Δικαιο του Ελευθερου Ανταγωνισμού

Θεμελιώδεις έννοιες 21 λιο, ολιγοπώλιο, πολυπώλιο) και τη συμπεριφορά των ανταγωνιστών μεταξύ τους. Για τα ανωτέρω φαίνεται να υπάρχει γενικό consensus. Οι διαφωνίες αρχί- ζουν από τη στιγμή που τίθεται το ερώτημα για την ιδανική οργάνωση (μορ- φή) του ανταγωνισμού, ή για τους συγκεκριμένους κανόνες του παιχνιδιού (Spielregeln), που πρέπει να ισχύουν στην ανταγωνιστική οικονομία (κανονιστι- κή παρέμβαση του κράτους). Οι αντιθέσεις στις απόψεις οφείλονται όχι μόνον σε ιδεολογικούς παράγοντες, αλλά και σε διαφορετικές αντιλήψεις για τη λει- τουργία και τις συνέπειες των διαφόρων μορφών ανταγωνισμού. Οι διάφορες μορφές ανταγωνισμού αποτυπώνονται σχηματικά στο ακόλουθο διάγραμμα: Πίνακας 6 Μορφές ανταγωνισμού (με αναφορά στους κλάδους της οικονομίας των ΗΠΑ) ΜΟΡΦΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩ- ΓΩΝ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΣ ∆ΙΑΦΟΡ/ΣΕΩΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΚΛΑ∆ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΒΑΘΜΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΙΜΩΝ ΜΕΘΟ∆ΟΙ ∆ΙΕΙΣ∆ΥΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Πολλοί παραγωγοί, ομοιογενές προϊόν Μερικοί κλάδοι του αγροτικού τομέα Κανένας Χρηματιστηριακές αγορές ή δημοπρα- σίες ΑΤΕΛΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (Πολλοί πωλητές με διαφοροποιημέ- νο προϊόν) Πολλοί παραγωγοί, πολλές πραγματι- κές ή φανταστικές διαφορές του προϊόντος Λιανικό εμπόριο, συνασπισμοί ετερογενών εκμεταλλεύσεων (conglomerates) Κάποιος ∆ιαφήμιση, ανταγωνισμός στην ποιότητα, κατευθυνόμενες τιμές ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΟ Ελάχιστοι παρα- γωγοί, ασήμαντη ή καμία διαφορά στο προϊόν Χάλυβας, αλουμίνιο ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ Ένας παραγωγός, ένα μοναδικό προϊόν χωρίς στε- νά υποκατάστατα Μερικές υπηρεσίες κοινής ωφελείας Είναι φανερό λοιπόν ότι η επαφή του νομικού με το θεωρητικό αυτό σύστημα αναφοράς (θεωρία ανταγωνισμού), που ανήκει στην μικροοικονομική επιστή- μη είναι, όχι μόνο πολύ χρήσιμη, αλλά αποβαίνει συχνά και κρίσιμη, κατά τη δια- δικασία της δικαιοπλασίας, μια και μία σειρά από βασικές έννοιες, π.χ. περιορι- σμός ανταγωνισμού, εναρμονισμένη πρακτική, επηρεασμός εμπορίου, σχετική αγορά κ.λπ ., αποτελούν γενικές ρήτρες με εξαιρετικά αόριστο και ελαστικό περιεχόμενο, κατά τη συγκεκριμενοποίηση των οποίων οι εφαρμοστές του δικαίου είναι αναγκαίο να καταφεύγουν και στις παραδοχές των οικονομικών επιστημών. Ο σαφής προσδιορισμός του κανονιστικού περιεχομένου κάποιων

RkJQdWJsaXNoZXIy MjEyOTk=