Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Το ένδικο βοήθημα της αγωγής Αθ. Σκόντζος 7 τελώντας ένδικο βοήθημα του αστικού δικονομικού δικαίου 2 , το οποίο πραγματώνει το θεμελιώδες δικαίωμα δικαστικής ακρόασης του άρθρου 20 I Συντ. και 6 Ι ΕΣ∆Α 3 , ταυτόχρονα δε ιδρύει τη δημοσίου δικαίου έννομη σχέση της δίκης 4 και προσδιορίζει το εκκρεμές αντικείμενο του δικαστι- κού αγώνα. παν πρόσωπον το οποίον έχει δικαίωμα, έχει την εξουσίαν να αξιώση και να επιτύχη την παρά του δικαστηρίου αναγνώρισιν ή προστασίαν του αμφισβητουμένου, απειλουμένου ή προσβαλλομένου δικαιώματος, έχει αγωγήν, δηλαδή την εξουσίαν να ζητήση και να επιτύχη την παρά του δικαστηρίου κατ’ εφαρμογήν του νόμου επιβολήν του σεβασμού του δικαιώματός του. Αύτη είναι η κλασσική και παλαιά έννοια της λέξεως αγωγή εν τω αστικώ δικαίω. »· Regelsberger F . (μτφρ. Μαριδάκη Γ ./ Πράτσικα Χ .), Γενικές Αρχές του ∆ικαίου των Πανδεκτών 2 , Τόμ. ΙΙ, 1935, §191, σελ. 376 « Η λέξις αγωγή σημαίνει προ παντός την διαδικαστικήν εκείνην πράξιν, δια της οποίας κατάρχεται κατά τρόπον αυτοτελή η άσκησις δικαιώματος ενώπιον δικαστηρίου ». 2.  Για την έννοια του ενδίκου βοηθήματος ( Rechtsmittel ) και την αντιδιαστολή του ένα- ντι των ενδίκων μέσων ( Rechtsbehelf ) βλ. Κουσούλη Σ. , Οι πραγματικοί ισχυρισμοί στην πολιτική δίκη, 2003, σελ. 191 επ.. Για το ένδικο βοήθημα της αγωγής στο διοικη- τικό δικονομικό δίκαιο (άρθρ. 71 επ. Κ∆∆) βλ. Λαζαράτο Π. , Η αγωγή στο διοικητικό δικονομικό δίκαιο, 1998· τον ίδιο , Η αγωγή κατά τον Κώδικα ∆ιοικητικής ∆ικονομίας, ∆ 2000, σελ. 274 επ.· τον ίδιο , ∆ιοικητικό ∆ικονομικό ∆ίκαιο 2 , 2014, σελ. 492 επ.· Παυ- λόπουλο Π ., Το ένδικο βοήθημα της αγωγής στο πλαίσιο της διοικητικής δικονομίας, Έρευνα 1, σελ. 151 επ.· Ράϊκο ∆ ., Το εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής κατά τον Κώ- δικα ∆ιοικητικής ∆ικονομίας. Τα στοιχεία του ορισμένου χρόνου της αγωγής και η άσκηση αυτής, 2010· Σοϊλεντάκη Ν ., Η αγωγή ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, 1998· ο ίδιος , Η αγωγή στη διοικητική δικονομία, 2014. Για τον « μικτό » χαρακτήρα της πολιτικής αγωγής βλ. Ανδρουλάκη Ν., Θεμελιώδεις έννοιες της ποινικής δίκης 4 , 2012, σελ. 83 επ., σελ. 355 επ.· Καρρά Αρ ., Ποινικό ∆ικονομικό ∆ίκαιο 4 , 2011, σελ. 403 επ.· Μπενάκη , Η πολιτική αγωγή στην ποινική δίκη, 1982, σελ. 13 επ., σελ. 26 επ.· Παπαδα- μάκη Αδ ., Ποινική ∆ικονομία 6 , 2012, σελ. 166 επ.. Από τη νομολογία βλ. ΟλΑΠ 1/1997 ΝοΒ 1997, 831. 3.  Απαλαγάκη Χ ., Το δικαίωμα ακροάσεως των διαδίκων στην πολιτική δίκη. Έννοια, πε- ριεχόμενο, εκφάνσεις, 1989· Κλαμαρής Ν ., Το δικαίωμα δικαστικής προστασίας (κατά το άρθρο 20§1 του Συντάγματος 1975), 1989. 4.  Η έννομη σχέση της δίκης παριστά δεσμό δημοσίου δικαίου υπό τριγωνική μορφή, ο οποίος συνδέει αφενός τα πρόσωπα των διαδίκων (ενάγοντος και εναγομένου) και αφετέρου τους διαδίκους προς το δικαιοδοτικό όργανο. Η έννομη σχέση της δίκης θα πρέπει να διακρίνεται από την ουσιαστικού δικαίου σχέση μεταξύ των μερών. Η τελευταία αποτελεί δικαιοπαραγωγικό λόγο της έννομης σχέσης της δίκης σε πε- ριπτώσεις απόκλισης μεταξύ δικαιικού και πραγματικού όντος, οπότε και στοιχειο- θετείται η έννοια της διαφοράς. Εφόσον « και η δίκη, ως σύνολον διαδικαστικών πρά- ξεων εν ενότητι θεωρουμένων, είναι έννομος σχέσις » ( Rechtsverhältnis ), μεταξύ των υποκειμένων της δημιουργούνται δικαιώματα και υποχρεώσεις ( Pflichten und Rechte ) και όχι « προσδοκίες, δυνατότητες και βάρη » ( Aussichten, Mögklichkeiten und Lasten ). Η κοινωνιολογική, εμπειρική προσέγγιση του Goldschmidt , αντιλαμβανόμενη τη δίκη ως έννομη κατάσταση ( Rechtslagen ), παραγνωρίζει τους σκοπούς της και αδυνατεί να εξηγήσει συγκεκριμένα δικονομικά φαινόμενα, όπως η κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση