Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Η Αγωγή στην Πολιτική ∆ίκη 14 Αθ. Σκόντζος κονομικό δίκαιο είναι σκέψη χωρίς εκτέλεση και δικονομικό δίχως ουσια- στικό δίκαιο ξίφος δίχως ζυγό 27 . Στο σύγχρονο δίκαιο, επομένως, πρότερον αποτελεί το ουσιαστικό δικαίωμα, η δε αγωγή συνιστά το δικονομικό όχημα άσκησης και πραγμάτωσης του δικαιώματος μέσω του θεσμού της δίκης. Ενώ, λοιπόν, η αξίωση αποτελεί την υπό του νόμου παρεχόμενη εξουσία σε ορισμένο πρόσωπο (δανειστής) όπως απαιτήσει έναντι άλλου προσώ- που (οφειλέτης) ορισμένη συμπεριφορά, αγωγή συνιστά η αίτηση, η οποία απευθύνεται προς την πολιτεία ως φορέα δικαιοδοτικής εξουσίας επί τω σκοπώ παροχής έννομης προστασίας σε σχέση με το ουσιαστικό δικαίωμα που έχει προσβληθεί. Πρόκειται για την αγωγή υπό δικονομική ή στενή ή τυπική έννοια και τούτη διακρίνεται σαφώς έναντι της αξίωσης του ουσι- αστικού δικαίου 28 . λεί η συστηματική ένταξη αυτού σε ορισμένο ουσιαστικό ή δικονομικό νομοθέτημα. Η « τυπολογική » αυτή προσέγγιση (βλ. Καΐση Αθ. , Η ακύρωση διαιτητικών αποφάσε- ων 2 , 1989, σελ. 63, 69 και τις εκεί σημ. 53-55 όπου και περαιτέρω παραπομπές) έχει εγκαταλειφθεί από την ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία. Αντίθετα, αποφασιστικό κριτήριο αποτελεί « το περιεχόμενο, το αντικείμενο και ο σκοπός της εκάστοτε ρύθ- μισης » (βλ. Καλαβρό Κ. , Η αναίρεση κατά τον ΚΠολ∆, 2009, σελ. 74· Μητσόπουλo Γ ., Πολιτική ∆ικονομία Α’, σελ. 30· Σινανιώτη Λ. , Η αναίρεση κατά τον ΚΠολ∆ 2 , 2006, σελ. 63 και εγγύτερα Henckel W ., Prozessrecht und materiales Recht, 1970, σελ. 8 επ. και ιδίως σελ. 21). Αυτό το οποίο έχει, πρωτίστως, σημασία, είναι το τμήμα εκείνο του δικαίου, στο οποίο και εξαντλούνται κάθε φορά οι κύριες έννομες συνέπειες του υπό κρίση κανόνα ( Μητσόπουλος Γ ., Αι διαδικαστικαί πράξεις, Τιμ. Τόμ. Γ. Θ. Ράμμου ΙΙ, 1979, σελ. 625 επ. = Μελέται γενικής θεωρίας δικαίου και αστικού δικονομικού δικαίου, 1983, σελ. 321 επ.). Για περαιτέρω συνέπειες του κριτηρίου αυτού βλ. Καΐση Αθ. , ό.π., σελ. 69 σημ. 50-53· Νίκα Ν. , Ο δικαστικός συμβιβασμός, 1984, σελ. 54 επ.. 27.  Σε έναν « ακατάλυτο σύνδεσμο » ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου αναφέρεται και η Γέσιου-Φαλτσή Π. , Η εξελικτική πορεία του Αστικού ∆ικονομικού ∆ικαίου από τις εθνικές προς υπερεθνικές πηγές, ΝοΒ 2007, σελ. 2287 επ.. 28.  Με την έννοια αυτή χρησιμοποιείται ο όρος αγωγή στις διατάξεις των άρθρων 70 - παράτιτλος και κείμενο, 71 - παράτιτλος, 72 - παράτιτλος, 215 παρ. 1 εδ. α’ και παρ. 2 εδ. β’, 218 παρ. 1, 219 παρ. 1-2, 223, 224, 283 παρ. 1-2, 285, 295 παρ. 1 εδ. α’ « […] η αγωγή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε », 298, 322 παρ. 1, 328, 334 παρ. 4, 603 παρ. 1-2, 898, 900, 901, 1020 ΚΠολ∆. Αντίθετα, με την έννοια απλώς του δικογράφου, του εγ- γράφου δηλαδή με το οποίο υποβάλλεται η αίτηση παροχής δικαστικής προστασίας, χρησιμοποιείται στις διατάξεις των άρθρων 119 παρ. 1, 215 παρ. 1 εδ. γ’, 216 παρ. 2, 217, 218 παρ. 1 και 220 παρ. 1-2, 226 παρ. 1-2, 237 παρ. 1, 238, 271 παρ. 1-3, 294 παρ. 1, 295 παρ. 1 εδ. α’ « […] από το δικόγραφο της αγωγής […] » ΚΠολ∆. Χαρακτηριστική εν προκειμένω για τη σχετική διάκριση η διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολ∆ σύμφωνα με την οποία: « Η αγωγή (ενν. το δικόγραφο) […] πρέπει να περιέχει α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή (ενν. το ένδικο βοήθημα) […] ». Βλ. Καλαβρό Κ ., Πολιτική ∆ικονομία 4 , 2016, σελ. 36· Ράμμο Γ ., Εγχειρίδιον, Τόμ. Ι, §169, σελ. 429· Κεραμέα Κ ., Αστικό δικονομικό δίκαιο. Γενικό μέ- ρος, σελ. 123· Νίκα Ν ., Πολιτική ∆ικονομία Ι, σελ. 434.