Δίκαιο

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 131 και την επιβολή της ποινής, την ικανοποίηση της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας και την πραγμάτωση των σκοπών της ποινής, δηλαδή της ειδικής και γενικής πρόληψης εγκλημάτων. 196 Το έγκλημα κατ’ άρθρο 239 περ. β΄ ΠΚ συρρέει κατ’ ιδέαν φαινομενικά με την κατ’ άρθρο 231 ΠΚ υπόθαλψη εγκληματία (βλ. σχόλια υπό το άρθρο 231 ΠΚ). Η συρροή αίρεται υπέρ της κατάχρησης εξουσίας με βάση την αρχή της ειδικότητας π.χ. στην περίπτωση που ο εισαγγελέας καίει μια δικογραφία και δεν ασκεί ποινική δίωξη, αφού προηγουμένως δωροδοκήθηκε, και έτσι καταστρέφει και εξαφανίζει ενοχοποι- ητικά αποδεικτικά στοιχεία για τον δράστη και κατηγορούμενο, οπότε συμπληρώνε- ται ο χρόνος παραγραφής του εγκλήματος. Εδώ όμως θα υπάρχει αληθινή συρροή κατάχρησης εξουσίας, καταστροφής εγγράφων στην υπηρεσία κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΠΚ και δωροληψίας εισαγγελέα κατ’ άρθρο 237 παρ. 1 ΠΚ. Άρθρο 240. — Παραβάσεις στην εκτέλεση των ποινών: 1. Υπάλληλος στα καθή- κοντα του οποίου ανάγεται η εκτέλεση των ποινών τιμωρείται με φυλάκιση του- λάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή αν εν γνώσει του εκτέλεσε παράνομα ποινή ή μέτρο ασφαλείας ή παρέλειψε την εκτέλεση. 2. Με τις ποινές της προη- γούμενης παραγράφου τιμωρείται και ο αρμόδιος για την εκτέλεση εντάλματος σύλληψης υπάλληλος, που δεν το εκτελεί. 3. Αν οι παραβάσεις των προηγούμε- νων παραγράφων οφείλονται σε αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή. Για την εκτέλεση της ποινής φροντίζει ο εισαγγελέας του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (άρθρο 549 ΚΠΔ) και οι αστυνομικοί, στους οποίους δίνει εντολή για λούθηση …» (επρόκειτο για αστυνομικούς, οι οποίοι, μολονότι γνώριζαν, καθόσον υπήρξαν θαμώνες, ότι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος «Καφέ-μπαρ» με το διακριτικό τίτλο ... Ζ απα- σχολούσε σ’ αυτό ως σερβιτόρες αλλοδαπές που στερούνταν παντελώς των νομιμοποιητικών εγγράφων, καθώς και βιβλιαρίων υγείας και αδειών εργασίας, παρέλειψαν να προβούν στη σύλληψη και στη δίωξη των προαναφερομένων υπαιτίων, ιδιοκτήτη και σερβιτόρων, αν και γνώριζαν ότι η δίωξη αυτών αναγόταν στα καθήκοντά τους). 196. Η έκφραση « ή προκάλεσε την απαλλαγή του από την τιμωρία » του προισχύσαντος άρθρου 239 ΠΚ απαλείφθηκε. Την απαλλαγή ενόχου από την τιμωρία μπορούσαν υπό το προϊ- σχύσαν δίκαιο να προκαλέσουν όχι μόνο ο εισαγγελέας που δεν άσκησε ποινική δίωξη ή εξαφάνισε τη δικογραφία ή δεν επεξεργάστηκε εμπροθέσμως την υπόθεση με αποτέλεσμα να συμπληρωθεί η προθεσμία της παραγραφής αλλά και οι δικαστές που απάλλαξαν ένοχο στο συμβούλιο ή στην ακροαματική διαδικασία, καθώς και ο αστυνομικός ή άλλος ανακρι- τικός υπάλληλος που δεν συνέλαβε τον δράστη ή δεν συνέταξε μήνυση για τέλεση αξιό- ποινης πράξης ή δεν απέστειλε εμπροθέσμως την υποβληθείσα μήνυση ή έγκληση ή τη συ- νταχθείσα δικογραφία στον εισαγγελέα με αποτέλεσμα να συμπληρωθεί η προθεσμία της παραγραφής : βλ. ΑΠ 1118/2010 ΠοινΔικ 2011, 290, ΣυμβΑΠ 1663/2009 ΠοινΧρ 2010, 569, ΣυμβΑΠ 12/2008 ΠοινΔικ 2008, 1171, ΣυμβΑΠ 937/2007 ΠοινΧρ 2008, 245, ΑΠ 1554/2006 ΠοινΧρ 2007, 722, ΑΠ 273/2000 ΠοινΧρ 2000, 881, ΑΠ 1797/2004 ΠοινΧρ 2005, 708. Βλ. και τα σχόλια υπό το άρθρο 231 ΠΚ και ΣυμβΑΠ 937/2007 ΠοινΧρ 2008, 245 , Αλ. Κωστάρα , Ποινικό Δίκαιο, Επιλογές Ειδικού Μέρους, 2012, σελ. 237επ., Α. Στοΐλα σε Αρ. Χαραλαμπάκη, Ποινικός Κώδικας, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, τόμος δεύτερος, 2011, σελ. 370, με περαιτέρω πα- ραπομπές.