Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Η Αγωγή στην Πολιτική ∆ίκη 10 Αθ. Σκόντζος στικής προστασίας (αναγνώριση, καταψήφιση, διάπλαση), οριοθετείται το αντικείμενο της πολιτικής δίκης και σκιαγραφούνται εγγύτερα οι επώνυ- μοι δικονομικοί θεσμοί που συνέχονται λειτουργικά με αυτό (περιεχόμενο του δικογράφου της αγωγής 14 , υποκειμενικά σύνθετες μορφές αγωγών, αντικειμενική και επικουρική σώρευση αγωγών 15 , εκκρεμοδικία 16 , μεταβο- λή της βάσης και του αιτήματος της αγωγής 17 , δεδικασμένο), εξειδικεύεται το αντικείμενο απόδειξης (335 ΚΠολ∆), η κατανομή του βάρους επίκλησης και απόδειξης των ουσιωδών πραγματικών ισχυρισμών (216, 338 ΚΠολ∆) και οριοθετείται η διαγνωστική εξουσία του δικαστηρίου (106, 559 αρ. 8, 9 ΚΠολ∆). Συνεπώς, η λειτουργική αποστολή της αγωγής διατρέχει την πολι- τική δίκη από την έναρξη του δικαστικού αγώνα έως την έκδοση απόφασης επί της ουσίας, το στάδιο των ένδικων μέσων και της αναγκαστικής εκτέ- λεσης. Τούτο δε αφενός θετικά, υπό την έννοια ότι καθετί που εισφέρεται στη δίκη μέσω της αγωγής πρέπει να συζητηθεί και να διευθετηθεί στο πλαίσιο της εκκρεμούς διαδικασίας, όσο και αρνητικά, υπό την έννοια ότι καθετί που δεν εμπίπτει στο περιεχόμενό της δεν επιτρέπεται να αποτελέ- σει ζήτημα της διαδικασίας και της απόφασης που τέμνει τη διαφορά. Β. Αγωγή υπό ουσιαστική και δικονομική έννοια Η παραπάνω έννοια της αγωγής ανταποκρίνεται κατ’ ουσίαν στην αγωγή ως ένδικο βοήθημα του δικονομικού δικαίου (αγωγή υπό τυπική, δικονομι- κή έννοια - gerichtliche Klage , legal action , lawsuit ) 18 . Συχνά, ωστόσο, ο όρος 14.  Βλ. παρακάτω Κεφ. 4 ο , αρ. 12 επ., σελ. 198 επ.. 15.  Βλ. παρακάτω Κεφ. 5 ο , αρ. 5 επ., σελ. 238 επ. και αρ. 34 επ., σελ. 253 επ. αντίστοιχα. 16.  Βλ. παρακάτω Κεφ. 7 ο , αρ. 8, σελ. 298 επ.. 17.  Βλ. παρακάτω Κεφ. 4 ο , αρ. 48, σελ. 216, αρ. 72 επ., σελ. 226 επ. και αρ. 78, σελ. 230 αντίστοιχα. 18.  Στο πλαίσιο του ομοιόμορφου ευρωπαϊκού δικονομικού δικαίου και ιδίως του Κανο- νισμού (ΕΕ) 1215/2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, ο όρος « αγωγή » αποκτά αυτόνομο περιεχόμενο, αναλόγως της εκάστοτε τελολογίας που υπηρετούν οι διατάξεις του Κανονισμού. Ειδικότερα, ως προς τον προσδιορι- σμό των διαδικαστικών πράξεων θεμελιωτικών εκκρεμοδικίας, μολονότι το άρθρο 29 του Κανονισμού αναφέρεται σε «αγωγές» ( demandes , cause of action , Klagen ), ο όρος καταλαμβάνει κάθε αίτηση που υποβάλλεται ενώπιον δικαστηρίου και απο- βλέπει στην παροχή έννομης προστασίας υπό τη μορφή της αυθεντικής διάγνωσης της επίδικης έννομης σχέσης, ανεξαρτήτως των ειδικότερων χαρακτηρισμών που επιφυλάσσουν τα επιμέρους εθνικά δίκαια. Εντάσσονται, συνεπώς, στην έννοια του όρου «αγωγή» η κύρια παρέμβαση, η προσεπίκληση τρίτου, η τριτανακοπή και η πο- λιτική αγωγή που ασκήθηκε σε αλλοδαπό ποινικό δικαστήριο, όχι όμως και η απλή ή αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, η αναγγελία δανειστή κλπ., στο μέτρο που δεν εισάγουν αυτοτελές αντικείμενο δίκης (βλ. σχετ. ∆εληκωστόπουλο Ι. , Ζητήματα από 4