ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΡΗΤΡΑΣ OFF-HIRE ΣΤΑ ΝΑΥΛΟΣΥΜΦΩΝΑ

Ζητήματα από την εφαρμογή της ρήτρας Οff-hire στα ναυλοσύμφωνα 76 όταν η προσωρινή μη διαθεσιμότητα του πλοίου οφείλεται σε δική του υπαιτιότητα 165 . Η διαπίστωση, ωστόσο, του εάν έχει χαθεί χρόνος ή όχι, από τη συνολική διάρκεια ισχύος της σύμβασης ναύλωσης, δεν είναι απλή. Η δυσκολία έγκειται στους διαφορετικούς τρόπους διατύπωσης των τυποποιημένων ρητρών off-hire, έτσι όπως αυτές αποτυπώνο- νται στα βασικά τυποποιημένα χρονοναυλοσύμφωνα . II. Ρήτρες «καθαρής απώλειας χρόνου» (net loss of time clauses) και ρήτρες «περιόδου» (period clauses) Μελετώντας κανείς, με προσοχή, το λεκτικό των ρητρών αυτών, παρατηρεί ότι στα ναυλοσύμφωνα NYPE και Baltime εμπεριέχεται η φράση “time thereby lost” 166 , σε αντίθεση με το ναυλοσύμφωνο Shelltime 167 . Η διαφοροποίηση αυτή συνεπάγεται την αντίστοιχη κατηγοριοποίηση των ρητρών off-hire σε δύο είδη. Το πρώτο, αφο- ρά τη λεγόμενη ρήτρα «καθαρής απώλειας χρόνου» (net loss of time clause), ενώ, το δεύτερο, τη ρήτρα «περιόδου» (period clause) 168 . Το 165.  Σημειώνεται ότι το περιστατικό μπορεί να οφείλεται είτε σε εκούσια πράξη του ναυλωτή (λ.χ. όταν επιλέγει να χρησιμοποιήσει ακατάλληλα για την κίνηση του πλοίου καύσιμα, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα την πρόκληση βλαβών στις μηχανές του) είτε σε ακούσια πράξη του (λ.χ. όταν αποκαλύπτεται από τις εκάστοτε αρμόδιες λιμενικές αρχές μία επιμε- λώς κρυμμένη - ανάμεσα στο φορτίο - ποσότητα ναρκωτικών από τους στοιβαδόρους του ναυλωτή, που έχει ως συνέπεια την «κράτηση» του πλοίου και κατ’ επέκταση την απώλεια χρόνου). 166.  Βλ. NYPE 46, ρήτρα 15: “That in the event of loss of time […] hire shall cease for the time thereby lost; […]”. Baltime 1939, ρήτρα 11 (Α): […] “no hire shall be paid in respect of any time lost thereby during the period in which the vessel is unable to perform the service immediately required.”[…] 167.  Βλ. Shelltime 3, ρήτρα 21: “In the event of loss of time […] hire shall cease to be due or payable from the commencement of such loss of time until the vessel is again ready and in efficient state to resume her service […]”. 168.  Για τη διπλή διάκριση αυτή βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις: Western Seal- anes Corporation v. Unimarine S.A. (The “Pythia”) [1982] 2 Lloyd’s Rep. 160,