ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

4 Η πειθαρχική & αστική ευθύνη αιρετών οργάνων των ΟΤΑ μετά το Ν 4555/2018 150 φορά που η έννομη τάξη αναμένει από αυτά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ή ορθότερα αφορά στη σύνδεση των υποχρεώσεων των υποκειμένων της πειθαρχικής σχέσης με την οργάνωση και λειτουργία ορισμένου δημοσίου συνόλου 3 . Η άσκηση της πειθαρχικής εξουσίας συνδέεται αναπόσπαστα με τη λειτουργία της δημόσιας διοικήσεως – υπηρεσίας, της οποίας πρωτίστως τους σκοπούς συμπληρώνει και διασφαλίζει 4 . Το δε πειθαρχικό δίκαιο απο- τελεί ένα σύστημα κανόνων δικαίου με ουσιαστικές και διαδικαστικές διατά- ξεις, ήτοι με διατάξεις που ορίζουν τα παραπτώματα και τις ποινές, καθώς και τη διαδικασία επιβολής των τελευταίων. Το πειθαρχικό φαινόμενο εμφανίζεται κατ’ εξοχήν στο πεδίο των σχέσεων του Κράτους με τους υπαλλήλους του, ως ιδιαίτερης μορφής εκδήλωση της ιεραρχικής εξουσίας 5 . Ωστόσο, ως φαινόμενο είναι πολύ ευρύτερο, αφού κα- ταλαμβάνει και ειδικές κατηγορίες λειτουργών και υπαλλήλων που διέπο- νται αποκλειστικώς από ειδικά για αυτούς νομοθετήματα, όπως τα αιρετά όργανα των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι δικαστικοί λειτουρ- γοί, οι δικαστικοί υπάλληλοι, τα μέλη ∆ΕΠ των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι., καθώς επίσης και κατηγορίες προσώπων που ασκούν ορισμένο επάγγελμα ή φέρουν συγκε- κριμένη ιδιότητα και τα οποία ελέγχονται πειθαρχικά για την εκπλήρωση των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων, όπως οι δικηγόροι, οι ιδιώτες ια- τροί κ.α. 6 . Ήδη, από πολύ νωρίς το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε δεχθεί ότι «η άσκησις πειθαρχικής εξουσίας και εντεύθεν επιβολής πειθαρχικής ποινής είναι νοητή ουχί μόνον κατά των αμέσως ή εμμέσως υπό ιεραρχικήν εξάρτησιν τελούντων υπαλλήλων, αλλά και κατά παντός όστις χρησιμοποιεί δημόσια ιδρύματα ή δημοσίας υπηρεσίας, διεπομένας υπό ιδιαιτέρων εσωτε- ρικών κανονισμών επιτρεπόντων πειθαρχικήν δίωξιν και απαγγελόντων πει- θαρχικήν τιμωρίαν επί παραβάσει των κανονισμών τούτων...» 7 . Η κρατική πειθαρχική εξουσία επί των φορέων των αιρετών οργάνων αυτο- διοίκησης δεν είναι, σύμφωνα με τη θεωρία 8 , αυτονόητη. Ωστόσο, ο έλληνας 3.  Λύτρας Σ. , ό.π. (σημ. 2), σελ. 50 και 76, αντίστοιχα. 4.  ∆αρζέντας Ε. , Τα μεγάλα προβλήματα του πειθαρχικού δικαίου, Κριτική Εισαγωγή, Ελ- λ∆νη 1991, 1200, του ιδίου , Η αυτονομία του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλ- λήλων, Ε∆∆∆ 1989, 17, όπου υποστηρίζεται ότι «η προστασία του εννόμου αγαθού της εύρυθμης λειτουργίας της δημόσιας υπηρεσίας αποτελεί τον λόγο υπάρξεως του πει- θαρχικού δικαίου». 5.  ∆αρζέντας Ε. , ό.π. (σημ. 4), σελ. 11. 6.  Για τις ειδικότερες αυτές κατηγορίες υποκειμένων του πειθαρχικού εν γένει δικαίου βλ. Πανταζή Ν. , Ειδικό Πειθαρχικό ∆ίκαιο, Νομική Βιβλιοθήκη, 2017. 7.  Βλ. την 235/1931 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. 8.  ∆αγτόγλου Π. , Γενικό ∆ιοικητικό ∆ίκαιο, 7η αναθεωρημένη έκδοση, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2015, σελ. 600. Αντιθέτως, η αστική ευθύνη τους έναντι των ΟΤΑ (βλ. παρακάτω υπό στοιχείο ΙΙΙ) δεν παρουσιάζει πρόβλημα, σύμφωνα με τον ίδιο συγ- γραφέα. Ομοίως και ο Τάχος Αν. , Η εποπτεία του Κράτους επί των αυτοδιοικούμενων 7 8