ΠΟΙΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

195 ΤΟ ΑΞΙΟΠΟΙΝΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ πράγμασι τεκμήριο νομιμότητάς της για την πληρέστερη προστασία του περιβάλλοντος και συνακόλουθα καθίσταται παράνομος ο χαρακτήρας της περιβαλλοντικής προσβολής. Η αρχή της ενοχής, της αναλογικότητας και της διάκρισης των εξουσιών δεν προσβάλλο- νται με αυτήν την λύση 509 . Οι μεταγενέστερες (σε σχέση με την εκάστοτε κρίσιμη πράξη) μεταβολές της διοικητικής νομοθεσίας (με την συνακόλουθη ανάκληση περιβαλλοντικών αδειών ή την έκδοση πα- ραλειφθείσας διοικητικής πράξης), καταρχήν, δεν επηρεάζουν το ζήτημα του προγενέστε- ρου αξιοποίνου 510 . Όμως, εν τέλει σε κάθε περίπτωση, από το γεγονός ότι μπορεί να τελούνται πράξεις αντι- κειμενικά ακίνδυνες για το περιβάλλον, οι οποίες προκαλούν τη μεταγενέστερη ανάκληση δυσμενών διοικητικών πράξεων που θεμελιώνουν το ποινικό δίκαιο περιβάλλοντος, δεν μπορεί να συναχθεί κανένα αξιόπιστο επιχείρημα κατά της απεμπλοκής από την αυστηρή εξάρτηση του περιβαλλοντικού ποινικού δικαίου από το αντίστοιχο διοικητικό δίκαιο. Αντιθέτως, οι αρχές της ασφάλειας και σαφήνειας του δικαίου συνηγορούν εις βάρος αυ- τής της εξάρτησης 511 . Σημειωτέον ότι το ζήτημα του ακίνδυνου χαρακτήρα της πράξης για το περιβάλλον πρέπει να κρίνεται από το ποινικό δικαστήριο ουσίας αυτοτελώς και επιμε- λώς. Συνακόλουθα, επειδή εδώ έχει τελεσθεί ολοκληρωμένο έγκλημα, πρέπει σύμφωνα με την κρατούσα άποψη να γίνει δεκτός σχετικός λόγος εξάλειψης του αξιοποίνου (αρχή “minima non curat praetor”) 512 ή μείωση της ποινής κατά το στάδιο της επιμέτρησής της, είτε μια σύστοιχη δικονομική λύση, όπως πχ αποχή από την ποινική δίωξη παρόμοια με αυτήν των αρ 48-49 νέου ΚΠΔ 513 . Η ευέλικτη-εναλλακτική χρήση όλων των πιο πάνω εφικτών λύσεων οδηγεί σε δικαιοπο- λιτικά πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων εκάστοτε κρινομένων περιπτώσεων, σε σχέση με αυτά από την ομοιόμορφη αποκλειστική εφαρμο- γή μιας μόνον από τις παραπάνω λύσεις (π.χ. της αναγνώρισης σχετικού λόγου εξάλειψης του αξιοποίνου κ.ά.), εφόσον η προτεινόμενη ευέλικτη χρήση επιτρέπει να συνυπολογι- σθούν, σε όλη τους την έκταση, και άλλα κριτήρια επιμέτρησης της ποινής, τα οποία δεν αφορούν αποκλειστικά την απαξία της περιβαλλοντικής προσβολής αλλά την προσωπική ενοχή του δράστη. 509. Βλ. BVerfG NJW 1990 37, 38f. 510. Βλ. Sch/Schröder/Cramer , Rdn 21, 22 Dreher/Tröndle, ΑΤ §330 d Rdn 9, διαφοροποιημένος ο Horn SK Rdn 7 ff, Laufhütte/Möhrenschlager , ZStW 92 (1980) 912, 921, Schünemann , σε Triffterer-Festschrift, σελ. 437, 445 ff, ο οποίος στηρίζεται στην δυνατότητα ανάκλησης της διοικητικής πράξης ως κριτήριο ακόμη και για το ποινικό άδικο της ερευνώμενης κάθε φορά συμπεριφοράς, Schwarz , GA 1993 318, 324. 511. Βλ. Steindorf , ό.π., Rn 41, πρβλ Schwarz GA 1993 318, 324. 512. Βλ. BGHSt, 31 314ff. 513. Βλ. Steindorf , ό.π., Rn 40.